ทดลองอ่าน สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 1

…

ณ บริเวณทางเหนือสุดของโลก ยิ่งเวลาผันผ่าน กลางคืนก็ยิ่งยาวนานและหนาวเหน็บขึ้นเรื่อยๆ ภายในเทือกเขาที่ถูกเฮ่าเทียนทอดทิ้ง หุบเขาเขียวที่สูญหายไปนานปรากฏขึ้นอีกครั้งตามเจตนารมณ์แห่งฟ้า ทะเลสาบต้าหมิงน้ำแห้งขอด ค่ายกลทรมานจิตขับเคลื่อนใหม่อีกครา เหนี่ยวนำให้ลมหายใจแห่งฟ้าดินพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า สำแดงเป็นอานุภาพอันยิ่งใหญ่น่าสะท้านใจ

แรงกระเพื่อมของลมหายใจแห่งฟ้าดินที่เกิดจากการที่ประตูสำนักพรรคมารเปิด แม้จะหายไปในระยะเวลาอันสั้น แต่ก็ยังสะท้านสะเทือนไปทั่วภูเขาหิมะอันกว้างใหญ่ และสะท้อนสะท้านไปไกลถึงนอกเขตทิวเขาอันยาวเหยียด

บนทุ่งร้างนอกเขตเขาเทียนชี่ ซากศพของบรรดาสัตว์ป่าที่นอนแข็งตายอยู่ท่ามกลางพื้นดินดำตัดกับหิมะขาวมีให้เห็นเป็นระยะ ลมหนาวเย็นดุจใบมีดโหมกระหน่ำตีใส่กระโจมของพวกคนเถื่อนเสียงดังพึ่บพั่บ

ในดินแดนที่มีแต่สีทึมเทาปรากฏร่างของเยี่ยซูเคลื่อนไหวอยู่เงียบๆ ชุดนักพรตบนร่างเรียบสนิทไม่พลิ้วไหว ราวกับเป็นหน้าผาที่เรียบลื่น ไม่ได้รับผลจากแรงลมอันบ้าคลั่งแม้แต่น้อย แต่ละก้าวที่เหยียบลงพาร่างมันไปได้ไกลถึงสิบกว่าจั้ง แต่บนพื้นหิมะกลับไร้รอยเท้า มองเผินๆ จึงคล้ายเหาะเหินเดินอากาศได้ดั่งเทพเซียน

ตอนที่แรงกระเพื่อมของลมหายใจแห่งฟ้าดินถ่ายทอดมาถึง มันเพียงหยุดเท้าลง แค่หันกลับไปมองด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ไม่คิดจะเดินย้อนกลับไปดู

ในฐานะศิษย์สัญจรทั่วปฐพีของอารามจือโส่ว เยี่ยซูย่อมรู้เนื้อหาในโองการที่ต้าเสินกวนหน่วยโองการฟ้าประกาศก่อนผู้ใด อันที่จริงมันยังรู้ก่อนต้าเสินกวนหน่วยโองการฟ้าด้วยซ้ำว่าคัมภีร์สวรรค์เล่มแสงสว่างจะปรากฏขึ้นอีกครั้งในทุ่งร้าง

มีเพียงผู้ฝึกฌานที่ฝึกถึงระดับมองความเป็นตายได้ทะลุเช่นมันเท่านั้น จึงจะสามารถเพิกเฉยต่อสิ่งของนอกกาย ไม่ปล่อยให้สิ่งใดมาผูกมัดจิตใจ แม้สิ่งนั้นจะเป็นคัมภีร์สวรรค์ก็ตาม

อีกอย่าง มันกับถังพนันกันเรื่องหนิงเชวียกับหลงชิ่งว่าใครจะฝ่าด่านได้ก่อนกัน ในเมื่อแพ้แล้วก็ต้องยอมรับ มันจะไม่ยอมให้สิ่งนี้กลายมาเป็นเงามืดในจิตใจอย่างเด็ดขาด

เหตุที่มันมาที่ทุ่งร้างไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการที่คัมภีร์สวรรค์จะปรากฏ และไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับการที่ประตูทางเข้าสำนักพรรคมารจะเปิด

มันอาศัยอยู่ในอารามมาตั้งแต่เล็ก หลังจากรู้ความอ่านออกเขียนได้ สิ่งแรกที่อ่านก็คือคัมภีร์สวรรค์หกเล่ม มันจึงมองโลกด้วยสายตาชืดชามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ชาวฮวงอพยพลงใต้อาจจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนทั้งแผ่นดิน แต่ก็ยังมิอาจดึงดูดความสนใจจากมันได้แม้แต่กระผีกริ้น ประตูสำนักพรรคมารเปิดอีกครั้งยังน่าสนใจอยู่บ้าง แต่พรรคมารเสื่อมโทรมไปนานแล้ว ไม่อาจกลับมาสร้างเภทภัยให้ใครได้อีก

ในโลกนี้ คนหรือสิ่งที่มีคุณสมบัติพอให้มันเดินทางออกจากอารามจือโส่วมีอยู่น้อยยิ่งกว่าน้อย

แต่ผู้ที่ยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของร่องตื้นเมื่อสิบสี่ปีก่อนย่อมมีคุณสมบัติพออย่างแน่นอน

เยี่ยซูอยากพบคนผู้นั้นเป็นอย่างยิ่ง นี่เป็นความปรารถนาที่มีอยู่ในใจมานานแล้ว เพียงแต่ที่ผ่านมาคนผู้นั้นมักจะหมกตัวอยู่แต่บนเขา แม้แต่คนทระนงถือดีและมีความสามารถอย่างมันก็ยังไม่มีปัญญาเข้าใกล้

ทว่า ในที่สุดปีนี้คนผู้นั้นก็ลงจากเขาและเดินทางมายังทุ่งร้าง

มันมิรู้ว่าขณะนี้อีกฝ่ายอยู่ที่ใด แต่รู้ว่ามันจะต้องได้พบอย่างแน่นอน

เป็นเพราะลักษณะพิเศษของคนบนเขาลูกนั้น ทำให้เกิดความเป็นไปได้นี้

เมื่อหนิงเชวียประสบกับอันตรายอย่างแท้จริง คนผู้นั้นจะต้องมาอยู่ที่ข้างกายอย่างแน่นอน ดังนั้นสิ่งที่มันต้องทำมีอยู่เพียงอย่างเดียว นั่นคือรอ รอให้หนิงเชวียประสบกับอันตรายอย่างแท้จริงเสียก่อน

เพียงแต่ตอนนี้หนิงเชวียกำลังจะเข้าประตูสำนักพรรคมาร แล้วเหตุไฉนเยี่ยซูจึงเดินทางออกจากบริเวณที่ตั้งของสำนักพรรคมารไปทางใต้เล่า

…