ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 6

บทที่ 2 เหตุลอบสังหารในฉางอัน

(1)

เผยเสวียนจิ้งตกใจตื่นจากฝัน

บรรยากาศรายรอบเงียบสงัด จะมีก็แต่เพียงเสียงลมหายใจครืดคราดของอาหลิงที่กำลังหลับสนิทอยู่นอกบังตาเท่านั้น เสียงตีเกราะตรวจตราเวรยามรอบค่ำบนถนนดังลึกเข้ามาถึงในเรือน

คงเพิ่งผ่านยามสี่^*ไปไม่นาน

เผยเสวียนจิ้งพลิกตัวลงจากตั่ง นางเลิกม่านเรียกอาหลิง “อาหลิงรีบลุกขึ้นได้แล้ว! ช่วยข้าล้างหน้าสางผมแต่งตัวไปกล่าวอรุณสวัสดิ์ท่านอา”

“คุณหนูคิดจะทำอะไร ฟ้ายังไม่ทันสว่างเลย…”

เผยเสวียนจิ้งดึงตัวอาหลิงที่ยังสะลึมสะลืออยู่ให้ลุกขึ้น “ไม่เช้าแล้ว!”

อาหลิงสะดุ้งตกใจตื่น ติดตามรับใช้กันมาหลายวัน ไม่ว่าเผยเสวียนจิ้งจะดีใจหรือเสียใจนางก็ล้วนสุขุมเยือกเย็นอยู่เสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่อาหลิงเห็นเผยเสวียนจิ้งลุกลี้ลุกลนเช่นนี้

ครั้นรีบร้อนแต่งตัวเสร็จ เผยเสวียนจิ้งก็อุ้มห่อผ้าที่อยู่ข้างตั่งขึ้นเตรียมเดินออกจากห้อง พอไปถึงหน้าประตูนางก็เหมือนจะอะไรนึกขึ้นได้ จึงรีบวางมันลงกับพื้นข้างประตู อาหลิงมองดูด้วยความประหลาดใจ “เอ่อคุณหนู ของในห่อผ้าคือสิ่งใด แล้วทำไมถึงวางมันเอาไว้ตรงนั้น…”

เผยเสวียนจิ้งพูด “ไปกันเถอะ”

ทั้งสองเดินมุ่งหน้าไปยังห้องของเผยตู้ อาหลิงยังคงถาม “คุณหนู ขาของนายท่านยังไม่หายดี ในเมื่อไม่ได้ไปร่วมประชุมราชกิจแล้วทำไมต้องตื่นเช้าแบบนี้ด้วย”

“ถือโคมไฟไว้ให้ดี มองดูทางให้ละเอียด”

ครั้นไปถึงที่นอกห้องของเผยตู้ นางก็พบว่าม่านไม้ไผ่ที่ห้องของเขาก็ถูกเลิกขึ้นครึ่งหนึ่งก่อนแล้ว แสงจากเทียนไขหลังหน้าต่างไหวสั่น คนที่อยู่ด้านในกำลังเคลื่อนไหว

เผยเสวียนจิ้งยืนนิ่งอยู่ใต้ชายคาระเบียง นางร้องเรียกออกมาเบาๆ “ท่านอา ท่านอาสะใภ้ เสวียนจิ้งแวะมากล่าวอรุณสวัสดิ์”

ประตูห้องเปิดออกรวดเร็ว เชี่ยนเอ๋อร์สาวใช้ของอาสะใภ้หยางซื่อตกใจเมื่อมองเห็นเผยเสวียนจิ้ง “คุณหนูมาแล้วหรือเจ้าคะ รีบเข้ามาในห้องก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

เผยเสวียนจิ้งวางทีสงบนิ่ง นางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางครู่หนึ่ง ก่อนจะชักเท้าเดินเข้าไปภายใน

เผยตู้นั่งตัวตรงอยู่หน้าคันฉ่อง ปล่อยให้หยางซื่อช่วยเขาสางผม เผยเสวียนจิ้งเดินไปแสดงคารวะอยู่ทางด้านหลังของพวกเขาทั้งคู่

* ยามสี่หรือยามโฉ่ว หมายถึงเวลา 01.00 น. ถึง 03.00 น.