ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 3

ภายในเรือนเงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงลากปลายพู่กันไปมาบนกระดาษ และแล้วท่ามกลางบรรยากาศอันน่าอึดอัด จู่ๆ เสียงติดจะประหม่าของเฉินผีผีก็ดังขึ้น

“ข้าก็รู้สึกว่าซังซังดียิ่ง”

ศิษย์พี่ใหญ่หัวเราะเบาๆ ถามมันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“เจ้ารู้สึกว่านางดีตรงจุดใด”

เฉินผีผีเห็นศิษย์พี่ใหญ่ยิ้มแย้มถามมาก็ค่อยผ่อนคลายความประหม่า ขบคิดอยู่ครู่หนึ่งค่อยตอบว่า

“ข้าก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน รู้สึกแต่ว่าไม่ว่าจุดใดนางก็ดีไปหมด”

ศิษย์พี่ใหญ่ตะลึงเล็กน้อย ก่อนพึมพำเบาๆ

“ไม่ว่าจุดใดนางก็ดีไปหมด”

ศิษย์พี่ใหญ่มีฐานะเป็นผู้นำบนเขาหลังสถานศึกษา ทว่าด้วยนิสัยอบอุ่นอ่อนโยนและจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ของมัน ศิษย์น้องทั้งหลายจึงไม่เพียงเชื่อฟังเป็นอย่างดี แต่ยังชอบที่จะทำตัวใกล้ชิดด้วย ส่วนศิษย์พี่รองนั้นก็คือกฎเหล็กคุ้มเขาลูกนี้ ศิษย์น้องทั้งหลายล้วนหวาดกลัว ไม่เคยกล้าคัดค้านความคิดเห็นของมัน

ที่ผ่านมายามศิษย์พี่ทั้งสองอยู่พร้อมหน้า การปรึกษาหารือจะเป็นไปอย่างเรียบๆ ร้อยๆ ไม่เคยเกิดความยุ่งยาก เพราะไม่ว่าอย่างไรทุกคนก็เชื่อฟังศิษย์พี่รอง ส่วนศิษย์พี่รองก็เชื่อฟังศิษย์พี่ใหญ่ จึงไม่เคยเกิดสภาพการณ์เช่นในวันนี้มาก่อน

“ข้ารู้สึกว่าที่ศิษย์พี่รองพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง แม้ข้าจะไม่เข้าใจความรู้สึกที่เกี่ยวกับเรื่องกอบขี้เถ้าอะไรนั่นก็เถอะ”

“หรือเจ้าจะบอกว่าที่ศิษย์พี่ใหญ่พูดไม่มีเหตุผล”

“ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ที่ศิษย์พี่ทั้งสองพูดล้วนมีเหตุผล แต่จิตใจข้าไม่ใสกระจ่างพอ มองเรื่องราวได้ไม่ทะลุปรุโปร่งเท่า ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นความคิดเห็นของศิษย์พี่ใหญ่หรือความคิดเห็นของศิษย์พี่รอง ข้าล้วนเห็นดีเห็นงาม ศิษย์พี่ทั้งสองว่าใครดีข้าก็ว่าคนนั้นดี”

คำพูดสอดแทรกนัยขำขันนี้มิได้ทำให้บรรยากาศในเรือนคลายความตึงเครียด ตรงกันข้าม เป็นเพราะความเงียบของสองศิษย์พี่ บรรยากาศจึงดูอึดอัดมากยิ่งขึ้น หลังจมอยู่ในความเงียบได้ครู่หนึ่ง ศิษย์พี่ใหญ่ก็กล่าวกับศิษย์พี่รอง

“มีอยู่หลายเรื่องที่เจ้ายังไม่เข้าใจ”

ศิษย์พี่รองกล่าว

“ถูกต้อง ข้าไม่เข้าใจ ข้าไม่เข้าใจว่าความรู้สึกไม่เป็นมิตรที่ศิษย์พี่มีต่อซังซังนั้นเกิดขึ้นจากอะไร เป็นเพราะนางคือผู้สืบทอดตำแหน่งต้าเสินกวนหน่วยแสงสว่างอย่างนั้นรึ หรือเป็นเพราะเหตุผลอื่นอีก แต่การที่ศิษย์พี่ใช้ความรู้สึกมาตัดสินใจ ไม่อยากให้นางอยู่กับศิษย์น้องเล็ก ท่านเคยคิดหรือไม่ว่าเป็นการไม่ยุติธรรมสำหรับนาง”

ศิษย์พี่ใหญ่ปฏิเสธเสียงนุ่มนวล

“ข้ามิได้มีความรู้สึกไม่เป็นมิตรต่อซังซัง แต่ข้ายอมรับ ข้าไม่อยากให้ศิษย์น้องเล็กต้องพัวพันอยู่กับนางไปตลอดชีวิต”

ศิษย์พี่รองจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

“เพราะเหตุใด”

ศิษย์พี่ใหญ่ตอบ

“ไม่มีเหตุผล เป็นแค่ความรู้สึก”

“ศิษย์พี่ ชีวิตนี้ข้าเชื่อในหลักการข้อหนึ่งมาตลอด นั่นคือไม่ว่าเรื่องใด เมื่อมีผลย่อมมีเหตุ”