ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 2

(2)

หลังจากเผยเสวียนจิ้งมาถึงคฤหาสน์อู่หยวนเหิงก็ถูกทิ้งอยู่ในโถงเป็นเวลานานมาก คนรับใช้กล่าวว่าจะไปรายงานนายผู้เฒ่า แต่ก็ไปแล้วไม่ย้อนกลับมาอีก

นางนั่งรอเพียงลำพัง กลับจิตใจสงบ

แม้ยังอยู่โถงนอก แต่หลังจากเข้ามานางก็สังเกตดูตลอดทาง คานแดงกำแพงพริก หมู่ตึกเรียงรายที่ผ่านเข้าสายตาทำให้รับรู้ถึงบารมีของที่พำนักแห่งอัครเสนาบดี ได้แต่ทอดถอนใจว่าคนได้จากไปเสียแล้ว เผยเสวียนจิ้งรับรู้รสชาติของคำว่า ‘วัตถุคงอยู่ ผู้คนแปรเปลี่ยน’ อย่างลึกซึ้ง

ความจริงทุกวันนี้คฤหาสน์หลังนี้ไม่อาจเรียกเป็นคฤหาสน์อัครเสนาบดีอู่อีกแล้ว เช่นเดียวกับตัวนางเอง ก็ไม่ใช่เผยเสวียนจิ้งผู้มาถึงฉางอันเป็นครั้งแรกเมื่อกว่าครึ่งปีก่อนแล้ว

ยังจำห้วงเวลานั้นได้ นางตัวคนเดียวจากบ้านเกิดมานครหลวงพึ่งพิงเผยตู้ผู้เป็นอา ในใจมีเพียงความคิดเดียวนั่นคือแต่งงานกับฉางจี๋ คาดไม่ถึงว่าเรื่องหมั้นหมายวิวาห์ล่ม อัครเสนาบดีอู่หยวนเหิงผู้สนับสนุนนางเพียงหนึ่งเดียวก็ถูกลอบสังหารกลางถนน ทิ้งขวดฝังเส้นทองอันลึกลับใบหนึ่งกับกลอนอันยากเข้าใจหนึ่งบทไว้แก่นาง จากนั้นมานางก็ก้าวย่างสู่เส้นทางคลายปมปริศนา เส้นทางที่อันตรายอีกทั้งแปรเปลี่ยนยากคาดเดา ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ นางเผชิญหน้ากับอันตรายเป็นตายหลายครั้ง พานพบผู้คนต่างๆ นานามากหลาย ทั้งหมอพเนจรชุยเหมี่ยว ไปจนถึงจอมยุทธ์หญิงเนี่ยอิ่นเหนียง กระทั่งพบหน้าโดยตรงกับจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน…สุดท้ายแล้วฉางจี๋อำลาโลก เนื่องจากความลับที่พบจากการคลี่คลาย ‘อารัมภกถาหลันถิง’ เกี่ยวพันถึงเรื่องลับแห่งราชสกุล ตัวเผยเสวียนจิ้งเองก็ถูกจักรพรรดิส่งตัวเข้าอารามจินเซียน เหตุผลเพื่อบำเพ็ญเพียรถือพรต ทว่าความจริงคือกักบริเวณ

ไม่เพียงแต่ผู้วายชนม์ไปแล้ว ผู้ที่ยังมีชีวิตก็ไม่อาจคืนกลับสู่ชีวิตเดิมเช่นกัน ย้อนกลับไปจุดเริ่มต้น ผู้นำชะตาชีวิตอันเปี่ยมภัยอันตรายมาให้แก่เผยเสวียนจิ้ง ไม่ใช่อู่หยวนเหิงหรอกหรือ

“ท่านเป็นใคร”

หนุ่มน้อยในอาภรณ์แพรไหมยืนอยู่ที่หน้าโถง กำลังมองสำรวจนางอย่างประหลาดใจ

เผยเสวียนจิ้งยิ้มพลางตอบว่า “ข้านามเผยเสวียนจิ้ง ขอบังอาจถามชื่อแซ่อันสูงส่งของคุณชายน้อย”

เขากลอกลูกนัยน์ตาดำขลับครั้งหนึ่ง “ให้ท่านลองทาย”

“ข้าทายว่า…คุณชายน้อยแซ่ต้วน”

“เพราะเหตุใด”

“เพราะว่าบัดนี้นายผู้เฒ่าของคฤหาสน์นี้แซ่ต้วน ดูท่าทางคุณชายน้อยสมควรเป็นนายน้อยแห่งคฤหาสน์ ย่อมต้องแซ่ต้วน”

ต้วนเฉิงซื่อพยักหน้า “ทายถูกแล้ว ข้าชื่อต้วนเฉิงซื่อ” เขาลังเลครู่หนึ่ง “ข้าเคยได้ยินชื่อท่าน นักพรตเผย…พี่สาวนักพรต”

เผยเสวียนจิ้งเกือบหัวเราะออกมา เด็กผู้นี้รู้จักตีสนิทยิ่งนัก

เขาถาม “ท่านมาพบบิดาข้าหรือ”

“ใช่”

“มาพบด้วยเหตุใด”

เผยเสวียนจิ้งยิ้มไม่ตอบ

ลูกนัยน์ตาต้วนเฉิงซื่อกลอกอีกครั้ง รีบเปลี่ยนเรื่องสนทนา “พี่สาวนักพรต ท่านเคยเห็นนางเงือกหรือไม่”