ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 6

รายละเอียดเหล่านี้รวบรวมมาจากปากของทหารองครักษ์ที่หนีรอดมาได้กับพวกชาวบ้านที่อยู่ละแวกใกล้เคียง แต่ความจริงแล้วหลังจากลงมือเหี้ยมโหดจบพวกมือสังหารยังหิ้วศีรษะของอู่หยวนเหิงไปด้วย ม้าของอู่หยวนเหิงแบกร่างไร้ศีรษะของผู้เป็นนายวิ่งตรงมาหยุดอยู่หน้าประตูตันเฟิ่งพระราชวังต้าหมิง

คงเพราะวิญญาณของอู่หยวนเหิงยังคงคิดถึงเรื่องร่วมประชุมราชกิจ คิดถึงเรื่ององค์จักรพรรดิ คิดถึงภารกิจที่ยังไม่จบสิ้นกระมัง

ขณะที่อู่หยวนเหิงถูกลอบสังหาร หัวหน้าสำนักตรวจการก็พบเจอกับกลุ่มมือสังหารที่ตรอกซิงฮว่าเช่นกัน โชคดีที่ยังมีชีวิตรอด ตอนนี้ถูกกองกำลังจินอู๋ช่วยพากลับคฤหาสน์ตระกูลเผย แต่เพราะศีรษะได้รับความกระทบกระเทือน ตอนนี้จึงยังไม่ได้สติ

“กองกำลังจินอู๋!” องค์จักรพรรดิทรงตะโกนออกมาเสียงดัง “รีบส่งกองกำลังจินอู๋ไปคุ้มกันคฤหาสน์หัวหน้าสำนักตรวจการเผยเดี๋ยวนี้!”

หลี่เหวินทงรีบตอบ “กระหม่อมได้ส่งกองกำลังทหารไปคุ้มกันแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“หมอหลวงด้วย มีราชโองการให้หมอหลวงประจำตัวเราไปรักษาท่านหัวหน้าสำนักตรวจการ ต้องรักษาชีวิตเขาไว้ให้จงได้!”

อัครเสนาบดีหลี่จี๋ฝู่ทูล “กระหม่อมจัดการเรียบร้อยแล้วเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิสงบจิตสงบใจลงได้ในที่สุด หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดก็ทรงช้อนสายพระเนตรแดงก่ำจากการหลั่งพระอัสสุชลถาม “พวกท่านคิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของใคร แล้วเป้าหมายของคนพวกนั้นอยู่ที่ใด”

ขุนนางใหญ่ทั้งสามต่างพากันก้มหน้าครุ่นคิด เมื่อครู่ตอนองค์จักรพรรดิกันแสง พวกเขาต่างมองหน้ากันไปมาอยู่พักใหญ่ ต่างรู้ถึงความคิดอ่านของแต่ละคนได้เป็นอย่างดี ในยามนี้เวลานี้ ไม่มีใครใคร่เอ่ยปากเป็นคนแรก

“ทำไม หรือพวกท่านไม่มีอะไรจะพูดกับเรา”

หลี่จี๋ฝู่ทูล “ฝ่าบาท เท่าที่พวกกระหม่อมคาดการณ์กัน เรื่องนี้คงเป็นฝีมือของพวกผู้ครองหัวเมืองชายแดนอย่างไม่ต้องสงสัย มือสังหารน่าจะเป็นพวกที่อู๋หยวนจี้แห่งไหวซีส่งมา ผู้คนทั่วหล้าต่างรู้ดี ใต้เท้าอู่กับหัวหน้าสำนักตรวจการเผยเป็นผู้สนับสนุนการลดทอนอำนาจของเหล่าผู้ครองหัวเมืองชายแดนที่แข็งแกร่งที่สุด การลอบสังหารพวกเขาก็เพื่อตัดแขนซ้ายขวาของฝ่าบาท คุกคามราชสำนัก บีบให้พระองค์ต้องยอมยุติการทำสงครามกับไหวซี”

“พวกเจ้าทุกคนล้วนคิดเห็นเช่นนั้น?”

ทุกคนต่างยอมรับโดยปริยาย

องค์จักรพรรดิทรงถอนพระปัสสาสะออกมายาวๆ คราหนึ่ง “ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าว่าเราควรทำเช่นไร”

ทุกคนยังคงเงียบงัน อากาศร้อนอบอ้าวภายในตำหนักเหยียนอิงรวมตัวกันกลายเป็นก้อนตะกั่วขนาดยักษ์ บีบรัดจนพวกเขานึกอยากออกไปจากที่นี่เสียเดี๋ยวนี้ ไปได้ไกลมากเท่าไรก็ยิ่งดี

“พูดสิ!”

“กระหม่อม…กระหม่อมคิดว่า…ฝ่าบาทควรไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อนแล้วค่อยตัดสินพระทัยพ่ะย่ะค่ะ”