3

ลอร่าตบไฟเลี้ยวซ้ายและหักรถออกจากถนนหลักเข้าสู่ถนนสายเล็กมืดมิดซึ่งมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์แอชเบอรีพาร์ก เธอกระแทกเบรก รถเริ่มชะลอขณะเธอเพ่งมองแสงเรืองสีขาวประหลาดเหนือแนวต้นไม้อย่างวิตก เธอเลี้ยวโค้งสุดท้ายก่อนเจอประตูใหญ่ด้วยความระแวดระวัง แต่แล้วก็ได้เห็นภาพอันน่าตื่นตระหนก

“โอ้ พระเจ้าช่วย” เธอเอ่ยเสียงแหบพร่า

ไม่มีทางหนี ฝูงสื่อมวลชนที่ได้ยินเสียงรถเมอร์เซเดสคูเป้ของเธอหันกล้องมาเป็นพรวน ทีมช่างภาพโทรทัศน์ปรับแสงฉายมาที่รถของเธออย่างว่องไวจนภายในรถสว่างจ้า ทำเอาเธอตาพร่าชั่วขณะหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องผิดปกติที่จะเห็นช่างภาพรุมล้อมหน้าประตูใหญ่แบบนี้ เธอลิ้มรสความตื่นเต้นของพวกเขาได้เลยทีเดียว เพราะอย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงและฐานะอันเทียบเคียงคนดังของฮิวโกก็ถูกสร้างขึ้นมาโดยคนกลุ่มนี้นี่เอง ซึ่งฮิวโกจะคอยป้อนข้อมูลเกี่ยวกับงานของเขาแค่เท่าที่จำเป็น เพื่อให้พวกนักข่าวคงความสนใจในตัวเขาอยู่เรื่อยๆ

แต่นี่ไม่ใช่แล้ว นี่เป็นการป้อนความคลุ้มคลั่งชัดๆ

มีทางเดียวที่เธอจะเข้าบ้านได้ ฮิวโกยืนกรานให้ติดประตูไฟฟ้าที่เป็นแผงกดรหัส แทนที่จะใช้รีโมต เพราะเขาจะได้เปลี่ยนรหัสได้เรื่อยๆ ถ้าใช้รีโมต มันอาจหายได้ หรือไม่ก็ถูกขายให้กับผู้เสนอราคาสูงสุดด้วยซ้ำ

ในช่วงที่รถเคลื่อนมาหยุด เธอปกป้องตัวเองจากแสงแฟลชอำมหิตที่เปิดเผยอารมณ์กลัดกลุ้มของเธอไม่ได้เลย ขณะที่กระจกเลื่อนลงอย่างนุ่มนวลเพื่อให้เธอได้ยื่นมือออกไปกดรหัส เธอก็ได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกวุ่นวายจากพวกนักข่าว แต่ละคนพยายามถ่ายภาพเธอให้ชัดที่สุด

“มองทางนี้หน่อยครับ เลดี้เฟลตเชอร์”

“มีใครบอกข่าวคุณหรือยัง เลดี้เฟลตเชอร์”

“คุณมีอะไรจะพูดไหม ลอร่า” ทำอย่างกับว่าการเรียกชื่อต้นของเธอจะทำให้เธออยากญาติดีด้วยอย่างนั้น แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีใครบอกว่าข่าวคืออะไร เฉพาะตรงนี้ก็ทำให้เธอพอตระหนักถึงระดับความรุนแรงของข่าวที่ว่าได้แล้ว

ขณะที่กระจกเลื่อนขึ้น กล้องหลายตัวจับภาพสีหน้าทุกข์ระทมของเธอไว้ได้ เธอแน่ใจมากว่าภาพนี้ต้องไปลงหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์หลายฉบับในตอนเช้าเป็นแน่

เธอรีบบังคับรถจากตรงพุ่มไม้ที่ขึ้นรกไปยังตัวบ้านด้วยความรู้สึกพะอืดพะอมแทบทนไม่ไหว เธอรู้ว่าต้องมีตำรวจรออยู่ พวกตำรวจมีรหัสประตูหน้าด้วยเหตุผลทางด้านการรักษาความปลอดภัย และเธอก็แน่ใจว่าป่านนี้พวกเขาต้องอยู่ที่ตัวบ้านแล้ว พวกเขาจะเอาอะไรจากเธอกันแน่ นานแล้วที่เธอไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตได้อย่างเป็นธรรมชาติ

ดังนั้นเธอจึงประหลาดใจมากเมื่อได้เห็นตำรวจเพียงนายเดียวยืนอยู่หน้าบันไดคฤหาสน์แอชเบอรีพาร์กเหมือนกำลังยืนเฝ้ายามอย่างไรอย่างนั้น เขาดูตัวเล็กไปเลยเมื่อเทียบกับประตูสีดำบานมหึมา ลอร่าหยีตามองตามแสงไฟหน้ารถและเห็นว่าตำรวจนายนั้นดูอ่อนล้าอิดโรย และกำลังพูดกับใครไม่รู้ทางวิทยุ เห็นชัดว่าเขาไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมารับหน้าที่นี้

เธอเอารถไปจอดหน้าบันไดคฤหาสน์ ตำรวจนายนั้นเก็บวิทยุลงกระเป๋า แล้วเร่งรุดมาเปิดประตูให้เธอ แต่ช้าเกินไป