ทดลองอ่าน สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 1

…

น้ำพันร้อยหมู่ในทะเลสาบต้าหมิงแห้งขอด เหลือเพียงก้อนหินก้อนกรวด เมื่อเทียบกับหุบเขาเขียวขจีที่รายล้อม ยิ่งดูรกร้างเงียบเหงาจนเข้าขั้นวังเวง

ถังยืนอยู่ริมทะเลสาบ มองไปยังกองหินจำนวนมากมายด้านล่าง เงียบไปครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า

“ปีนั้น หลังจากคนผู้นั้นมาถึง ไม่ว่าเรื่องใดก็เปลี่ยนไป กระทั่งค่ายกลทรมานจิตก็ไม่เหมือนเดิม”

ถังเสี่ยวถังยืนอยู่ข้างพี่ชาย พอได้ยินเสียงคล้ายโลหะกับหินปะทะกันแว่วเข้ามาไม่หยุดก็แลบลิ้นกล่าวอย่างสยดสยองว่า

“นางปีศาจนั่นช่างฟั่นเฟือนจริงๆ”

ถังกล่าวว่า

“คนทั้งแผ่นดินเรียกพวกเราว่ามาร บอกว่าพวกเราเสียสติ ดังนั้นผู้ที่คิดจะบุกเข้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของนิกายหมิงเราก็ล้วนแล้วแต่เป็นพวกขาดสติทั้งสิ้น ตอนคนผู้นั้นบุกเข้าสำนักเราก็สติฟั่นเฟือนแบบนี้เช่นกัน”

นี่เป็นครั้งแรกที่ถังเสี่ยวถังมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของนิกายตัวเอง นางจึงเขย่าแขนพี่ชาย กล่าวอย่างเป็นกังวล

“พี่ จะปล่อยให้พวกมันเข้าไปจริงๆ หรือ”

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของนิกายหมิงเราเข้าได้แต่ก็ไม่แน่ว่าจะออกมาได้ เพื่อคัมภีร์สวรรค์ที่สูญหายไปตั้งนานแล้ว คนพวกนี้ดูเหมือนจะไม่สนใจแม้กระทั่งความตาย”

เมื่อคิดถึงว่าตอนนี้หนิงเชวียน่าจะเข้าประตูของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว คิ้วที่หนาตรงเหมือนแท่งเหล็กของถังก็ขมวดมุ่น พึมพำขึ้นมาว่า

“เจ้าคอยมองมาอยู่ตลอดเวลาใช่หรือไม่ เจ้ามั่นใจว่าสามารถเข้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปช่วยมันอย่างนั้นสิ หรือ…เมื่อสิบสี่ปีที่แล้วเจ้าอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของร่องตื้นจริงๆ”

ถังเสี่ยวถังถอดหางสัตว์ที่ใช้พันคอออก เผยให้เห็นใบหน้าแดงเปล่งปลั่ง ปากถามว่า

“พี่ คัมภีร์สวรรค์อยู่ในนั้นจริงๆ หรือ”

ถังส่ายหน้า

“ไม่รู้”

ถังเสี่ยวถังถามอย่างงุนงง

“แล้วเหตุไฉนเหล่าพรตเฒ่าของอาศรมเทพจึงส่งคนมาที่นี่เล่า”

ถังตอบ

“ข่าวที่ส่งมาจากจงหยวนบอกว่า หลังจากต้าเสินกวนหน่วยโองการฟ้ากลับจากแดนใต้ก็ได้ประกาศว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะถูกเปิดออกโดยเจตนารมณ์แห่งฟ้า คัมภีร์สวรรค์จะปรากฏให้เห็น”

ถังเสี่ยวถังเกาศีรษะถาม

“แต่พี่บอกเองไม่ใช่หรือ หลังจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถูกถล่มจนกลายเป็นซากปรักหักพัง ข้างในก็ไม่เหลืออะไร แล้วพรตเฒ่าโองการฟ้าอะไรนั่นอาศัยอะไรมาพูดว่าคัมภีร์สวรรค์อยู่ที่นี่”

ถังตอบ

“จ้าวบัลลังก์ทั้งสามของอาศรมเทพต่างก็มีสัมผัสรับรู้ที่ล้ำเลิศเหนือผู้ฝึกฌานทั่วไป ต้าเสินกวนหน่วยโองการฟ้าไม่เพียงสัมผัสรับรู้ได้ถึงเจตนารมณ์ของเฮ่าเทียน ตามที่เล่าลือกัน ยังบอกว่ามันมีความสามารถในการพยากรณ์อีกด้วย ดังนั้นคำพูดของมันมีใครบ้างที่ไม่เชื่อ”

ถังเสี่ยวถังจู่ๆ ก็นึกถึงนักพรตที่เอื้อนลำนำเพลงบนหน้าผา มิทราบว่าทำไม ในใจจึงบังเกิดความกลัวขึ้นเล็กน้อย ถามอย่างหวั่นใจว่า

“พี่ว่านักพรตนั่นจะมาแย่งชิงคัมภีร์สวรรค์ด้วยหรือไม่”

ถังส่ายหน้า

“ไม่มีทาง เพราะในใจมันมีคนผู้หนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคัมภีร์สวรรค์”

…