ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 15 ตอนที่ 2

บทที่ 2 ตำราสามเล่ม

อวี๋เหลียนคือศิษย์พี่ชั้นสองที่หนิงเชวียรู้จักเป็นคนแรก แต่ตอนนั้นนางคือเจี้ยวโซ่วหญิงของสถานศึกษา ส่วนมันยังเป็นเพียงศิษย์ธรรมดาๆ ของตึกเรียนด้านหน้าที่ขึ้นหอจิ้วซูจนกระอักเลือดสลบเหมือดทุกวัน

ในวันเวลาที่ควรค่าแก่การระลึกถึงนั้น มันจะนั่งอยู่ที่ริมหน้าต่างทางด้านตะวันออก ส่วนนางจะนั่งอยู่ด้านตะวันตก คนหนึ่งถือพู่กันคัดตัวอักษร อีกคนหนึ่งถือตำราอ่านอย่างคนตาบอดคลำทาง น้อยนักที่จะพูดคุยกัน ส่วนใหญ่มันก็แค่คารวะทักทาย

ต่อมานางเคยสนทนากับมันอยู่หลายคำในป่ากระบี่ และก่อนที่มันจะเดินทางไปทุ่งร้าง นางก็เคยมอบของชิ้นหนึ่งให้

คิดดูแล้ว ช่วงเวลาตั้งแต่บุปผาเริ่มบานในฤดูวสันต์จนถึงฤดูที่จักจั่นส่งเสียงร้อง พวกมันควรจะรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดีแล้ว แต่ในความเป็นจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

ในบรรดาศิษย์พี่ทั้งหลาย อวี๋เหลียนแปลกกว่าคนอื่น นางถูกจัดอยู่ในลำดับต่อจากศิษย์พี่ใหญ่และศิษย์พี่รอง แต่ด่านฌานกลับธรรมดาสามัญ ทั้งยังมีนิสัยรักสงบ คล้ายชืดชาเบื่อหน่ายต่อทุกสิ่งทุกอย่างในโลก น้อยครั้งนักที่จะปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน

ทุกครั้งที่เห็นนาง คนคล้ายจะนั่งก้มหน้าคัดตัวอักษรอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นยามอยู่บนหอจิ้วซู ยามร่วมชุมนุมกับศิษย์ร่วมสำนัก แม้กระทั่งยามจอมปราชญ์เรียกประชุมครั้งใหญ่เรื่องกักขังมันไว้ในถ้ำ นางก็ยังคงนั่งคัดตัวอักษร

เมื่อครั้งที่มันกับองค์ชายหลงชิ่งทดสอบขึ้นเขา แม้แต่ผู้งมงายในการอ่านก็ยังมาร่วมวิพากษ์วิจารณ์เรื่องการแข่งขันกับเหล่าศิษย์ชั้นสอง มีเพียงนางที่ยืนแยกตัวอย่างโดดเดี่ยว ยิ้มน้อยๆ ไม่พูดไม่จา

สำหรับหนิงเชวีย เรื่องยุ่งยากที่สุดเมื่ออยู่ต่อหน้าศิษย์พี่สามคือมิทราบว่าตัวเองควรวางตัวอย่างไรดี มันดูไม่ออกกระทั่งว่านางอายุเท่าไร เพราะแม้เครื่องหน้าที่กระจุ๋มกระจิ๋มอีกทั้งรูปร่างเล็กบางจะทำให้รู้สึกเหมือนว่านางยังเป็นเพียงแค่เด็กสาวคนหนึ่ง แต่ด้วยนิสัยที่ออกจะสุภาพจนดูเย็นชา กอปรกับแววตาที่สุขุมเยือกเย็น กลับบอกมันว่าแท้ที่จริงแล้วนางเป็นคนที่มีความหนักแน่นมั่นคงยิ่ง

“ศิษย์พี่ นี่คือตำราอะไร”

“นี่คือตำราต้องห้าม”

หนิงเชวียเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างตกตะลึง

“ตำรา ‘ต้นกำเนิดลมหายใจแห่งฟ้าดิน’ เขียนขึ้นจากการบอกเล่าด้วยปากของยอดคนท่านหนึ่งเมื่อหลายร้อยปีก่อน ตำรานี้เคยสร้างความปั่นป่วนครั้งใหญ่ให้แก่โลกของการฝึกฌานมาแล้ว เพราะเนื้อหามีความขัดแย้งกับหลักคำสอนของนิกายเฮ่าเทียน จึงถูกอาศรมเทพแห่งซีหลิงทำลายทิ้งและจัดไว้ในรายชื่อของตำราต้องห้าม ห้ามมิให้มีปรากฏขึ้นในแผ่นดินอีก เคยมีตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งของแคว้นซ่งถูกพบว่าแอบเก็บตำราเล่มนี้ไว้ในครอบครอง จึงถูกฆ่าล้างตระกูลไม่เว้นแม้แต่ลูกเล็กเด็กแดง”

มือที่ถือตำราของหนิงเชวียสั่นเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าที่มาของตำราเล่มนี้จะเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด มันถามอย่างนึกฉงน

“แล้วทำไมสถานศึกษาจึงมีตำราเล่มนี้”

อวี๋เหลียนยิ้มน้อยๆ ก่อนตอบว่า