ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 3

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ เพราะอาจารย์รู้”

ศิษย์พี่รองเสนอ

“เช่นนั้นทำไมไม่รอให้อาจารย์กลับมาก่อน แล้วค่อยสนทนากันถึงเรื่องนี้”

ศิษย์พี่ใหญ่ตอบ

“เพราะในวังส่งข่าวมาแล้ว”

ศิษย์พี่รองหน้าเครียดขึ้นทันที

“หากพวกเราไม่พยักหน้า ผู้ใดจะกล้าเสนอหน้ามาจัดการเรื่องงานมงคลของศิษย์น้องเล็ก”

ศิษย์พี่ใหญ่ขมวดคิ้ว ศิษย์พี่รองเห็นดังนั้นก็กล่าวว่า

“สิบปีแล้วที่ข้าไม่เห็นศิษย์พี่ขมวดคิ้ว นี่คงเป็นเพราะท่านก็รู้สึกว่าการทำแบบนี้ไม่เหมาะสมอยู่บ้างใช่หรือไม่”

ศิษย์พี่ใหญ่ยังคงขมวดคิ้ว ส่ายหน้าตอบว่า

“ข้าขมวดคิ้วก็เพราะข้าพบว่าจนป่านนี้แล้ว จวินโม่เจ้าก็ยังไม่โตสักที ยังคงเป็นหนุ่มเลือดร้อนที่ดื้อรั้นหัวแข็งเอาแต่เหตุผลของตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่ยอมมองเรื่องราวให้ครบทุกด้าน”

ศิษย์พี่รองกล่าวอย่างขุ่นเคืองใจอยู่บ้าง

“ข้าเชื่อว่าอาจารย์จะไม่มีทางบอกให้พวกเราเปลี่ยนไปเดินบนทางอีกสายหนึ่งเพราะเห็นล่วงหน้าว่าหนทางข้างหน้ามีอันตราย และข้าเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าอาจารย์จะไม่ชิงลงโทษผู้บริสุทธิ์เพราะเรื่องราวที่ยังไม่เกิดขึ้น ดังนั้น ข้าจึงแน่ใจว่าวันนี้ศิษย์พี่ท่านทำผิดแล้ว!”

แต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยมีผู้ใดเห็นศิษย์พี่ใหญ่กับศิษย์พี่รองขัดแย้งหรือถกเถียงกัน ทว่าวันนี้ทั้งสองไม่เพียงถกเถียงกัน แต่ยังเกินเลยไปถึงขั้นตำหนิกันอีกด้วย คนอื่นๆ ยามนี้ถึงกับตะลึงงันด้วยความแตกตื่น อย่าว่าแต่เปิดปากพูด กระทั่งจะหายใจแรงก็ยังไม่กล้า

ท่ามกลางสถานการณ์ที่ทุกคนแทบอยากจะหยุดหายใจให้รู้แล้วรู้รอด มีเพียงเสียงปลายพู่กันตวัดขีดเขียนบนกระดาษเท่านั้นที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลายไม่เสียจังหวะแม้แต่นิดเดียว

สายตาทุกคู่จึงเลื่อนไปยังศิษย์พี่สามพร้อมกันโดยมิได้นัดแนะ ศิษย์พี่สามของสถานศึกษาเป็นคนรักความสงบ รังเกียจความอึกทึกวุ่นวาย ไม่ว่าเวลาใดล้วนไม่ชอบพูดจา อีกทั้งไม่ชอบสุงสิงกับผู้อื่น แต่ทุกคนรู้ดีว่าแม้แต่จอมปราชญ์ก็ยังชื่นชมในความรอบรู้และสายตาที่ยาวไกลของนาง ดังนั้นทุกคนจึงคาดหวังให้นางช่วยคลี่คลายสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานนี้ให้ที