• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน สุขสมปมอำมหิต 2

    ทอมดีใจที่ได้เบี่ยงหัวข้อสนทนาออกไปจากตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องเขาดูดีหรือว่าอะไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้จักเบ็กกี้ดีขนาดนั้น แต่คิดว่าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ทั้งคู่ได้เปิดเผยตัวตนออกมาแล้วประมาณหนึ่ง เขาไม่คิดว่าเธอเป็นพวกช่างเม้าท์ เธอเป็นคนแกร่งและทะเยอทะยาน และเขาก็แน่ใจว่าเธอจะเคารพความเป็นส่วนตัวของเขา ไม่ว่ามันจะมีเหลืออยู่น้อยนิดแค่ไหนก็ตาม

    เขาเปิดแฟ้มเอกสาร

    ภาพแรกเป็นภาพหญิงสาวที่อ่อนเยาว์และสดใส ผมยาวเป็นลอนสีแดงตกลงมาประบ่า เธอสวมชุดราตรีผ้าไหมสีเทาคอลึกสายกว้าง เรือนร่างของเธอเข้ารูปเข้าทรง ไม่ได้ผอมเหมือนแท่งดินสอ แต่แบบบางอย่างมีส่วนเว้าส่วนโค้ง รอยยิ้มเจิดจ้าของเธอคือสิ่งที่เตะตาทอมที่สุด มันทำให้ดวงหน้าเธอสว่างไสว เธอดูเหมือนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก เบ็กกี้หันไปมองบ้าง

    “ลอร่า เฟลตเชอร์ นั่นถ่ายไว้เมื่อสิบปีที่แล้ว ตอนที่เธอเพิ่งเจอสามี และนี่เป็นการควงคู่เปิดตัวเป็นครั้งแรก คุณเห็นใช่ไหมว่าเธอผมแดง ตอนนี้เรามีรายละเอียดเพิ่มเติมแล้ว นอกจากที่ว่าลอร่า เฟลตเชอร์อยู่อิตาลี”

    ทอมพลิกรูปภาพแผ่นต่อๆ ไป ในคดีแบบนี้คนร้ายมักเป็นพวกภรรยา นี่ทำให้ลอร่าตกเป็นผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่ง แต่ตอนนี้มีอะไรหลายอย่างไม่ลงล็อก นอกจากความจริงที่ว่าดูเหมือนเธอจะอยู่ต่างประเทศแล้ว ก็ยังมีการจัดฉากในห้องนอน แชมเปญ ผ้าพันคอไหม…ทั้งหมดนี้ไม่เหมือนการนัดกับภรรยา โดยเฉพาะเมื่อหลักฐานบ่งชี้ว่าเธอไม่ค่อยไปอยู่ที่อพาร์ตเมนต์นั้นอีกต่างหาก มันดูเหมือนเป็นการนัดพบเมียน้อยมากกว่า ภรรยาไปต่างประเทศ สุดสัปดาห์ที่ต้องแยกกันนอน…สบช่องให้นัดผู้หญิงอีกคนพอดี ทอมคิด

    รูปสุดท้ายในปึกทำให้เขาต้องสบถออกมา “ระยำ…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”

    “ก็คิดแล้วว่าคุณต้องเป็นแบบนี้ตอนเห็นรูปนั้น” เบ็กกี้บอก “รูปอื่นๆ ก็น่าสนใจเหมือนกันนะคะ แต่ละรูปถูกถ่ายในเวลาที่ต่างกัน แต่เธอดูเปลี่ยนไปเยอะ คุณคิดว่าไงล่ะ”

    ทอมเพ่งพินิจรูปอื่นๆ ไม่มีรูปไหนเลยที่ลอร่า เฟลตเชอร์ดูเปล่งประกายเหมือนในรูปแรก เสื้อผ้าของเธอมีราคาอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงดูเซ็กซี่น้อยลง ยังคงสวยอยู่นะ แต่ผอมไปมาก และในภาพถ่ายอย่างเป็นทางการรูปที่สาม ผมเธอไม่แดงอีกแล้ว ดูเป็นสีน้ำตาลเข้มมากกว่า และมันก็เข้ากับเธอดี แต่เธอดูเก้ๆ กังๆ ในชุดกระโปรงมีแขนที่คว้านคอลึกลงมาเกือบครึ่งอกอย่างไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เขากลับไปดูรูปถ่ายสุดท้ายอีกครั้ง แล้วหันไปหาเบ็กกี้

    “คุณรู้ไหมว่ารูปนี้ถ่ายเมื่อไหร่”

    “น่าจะราวๆ หกเดือนก่อนค่ะ ช่วงสี่ถึงห้าปีที่ผ่านมาไม่ค่อยมีรูปถ่ายของเธอ เธอหยุดไปออกงานร่วมกับสามี ใช้เวลาส่วนใหญ่เข้าๆ ออกๆ สถานบำบัดจิต เท่าที่รู้มีอยู่สองแห่งที่เข้าไปอยู่นานเลยทีเดียว รูปสุดท้ายถ่ายโดยปาปารัซซี่จอมฉวยโอกาสที่ไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลพอดี เขาจำเลดี้เฟลตเชอร์ไม่ได้ แต่จำรถที่แล่นมารับเธอได้ รถของฮิวโก เฟลตเชอร์มีป้ายทะเบียนโดดเด่นไม่เหมือนใคร”

    ทอมดูรูปอีกครั้ง ผู้หญิงในรูปถ่ายดูเผินๆ เหมือนอายุห้าสิบได้สบายเลย แต่เขารู้ว่าลอร่า เฟลตเชอร์เพิ่งจะสามสิบกลางๆ เท่านั้น เธอสวมกางเกงขายาวที่ดูใหญ่ไปสองไซส์กับเสื้อจั๊มเพอร์หลวมโพรกและรองเท้าส้นเตี้ย ผมถูกรวบไปข้างหลังและเป็นสีน้ำตาลตุ่นๆ …ไม่แดงแล้ว เธอดูซูบซีดไร้ชีวิตชีวา เขาคิดได้เพียงว่าเธอจะต้องป่วยหนักทีเดียวถึงได้เปลี่ยนแปลงไปเยอะขนาดนี้ มันเป็นภาพที่น่าเศร้า เขานึกสงสัยว่าชีวิตที่ออกสื่อบ่อยๆ ของฮิวโกจะได้รับผลกระทบอะไรบ้างจากการป่วยของภรรยา ทอมไม่อยากจะยอมรับ แต่ทฤษฎีเมียน้อยดูเข้าเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ

    “มีใครรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”

    เบ็กกี้เก็บข้อมูลมาแล้ว “เราติดต่อโรงพยาบาล แต่แน่นอนว่าสิทธิ์ในการเก็บความลับของผู้ป่วยทำให้พวกเขาบอกอะไรไม่ได้ แต่เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีคุณก็จะได้พบเธอแล้ว เพราะเรากำลังจะเลี้ยวเข้าสนามบิน เราทำเวลาได้ดี เผลอๆ เธอยังไม่ได้ไปรับกระเป๋าเดินทางเลยด้วยซ้ำ”

    “หวังว่าพนักงานสายการบินจะทำได้ตามที่บอกก็แล้วกัน”

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ยอดสถาปนิกผู้พิทักษ์อาณาจักร เล่ม 1 ครั้งที่ 1

      บทที่ 1 กลายเป็นเศษสวะในนิยาย     เหตุการณ์ที่เหมือนนิยายกำลังเกิดขึ้นกับผม เมื่อลืมตาก็พบว่าตัวเองหลุดมาอยู...

    Facebook