ทดลองอ่าน สุขสมปมอำมหิต 1

รถติดมากจนเบ็กกี้ได้แค่ไหลรถไปช้าๆ ถ้าจะถามอะไรเธอเพิ่มเติม ตอนนี้น่าจะปลอดภัย

“ใครเป็นคนพบศพ”

“แม่บ้านค่ะ ตอนนี้เธอกำลังรอให้ปากคำอยู่ที่บ้านหลังนั้น แต่ฉันว่าเหมือนเธอจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ หัวหน้าผู้กำกับการฝ่ายสืบสวนซินแคลร์ตอนนี้ไปร่วมงานแต่งหรูหราที่เมืองบาธ เราส่งรถไปรับเขาไปที่เกิดเหตุอยู่ เขาขอให้ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ประสานงานกับครอบครัว เพราะนี่เป็นคดีดัง ฉันเคยทำหน้าที่นี้มานานแล้วก่อนเลื่อนขั้น เพราะฉะนั้นเลยไม่มีปัญหา”

“แล้วเราติดต่อญาติใกล้ชิดของผู้ตายได้หรือยัง” ทอมถาม

“ยังเลยค่ะ ศพถูกพบที่ไนต์สบริดจ์ ผู้ตายพักอาศัยอยู่ที่นั่นช่วงกลางสัปดาห์ แต่บ้านของครอบครัวผู้ตายอยู่ที่อ็อกซ์ฟอร์ดไชร์ เราส่งตำรวจท้องถิ่นไปแล้วแต่ไม่มีใครอยู่บ้าน เท่าที่เรารู้ในตอนนี้ เขามีลูกสาวที่เกิดกับภรรยาเก่าเป็นญาติคนเดียว ไว้รอให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับภรรยาคนปัจจุบันก่อน แล้วเราค่อยส่งตำรวจท้องถิ่นไปบ้านภรรยาเก่า เพราะให้ภรรยาเก่ารู้เรื่องเป็นคนแรกคงไม่ดีแน่”

เบ็กกี้มองเห็นช่องว่างบนถนน เธอเหยียบคันเร่งจนมิด…พอเปลี่ยนเลนไปแทรกระหว่างรถสองคันได้แล้วเธอก็กระทืบเบรกทันที อพาร์ตเมนต์ของทอมอยู่ห่างจากบ้านของฮิวโก เฟลตเชอร์ บนถนนอีเกอร์ตันเครสเซนต์ไปแค่แปดไมล์เท่านั้น แต่การจราจรช่วงหลังเที่ยงในกรุงลอนดอนนี่ก็เป็นฝันร้ายจริงๆ

“ฉันจะเปิดไซเรนนะคะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร เราต้องรีบแล้ว” เบ็กกี้จับผมทัดหูแล้วกดปุ่มบนแผงหน้า ทันใดนั้นรถเก๋งธรรมดาๆ ก็มีไฟกะพริบพร้อมเสียงหวอสำหรับเปิดทางฝ่าฝูงนักช็อปที่เดินเอื่อยเฉื่อยในวันเสาร์

เพื่อเห็นแก่ความปลอดภัยและความสบายใจ ทอมคิดว่านั่งเงียบๆ จะดีที่สุด แต่ความจริงเขาประทับใจไม่ใช่น้อย เพราะแม้เบ็กกี้จะขับรถหวือหวาไม่ธรรมดา แต่ก็แทรกเลนได้ไม่เคยพลาดแม้จะมีช่องว่างเพียงแค่นิดเดียว สีหน้าเธอจริงจังและมุ่งมั่นมาก

แต่ถึงจะพยายามอย่างไร เธอก็ยังต้องใช้เวลาถึงสิบห้านาทีกว่าจะไปถึงที่เกิดเหตุ ซึ่งตอนนี้มีการกั้นพื้นที่แล้ว ทอมมองดูคฤหาสน์สีขาวอันสง่างาม ภายนอกตกแต่งด้วยพุ่มไม้ทั้งทรงเหลี่ยมและทรงกลม ชัดเจนว่าเรื่องเงินไม่เคยเป็นปัญหาใหญ่สำหรับตระกูลนี้…แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังหยุดยั้งการตายก่อนวัยอันควรของชายผู้มีชื่อเสียงและเป็นที่นับหน้าถือตาคนหนึ่งไม่ได้

ทอมไม่ค่อยประทับใจฝูงชนที่มาออกันอยู่บนถนนนัก ในมือพวกนั้นมีกล้องถ่ายรูปพร้อม

“บ้าเอ๊ย เบ็กกี้…ถ้ายังไม่มีใครแจ้งข่าวให้เมียผู้ตายรู้ งั้นเราก็จะปล่อยให้มันโฉ่งฉ่างแบบนี้ไม่ได้นะ ช่วยไปคุยหน่อยซิ ผมรับมือกับคนพวกนี้ไม่ค่อยเก่ง”

เสร็จแล้วทอมก็เดินจ้ำตรงดิ่งไปที่ประตูหน้าก่อนนักข่าวจะทันได้ตะโกนถาม

“ชั้นบนสุดครับ” ตำรวจอายุน้อยที่ยืนอยู่ตรงประตูรีบแจ้งข้อมูลขณะทอมสวมชุดคลุมทั้งตัวสำหรับเก็บหลักฐาน เขาเดินขึ้นบันไดพลางมองดูความหรูหราภายในบ้าน ความหรูหราไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขาในช่วงไม่กี่เดือนมานี้…แต่ด้วยอะไรบางอย่าง บ้านหลังนี้แผ่รังสีแห่งความมั่งคั่งอายุหลายศตวรรษออกมาในแบบที่เขาไม่คุ้นเคย

เขาไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอน ทีมพิสูจน์หลักฐานเพิ่งจัดการเสร็จและกำลังเก็บข้าวของเตรียมออกไป นักพยาธิวิทยากำลังยืนทำงานตามปกติอยู่ข้างเตียง ทอมมองไปรอบๆ ห้องนี้ดูโอ่โถงโปร่งสบาย แต่แปลกนิดหนึ่งเพราะมีเพียงพรมเท่านั้นที่ดูเกี่ยวข้องกับศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด สำหรับทอมแล้ว เขาคิดว่าเตียงสี่เสาขนาดใหญ่แบบนี้น่าจะเหมาะกับคฤหาสน์ในชนบทมากกว่า ส่วนเครื่องเรือนไม้เนื้อแข็งหนาหนักสีเข้มก็ทำให้ห้องดูน่าพรั่นพรึงมากไปหน่อย แต่ทอมก็บอกตัวเองว่าขอทีเถอะ บนเตียงก็มีศพอยู่แล้ว บรรยากาศมันไม่มีทางดีไปกว่านี้ได้หรอก