• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 3

    ที่ด้านหลังพวกมัน ดรุณีน้อยร่างผอมบางนางหนึ่งอุ้มโถกระเบื้องหนักๆ สองใบ ก้มหน้าเม้มปาก สองตาจับจ้องอยู่แต่ขั้นบันไดซึ่งดูเหมือนจะยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด พยายามสาวเท้าถี่ๆ เพื่อที่จะไล่ตามชายชราทั้งสองให้ทัน

    เหยียนเซ่อต้าซือปัดกิ่งไม้ที่มีหิมะเกาะให้พ้นหน้า ถอนใจกล่าวว่า

    “มิรู้ว่าอีกสักครู่จะเป็นโถใบใหม่หรือโถใบเก่าที่จะเปลี่ยนจากโถใส่น้ำตุ๋นไก่เป็นโถใส่ขี้เถ้า”

    เว่ยกวงหมิงเร่งฝีเท้าขึ้นมาเดินคู่ กล่าวยิ้มๆ ว่า

    “นั่นต้องรอดูการจัดการของเฮ่าเทียน”

    เหยียนเซ่อเช็ดมือที่เปียกหิมะกับเสื้อ กล่าวว่า

    “อันที่จริงเปลี่ยนเป็นโถใส่ขี้เถ้าทั้งสองใบก็ไม่เลว”

    เว่ยกวงหมิงพยักหน้ากล่าวอย่างเห็นพ้อง

    “โถสองใบวางอยู่คู่กัน นับว่าไม่เลวจริงๆ สามารถเป็นเพื่อนแก้เหงากันได้”

    เหยียนเซ่อหันมามองมันคราหนึ่ง ก่อนเอามือไพล่หลังเดินขึ้นบันไดต่อ

    ไม่นานทั้งสองก็มาหยุดยืนพักอยู่ที่ใต้ต้นสนเพื่อรอดรุณีน้อย

    เหยียนเซ่อมองสีหน้าสงบนิ่งของสหาย ก่อนถามขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยว่า

    “ตกลงปีนั้นเจ้าได้ไปถึงด่านเบิกนภาหรือยัง”

    เว่ยกวงหมิงหรี่ตาเงียบไป คล้ายกำลังนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ครู่หนึ่งก็ตอบเสียงเบาว่า

    “ไปถึงแล้ว แต่ก็ถูกตีตกลงมา ถูกแย่งโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเฮ่าเทียนไป”

    เหยียนเซ่อตะลึงมองมันพลางกล่าวอย่างชื่นชม

    “สามารถฝ่าทะลุด่านทั้งห้าได้ นับเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ บนผืนปฐพีนี้มีผู้ฝึกฌานมิรู้ว่าเท่าใดที่ตลอดทั้งชีวิตไม่มีทางได้สัมผัสแม้แต่ครึ่งทาง เจ้าถึงกับเดินก้าวข้ามได้ตั้งแต่เมื่อสิบกว่าปีก่อน มิน่าเล่า ตอนนั้นเจ้านิกายมองไปทั่วเขาเถาซานก็ยังมิอาจไม่ยอมรับว่าเจ้าคือบุคคลอันดับหนึ่งของเขาเถาซาน”

    เว่ยกวงหมิงถอนใจกล่าวว่า

    “เคยไปถึง แต่จะไม่มีทางได้ไปถึงอีก นี่นับเป็นความทุกข์ทรมานใจอย่างหนึ่ง”

    ในที่สุดซังซังก็ไล่ตามมาทัน ใบหน้านางแดงก่ำ ลมหายใจหอบกระชั้น

    สองเฒ่าชราไม่ให้โอกาสนางได้พัก พากันเดินขึ้นบันไดต่อ

    เหยียนเซ่อเอ่ยขึ้นอีกว่า

    “เคยฝ่าทะลุด่านที่ห้าแต่กลับถูกตีตกลงมา นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าเฮ่าเทียนเห็นว่าการกระทำของเจ้านั้นผิด ดังนั้นจึงเอาสิ่งที่ประทานให้กลับคืนไป ที่เจ้าต้องการจะค้นหาเงาดำหรือบุตรของหมิงหวังอะไรนั่นให้ได้ไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องอันใดกับแสงเจิดจรัสของเฮ่าเทียน เพราะจริงๆ แล้วที่เจ้าเชื่อก็คือตัวเอง มิใช่เฮ่าเทียน”

    เว่ยกวงหมิงถอนใจอีกครั้ง

    “ช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ข้าเอาแต่ขบคิดว่าเพราะเหตุใดจึงมีเพียงเหล่าจ้าวบัลลังก์แสงสว่างผู้มีความสามารถโดดเด่นที่มักจะจากเขาเถาซานไป เหตุไฉนผู้ที่ได้ชื่อว่าใกล้ชิดกับเฮ่าเทียนที่สุด สุดท้ายแล้วมักเลือกเดินในเส้นทางที่เฮ่าเทียนไม่ยอมรับ บูรพาจารย์ที่ก่อตั้งพรรคมารขึ้นเมื่อหนึ่งพันปีก่อนเป็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสที่ทรยศต่อนิกายเมื่อหลายร้อยปีก่อนก็เป็นเช่นนี้ และสุดท้ายข้าเองก็เดินไปบนเส้นทางนี้เช่นกัน”

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook