ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 3

“ช่องใต้เตากำยานแคบมาก ข้าคนเดียวยกมันไม่ขึ้น ได้แต่สอดมือเข้าไปให้ลึกมากที่สุดเท่าที่จะลึกได้ จากนั้น…ก็คลำเจอสิ่งนี้” ต้วนเฉิงซื่อชี้ที่ห่อผ้าไหม “มันสอดอยู่ในช่องเว้าตรงกลางก้นเตากำยานนั่นเอง เคราะห์ดีที่ขวดนี้ขนาดเล็ก ไม่เช่นนั้นข้าก็ไม่มีปัญญาดึงมันออกมา”

อีกครั้งหนึ่ง เผยเสวียนจิ้งต้องตะลึงงันกับความทุ่มเทของอู่หยวนเหิง หรือว่าเขาไม่คิดกังวลใจแม้น้อยนิดว่าขวดฝังเส้นทองอาจจะไม่ได้ออกมาพบเห็นโลกอีกตลอดกาล?

ต้วนเฉิงซื่อยุติความคิดฟุ้งซ่านของนาง “พี่สาวนักพรต ท่านคะเนเอาจากที่ว่าเครื่องเรือนเคลื่อนย้ายไม่ได้ ในห้องย่อมมีกลไกใช่หรือไม่”

“ใช่แล้ว ข้าเห็นว่ากลไกของอัครเสนาบดีอู่มีเป้าหมายหลักเพื่อซุกซ่อน ยิ่งกว่านั้นยังอยู่ในบ้านตนเอง ย่อมไม่ออกแบบให้มีอันตราย ไม่เช่นนั้นข้าย่อมไม่กล้าให้คุณชายน้อยไปเสาะหาเด็ดขาด” เผยเสวียนจิ้งลูบแขนต้วนเฉิงซื่อด้วยความรู้สึกผิด “คิดไม่ถึงว่ายังคงทำให้เจ้าประสบความลำบากอยู่เล็กน้อย ขออภัยด้วย”

ต้วนเฉิงซื่อโบกมือ “นี่เล็กน้อย พี่สาวนักพรตอย่ากังวล!” ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใดเผยเสวียนจิ้งรู้สึกวันนี้ท่าทางของเขาไม่เหมือนปกติ คล้ายมีเรื่องราวใดเก็บอยู่ในใจ

ต้วนเฉิงซื่อพูดขึ้นอีก “ข้ายังคิดไม่ออกอีกเรื่องหนึ่ง พี่สาวนักพรตหาช่องวางหนังสือเพียงช่องเดียวจากทั้งตู้หนังสือออกมาได้อย่างไรกัน”

“เพราะเฉาจื่อเจี้ยน”

“เฉาจื่อเจี้ยน?”

“คุณชายน้อยบอกข้าว่าเมื่อยามท่านตาของเจ้ายังมีชีวิตอยู่ชื่นชอบบทกวีของเฉาจื่อเจี้ยน ทว่าในห้องหนังสือของเขากลับไม่มีหนังสือของเฉาจื่อเจี้ยนเลย แต่กลับแขวนภาพของเฉาจื่อเจี้ยนที่มีชื่อว่า ‘ลำนำเทพธิดาธารลั่ว’ นี่ก็มิอาจไม่ขบคิด ใช่เป็นเจตนาของท่านตาเจ้าหรือไม่ สมมติว่าใช่ แสดงว่าเจตนาของเขาคือต้องการให้คนสนใจสังเกตภาพนี้ ดังนั้นพวกเราสมควรเริ่มต้นจากภาพนี้ น่าเสียดายที่ข้าไม่อาจไปดูกับตาตนเองในสถานที่จริง ทว่าจากที่คุณชายน้อยบรรยายมา ในภาพคงไม่มีเบาะแสชัดเจน ข้าเองเห็นว่าด้วยความรอบคอบของอัครเสนาบดีอู่เขาก็คงไม่เปิดเผยนัยสำคัญไว้ในภาพโดยตรง ด้วยเหตุนี้จึงได้แต่ตีความจากจุดต่างๆ ของภาพ เช่น สัญญะ รหัสลับ ข้าจึงสังเกตที่ช่องของตู้หนังสือ ตู้หนังสือแนวขวางมีสิบสองแถว แนวตั้งสิบ สิบสองกับสิบ คุณชายน้อย จากตัวเลขสองตัวนี้คิดอะไรได้บ้าง”

ดวงตาของต้วนเฉิงซื่อเจิดจ้าขึ้นทันที “กิ่งฟ้าก้านดิน* !” เขาร้องเสียงดัง

“ฉลาดยิ่งนัก” เผยเสวียนจิ้งชมเชย

“หากนับตามแผนภูมิกิ่งฟ้าก้านดิน ช่องนั้นควรเป็น…เหรินอิ๋น (壬寅)! ทว่า…เหตุใดถึงเป็นเหรินอิ๋นเล่า”

“คุณชายน้อยท่อง ‘ลำนำเทพธิดาธารลั่ว’ ได้หรือไม่”

“ได้สิ ข้าชอบมากทีเดียว” ต้วนเฉิงซื่อเริ่มท่องเสียงดัง “หวงชูปีที่สาม ข้าเข้าเฝ้านครหลวง กลับผ่านแม่น้ำลั่ว คนโบราณเล่าขานมา เทพสถิตวารีนี้ มีนามว่าฝูเฟย นึกถึงคำซ่งอวี้เล่าเรื่องเทพธิดาต่อฉู่อ๋อง จึงบันทึกไว้ที่นี้…อ๊ะ!” เขาสูดลมหายใจครั้งหนึ่ง “รัชศกหวงชูปีที่สาม! เป็น…”

“เป็นปีเหรินอิ๋นพอดี”

ต้วนเฉิงซื่อตะลึง เอ่ยจากใจจริง “พี่สาวนักพรต ท่านเป็นเทพยดาจริงๆ! ท่านตาของข้าจึงใช้ ‘ลำนำเทพธิดาธารลั่ว’ เป็นรหัสลับกระมัง”

เขาตื่นเต้นมาก ขยับตัวเข้าข้างกายเผยเสวียนจิ้ง “พี่สาว ท่านคำนวณแผนภูมิกิ่งฟ้าก้านดินของรัชศกหวงชูปีที่สามออกมาในทันทีได้อย่างไร”

* แผนภูมิกิ่งฟ้าก้านดิน (เทียนกันตี้จือ) เป็นระบบการนับวันเดือนปีและเวลาตามธาตุนักษัตรของจีนโบราณ โดยแผนผังกิ่งฟ้า (เทียนกัน) ประกอบด้วย 10 อักษร ก้านดิน (ตี้จือ) ประกอบด้วย 12 อักษร