• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 2

    บทที่ 2 ความขัดแย้งบนทางสองสายของสถานศึกษา

     

    แม้หนิงเชวียจะมีพรสวรรค์ล้ำเลิศในมรรคาแห่งยันต์ แต่มันไม่มีความหมกมุ่นในการศึกษาค้นคว้าเท่าศิษย์พี่สี่กับโม่ซันซัน ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยด่านฌานของมันในตอนนี้ไหนเลยจะเข้าใจในสิ่งที่ทั้งสองกำลังหารือกัน ดังนั้นหลังถูกทิ้งให้ยืนเป็นเบื้อใบ้อยู่คนเดียว มันก็ได้แต่ต้องเดินบ่นอุบอิบออกจากเรือนไป

    ที่ลำธารหลังเรือนตีเหล็ก มันย่อตัวลงกวักน้ำขึ้นล้างหน้า ขับไล่ความมึนงงที่เกิดจากความร้อนและไอน้ำเมื่อครู่ จนรู้สึกสดชื่นแจ่มใสขึ้นจึงค่อยนั่งลงมองกังหันข้างลำธารหมุนอย่างเซื่องซึม มันมิได้ห่อเหี่ยวเพราะถูกผู้คนละเลย แต่กำลังขบคิดว่าหลังพูดคำว่าชอบออกไปแล้ว เรื่องราวระหว่างมันกับโม่ซันซันสมควรจะดำเนินต่อไปอย่างไร อันที่จริงนางยังคงปฏิบัติต่อมันเหมือนอย่างแต่ก่อน มันไม่จำเป็นต้องวุ่นวายใจอันใด ทว่ามิรู้ว่าเป็นเพราะอะไร มันจึงรู้สึกว่าตัวเองคล้ายจะลืมอะไรบางอย่างที่สำคัญมากไป

    “ได้ยินว่าเจ้าพาผู้งมงายอักษรขึ้นมาบนเขา”

    เสียงนี้ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำเอาหนิงเชวียตกใจรีบหันขวับไปมอง พอเห็นเป็นเฉินผีผีก็อ้าปากเตรียมจะก่นด่าออกไป แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังของอีกฝ่าย เพราะด้วยนิสัยของคนผู้นี้ ทันทีที่รู้ว่ามันพาโม่ซันซันขึ้นเขามาจะต้องพูดจาหยอกเย้ากระเซ้าแหย่มันอย่างแน่นอน ไม่ใช่ปั้นหน้าเป็นตาแก่ขี้กังวลเช่นนี้

    หนิงเชวียรีบกล่าวออกตัว

    “ไม่ใช่ความคิดของข้า นี่เป็นความต้องการของศิษย์พี่ใหญ่”

    เฉินผีผีเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เอามือไพล่หลังยืนมองธารน้ำไหล ก่อนถามช้าๆ ว่า

    “เจ้าคิดดีแล้วหรือ”

    หนิงเชวียถามอย่างงงงวย

    “คิดดีเรื่องอะไร”

    เฉินผีผีปรายตามองมันขณะตอบว่า

    “ก็เรื่องที่เจ้าจะอยู่กับโม่ซันซันน่ะสิ”

    หนิงเชวียกล่าวพลางยิ้มเยาะ

    “เห็นทีเจ้าจะถูกเยี่ยหงอวี๋กลั่นแกล้งตั้งแต่เล็กจนเข็ดขยาดสตรีไปหมด คิดยุแยงไม่ให้หนุ่มสาวทั้งแผ่นดินได้คบหากัน เจ้านี่ช่างน่าอนาถเสียจริง”

    เฉินผีผียังไม่ทันจะได้ตอบโต้ก็พอดีกับที่หนิงเชวียเหลือบไปเห็นสองมือของมันที่ไพล่หลังบวมแดงยิ่งกว่าเท้าสุกรเสียอีก จึงกระโดดผลุงขึ้นทันควัน ถามอย่างตื่นตระหนกว่า

    “มือเจ้าเป็นอะไร”

    เฉินผีผีเหม่อมองทิวทัศน์อีกฝั่งของลำธารพลางทอดถอนใจกล่าวว่า

    “วันที่เจ้ากับศิษย์พี่ใหญ่กลับถึงฉางอัน ข้าฟ้องศิษย์พี่ใหญ่เรื่องศิษย์พี่รอง”

    หนิงเชวียพยักหน้าเร่งมา

    “แล้วเป็นอย่างไรอีก”

    เฉินผีผียกมือบวมแดงขึ้นดู ถอนใจแล้วถอนใจอีกก่อนตอบว่า

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook