ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 5

สามารถอ่านตอนก่อนหน้าได้ที่ >> ตอนที่ 4

หลังเที่ยงอากาศยิ่งร้อนอบอ้าว เรือนพำนักด้านในของคฤหาสน์ของเผยตู้ ม่านไม้ไผ่ลดต่ำ เงาไผ่ฉายอยู่บนกรอบหน้าต่างนิ่งสนิทไม่ขยับเขยื้อน

เผยเสวียนจิ้งลุกนั่งไม่สงบ

ไม่ว่าจะขบคิดอย่างไรนางก็คิดไม่ออก หรือว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเรือนจย่าชางนอกประตูเมืองชุนหมิงนั้นจะเป็นเพียงภาพลวงตาที่นางละเมอเพ้อพกขึ้นเองจริงๆ

เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้

ต่อให้เป็นเหมือนอย่างที่ชุยเหมี่ยวพูด เขาถูกนางดึงเข้าไปอยู่ในภาพลวงตาที่เกิดขึ้นตอนนางหมดสติจริง แต่เรื่องผู้เฒ่าจย่าชาง เรือนพำนักที่อดีตองค์จักรพรรดิทรงสร้างขึ้น รวมถึงชาวบ้านยากไร้ที่เข้าไปพำนักอาศัยอยู่ในเรือนนั้น หรือจะให้บอกว่าความจริงพวกนี้ล้วนเกิดเพราะนางเพ้อฝันไปเอง

มันมิออกจะเหลือเชื่อเกินไปหน่อยหรือไร

ผู้เฒ่าจย่าชางแท้แล้วตายไปด้วยสาเหตุใด นางจำภาพตอนเห็นร่างไร้วิญญาณของเขาได้ดี อากาศร้อนอบอ้าวเช่นนั้น หากชายชราตายไปเมื่อหลายวันก่อนจริง เช่นนั้นร่างกายของเขาก็ต้องกลายสภาพไปก่อนแล้ว เผยเสวียนจิ้งเคยเห็นศพคนมาบ้าง หากจะว่านางพอมีประสบการณ์ด้านนี้มาบ้างก็คงไม่เกินเลยแต่อย่างใด

นางอยากไปสำรวจดูที่นอกประตูชุนหมิงด้วยตนเองสักครั้ง หากหาตัวหลางส่านเอ๋อร์พบเช่นนั้นก็ย่อมต้องเป็นเรื่องที่ดียิ่ง เผยเสวียนจิ้งนึกรู้สึกห่วงความปลอดภัยของหลางส่านเอ๋อร์ขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ เพราะถ้าไม่ใช่นางเสียสติไปแล้วล่ะก็ เหตุการณ์ที่ว่านี้ย่อมต้องมีแผนการชวนประหวั่นอะไรบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลังเป็นแน่ และหลางส่านเอ๋อร์ก็คงกำลังตกอยู่ในอันตราย

ส่วนท่านหมอชุย เผยเสวียนจิ้งเชื่อว่าที่เขาแฝงตัวปะปนเข้าไปในเรือนจย่าชางคงด้วยเพราะมีเจตนาอะไรบางอย่าง และกำลังพยายามลวงนางให้หลงคิดผิดทาง แต่ถึงกระนั้นนางเองยังทายไม่ถูกว่าเป้าหมายที่เขาต้องการคืออะไรกันแน่ แต่มีอยู่เรื่องที่นางมั่นใจนั่นก็คือเขาต้องการให้นางปฏิเสธความทรงจำในคืนนั้นไปให้สิ้น ต่อให้ไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องรู้สึกงุนงงสับสนไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงหรือเป็นเพียงภาพลวงตากันแน่

อา…ภาพลวงตา

นางรู้ว่าคืนนั้นมีภาพลวงตาเกิดขึ้นกับตัวนางจริงๆ ทั้งนี้ก็ด้วยเพราะการปรากฏตัวของ ‘เขา’ ผู้นั้น

นางยังจำถึงความรู้สึกปีติยินดีในเวลานั้นได้ดี คนเรามีเพียงยามความอาฆาตแค้นสัมฤทธิผลเป็นจริงได้เท่านั้นถึงจะรู้สึกยินดีและพึงพอใจเช่นนั้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้ ยามรู้ว่าบุพเพระหว่างตนเองและ ‘เขา’ ถึงคราวสิ้นสุด ภาพลวงตาในคืนนั้นก็ยิ่งมีค่าสำหรับนางมากมายนัก

หากได้อยู่ในภาพลวงตานั้นตลอดไป ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยจะดีสักแค่ไหนกัน

เผยเสวียนจิ้งคุมตนเองไม่อยู่ ความคิดอ่านของนางลอยห่างออกไปจากเรือนของผู้เฒ่าจย่าชาง หวนย้อนกลับไปเมื่อราวๆ เจ็ดปีก่อน

เวลาในยามนั้นคือรัชศกหยวนเหอปีที่สี่ และในปีนั้นเองที่ชีวิตของเผยเสวียนจิ้งพบเจอกับการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงมากมาย

นับแต่ฤดูใบไม้ผลิจวบจนถึงฤดูร้อน นางช่วยท่านพ่อคลี่คลายคดีน่าสงสัยไปได้เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน เพียงไม่นานชื่อเสียงของนางก็เป็นที่รู้จักกันไปทั่ว ครั้งแรกที่นางแสดงความคิดเห็นในการตัดสินคดีของผู้เป็นบิดา ตอนนั้นนางเพิ่งจะอายุเจ็ดขวบ แต่ตอนที่ได้รับการยกย่องจากผู้คนให้เป็น ‘นักสืบหญิงเทวดา’ ชื่อเสียงขจรขจายไปถึงอำเภอข้างเคียง จนแม้แต่ข้าหลวงต่างพระองค์แห่งผูโจวก็ยังได้ยินถึงเรื่องราวของนาง เขาหมายประจักษ์ชัดในฝีมืออันยอดเยี่ยมของนางสักครั้ง แต่กว่าจะมีโอกาสก็ต้องรอจนรัชศกหยวนเหอปีที่สี่