ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 3

ยังไม่ทันจะอายุสี่สิบ พระองค์ก็ทรงรู้สึกเหนื่อยล้าสิ้นแล้ว

ทุกครั้งยามความมืดเข้าครอบงำ ความเงียบสงัดเยี่ยมเยือน องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนก็มักคิดถึงพระบิดา…จักรพรรดิซุ่นจง ยี่สิบห้าปีของชีวิตรัชทายาทภายใต้การปกครองอันยาวนานของพระบิดา ลักษณะพิเศษที่องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนมองเห็นบนตัวของพระบิดาก็คือความอ่อนล้า ซึ่งบังเอิญเป็นจุดที่พระองค์ไม่อาจทรงยอมรับได้ ดังนั้นตอนพระบิดาที่ขึ้นครองราชย์ได้เพียงสองร้อยวันก็ยกราชบัลลังก์ให้กับพระองค์นั้น องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนจึงไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดใดๆ เลยแม้แต่น้อย ในเมื่อพระบิดาประชวรหนักจนไม่อาจบริหารราชการแผ่นดินได้ การมอบราชบัลลังก์ให้จักรพรรดิพระองค์ใหม่ก็ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา เพราะองค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนเชื่ออย่างสนิทใจว่าเหล่าบรรพชนรวมถึงขุนนางปวงประชาทั่วหล้าไม่มีทางยอมรับให้คนที่ไม่เป็นโล้เป็นพายขึ้นมาดำรงตำแหน่งจักรพรรดิได้เด็ดขาด

‘ยี่สิบห้าปี’ และ ‘สองร้อยวัน’ ความโหดร้ายทารุณที่แฝงอยู่ระหว่างการเปรียบเทียบของกลุ่มก้อนเวลา คือสิ่งที่ทรงพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานของมโนธรรมในใจ แต่ระยะนี้ความทุกข์ทรมานที่ซ่อนลึกอยู่ภายในกายนั้นเหมือนกำลังตื่นขึ้นมา

องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงลดทอนอำนาจของผู้ครองหัวเมืองชายแดนมาเป็นระยะเวลาสิบปีแล้ว แต่ผลการต่อสู้สุดท้ายจะแพ้หรือชนะ พระองค์กลับยังไม่อาจมั่นพระทัยได้ แม้แต่เรื่องสงครามจะยังคงดำเนินไปอีกนานแค่ไหนก็ทรงมิอาจคาดเดา ขุนนางฝ่ายสันติที่มีจำนวนมากขึ้นทุกทีต่างแขวนคำว่า ‘สิบปี’ ไว้บนริมฝีปาก เฝ้าคุกคามพระองค์ บ่อนทำลายความแน่วแน่ขององค์จักรพรรดิ

องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงทรงรู้สึกหวาดหวั่นเมื่อพบว่าเทียบกับศัตรูที่เป็นรูปธรรมทั้งหลายแล้ว สิ่งที่ยากเกินกว่าจะรบชนะได้กลับเป็นกาลเวลา

พระองค์อาจดูแคลนคนทั้งโลกได้ แต่กลับต้องเคารพยำเกรงฟ้าดิน ฟ้าดินที่บังเอิญใช้ ‘กาลเวลา’ ควบคุมอาณาประชาราษฎร์และทุกสรรพสิ่ง

‘ฟ้าดินไร้เมตตา มองทุกสิ่งอย่างมิต่างอันใดกับสุนัขฟาง’

มีเพียงคนที่เข้าใจถึงการผันผ่านของกาลเวลาเท่านั้นที่จะมองออกถึงความหมายที่ซ่อนแฝงอยู่ในคำว่า ‘ไร้เมตตา’ นี้

หลังจากขึ้นครองราชย์มาเป็นระยะเวลาสิบปี องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดันไร้เมตตาของ ‘กาลเวลา’ สัมผัสได้ถึงความอ่อนล้าเฉกเดียวกันกับพระบิดาในยามนั้น

พระองค์เริ่มเชิญพวกนักพรตเข้าวัง เริ่มให้ความสนใจกับยาอายุวัฒนะทั้งสายในและสายนอก อีกทั้งยังเริ่มเชื่อในเรื่องปรากฏการณ์บนท้องฟ้า นิมิตหมายมงคลและอื่นๆ ที่เมื่อครั้งอดีตไม่เคยสนพระทัย คงมีเพียงพาตนเองดำดิ่งอยู่ท่ามกลางเรื่องเหลวไหลเพ้อเจ้อเหล่านี้เท่านั้นถึงจะรวบรวมดูดซับความกล้ามาต่อกรกับ ‘กาลเวลา’ ช่วยให้ตนเองหยัดยืนต่อไปได้

องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงยังทรงมีราชโองการ นอกจากเรื่องเกี่ยวกับกองทัพแล้ว หากมีปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์หรือสภาพอากาศแปลกประหลาดอันใดเกิดขึ้นทุกคนต้องรายงานให้พระองค์ทรงรับทราบทันที แม้จะกำลังบรรทมอยู่ก็ตาม

ดังนั้นในคืนนี้ โหรหลวงจึงจำต้องเสี่ยงถูกบั่นศีรษะ เข้ามาถวายรายงานถึงปรากฏการณ์บนท้องฟ้า โชคดีที่พระองค์ยังมิบรรทม