ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 3

ที่น่าอนาถกลับเป็นจวนแม่ทัพในเมืองฉางอันหลังนั้นที่นานมาแล้วเคยมีธารโลหิตไหลนองออกมาถึงหน้าประตู หมู่บ้านริมชายแดนแคว้นเยี่ยนที่มีแต่ศพไร้หัวเกลื่อนกลาด มากมายจนนับไม่ถ้วน และเจ้าดำน้อยที่นั่งพิงกำแพงตายใต้สายฝน ไม่มีแม้แต่คนฝังศพให้ ภาพที่กัดกร่อนจิตวิญญาณของมันเหล่านี้จะปล่อยให้สลายหายไปกับสายลมอย่างนั้นหรือ

มันปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะสังหารแม่ทัพใหญ่ผู้นี้เพื่อเซ่นไหว้ดวงวิญญาณเหล่านั้น แต่มันรู้ว่าตัวเองไม่มีปัญญา ต่อให้ตอนนี้มันเป็นถึงศิษย์ชั้นสองของสถานศึกษา มิใช่พลทหารไร้นามของเมืองเว่ยอีกแล้วก็ตามที

เพราะมันได้แต่ต้องเบิ่งตามองอีกฝ่ายถอดชุดเกราะ ตัดซึ่งบุญคุณความแค้นในอดีต รวมถึงธารโลหิตที่เคยก่อ สะบัดแขนเสื้อจากไปอย่างสง่างาม ใจจึงไม่ยินยอม สมองสั่งให้มันมาหยุดยืนมองชายคายกสูงในจวนศัตรูคู่แค้นตรงนี้ด้วยแววตาวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงแค้น

พริบตานั้น ในตรอกที่เงียบสงัดไร้ผู้คนก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีคนตามก็รีบยัดกระดาษที่กำไว้ใส่มือของหนิงเชวีย

ชายวัยกลางคนผู้นี้ก็คือจอมข่ายเวทจากหน่วยเทียนซูที่หนิงเชวียเคยติดต่อด้วยตอนอยู่ที่หน่วยรบปี้สุ่ย จอมข่ายเวทมีฐานะสูงส่งยิ่งในเมืองชายแดน คิดจะพบหน้าหนิงเชวียในเมืองถู่หยางจึงมิใช่เรื่องยากอะไร

หนิงเชวียคลี่ก้อนกระดาษออก พอกวาดตามองเนื้อตัวก็แข็งทื่อ มือข้างที่ถือกระดาษสั่นเล็กน้อย มันเงียบไปเป็นนานก่อนถามเสียงแหบพร่า

“ทำไมจนป่านนี้ถึงค่อยมาบอกข้า”

สายตาชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ตอบเสียงเบา

“ตอนเซียนเซิงอยู่ในทุ่งร้าง พวกเราจนปัญญาจะตามหาตัวท่านจริงๆ จึงได้แต่ต้องอยู่ที่เมืองถู่หยางรอเซียนเซิงกลับมา”

หนิงเชวียหลับตาลงพลางโบกมือให้มันจากไป

ชายวัยกลางคนออกจากซอยไปอย่างเงียบกริบ

ผ่านไปเนิ่นนานหนิงเชวียจึงค่อยลืมตาขึ้น ทำลายกระดาษในมือทิ้ง แหงนหน้ามองแผ่นฟ้าสีทึมเทา ก่อนพึมพำเสียงเบา

“ซือฟู ไฉนท่านถึงมาด่วนจากไปเช่นนี้”

ข้อความในกระดาษมีอยู่ว่า เมื่อหลายวันก่อน เหยียนเซ่อต้าซือจอมยันต์เทวะแห่งนิกายเฮ่าเทียนฝ่ายใต้ กับต้าเสินกวนหน่วยแสงสว่างคนทรยศของอาศรมเทพที่หนีจากการคุมขังบนเขาเถาซาน ได้สู้กันจนตายตกตามกันไปบนเขาทางทิศเหนือของเมืองฉางอัน

หนิงเชวียยังไม่ทันได้รำลึกถึงตอนพบหน้ากันครั้งแรก ยังไม่ทันได้รำลึกถึงการสนทนากันในศาลาอำลาจาก ยังไม่ทันได้รำลึกถึงรอยเท้าที่สองศิษย์อาจารย์ทิ้งไว้ตามวัดวาอารามและศาลาหอเก๋งทั้งในและนอกเขตเมืองฉางอัน หัวใจก็รู้สึกเหมือนถูกฉีกกระชากออกจากตัวแล้ว

ข้อความบนกระดาษแม้จะสั้น แต่ก็บอกอะไรมันไม่น้อย หนิงเชวียมั่นใจว่าสาเหตุที่ต้าเสินกวนหน่วยแสงสว่างถูกขังไว้บนเขาเถาซานนานปีจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับคดีเลือดของจวนแม่ทัพอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้มันจึงเกิดลางสังหรณ์อย่างรุนแรงว่าสาเหตุที่ต้าเสินกวนหน่วยแสงสว่างเดินทางมาฉางอันคงเป็นเพราะต้องการหาตัวมัน!