• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 3

    คล้ายว่าไม่สะดวกที่จะปฏิเสธ ทว่าในใจเผยเสวียนจิ้งถูกเงาดำหนาหนักครอบทับแล้ว ท่าทางต่างๆ ของต้วนเฉิงซื่อในวันนี้ล้วนผิดปกติมาก ทำให้นางมิอาจไม่กังวลใจ

    นางตัดสินใจหยั่งเชิงอีกครั้ง “คุณชายน้อยจะใช้ก็นำไปใช้ตามสบายเถิด ทว่า…บอกพี่สาวนักพรตได้หรือไม่ เจ้าคิดจะใช้ทำอะไร”

    ใบหน้าต้วนเฉิงซื่อแดงก่ำขึ้นฉับพลัน เขาหลบสายตานาง พูดอึกอัก “ไม่สามารถ…บอกท่าน…”

    “ดี” เผยเสวียนจิ้งกล่าว “เจ้านำไปใช้เถิด ใช้นานเท่าไรก็ไม่เป็นไร”

    “ขอบคุณท่าน…” เสียงต้วนเฉิงซื่อเบาแทบไม่ได้ยิน

    ในใจเผยเสวียนจิ้งคาดเดาเรื่องราวได้แล้ว ชัดเจนมาก ตัวต้วนเฉิงซื่อเองก็เห็นว่าไม่สมควรครอบครองขวดฝังเส้นทอง แล้วเขาพบปัญหาใหญ่หลวงใดเข้ากัน จำเป็นต้องยืมขวดฝังเส้นทองไปใช้

     

    ทั้งสองยังคงกลับมาที่ประตูอารามจินเซียน เผยเสวียนจิ้งใช้สายตาส่งต้วนเฉิงซื่อขึ้นรถม้าจากไป

    หลังจากรถม้าออกจากตรอกฝู่ซิงก็มุ่งลงใต้ เลี้ยวซ้ายที่ถนนใหญ่ด้านหน้าวังหลวง มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกต่อไป

    ต้วนเฉิงซื่อยัดขวดฝังเส้นทองไว้ในอกเสื้อ รู้สึกว่ามันเต้นตึกตักไม่หยุดหย่อนตามหัวใจตนเองที่กำลังเต้นเร็วรี่

    เขาเลิกม่านรถออก กล่าวกับคนรับใช้แซ่ล่าย “ลุงล่าย ถึงถนนจูเชวี่ยแล้วไม่ต้องเลี้ยว ให้แล่นตรงไป”

    “คุณชายน้อย พวกเราไม่กลับบ้านหรือ”

    “ไม่กลับ”

    “แล้วจะไปที่ใด”

    ต้วนเฉิงซื่อกัดริมฝีปากอย่างแรง บอกคนรับใช้ “ตรอกผิงคัง”

    “อ๊ะ” บ่าวชราแซ่ล่ายเกือบร่วงตกจากรถ เขาหันศีรษะกลับมา อ้าปากค้างมองนายน้อย

    “ไปสถานที่ซึ่งระยะนี้ท่านพ่อมักไปประจำ ที่ที่ท่านรู้!”

    “แต่ว่าคุณชายน้อย นั่นไม่ใช่สถานที่ที่ท่านจะไปได้!”

    ต้วนเฉิงซื่อพูดเอาแต่ใจ “ข้าบอกว่าไปก็ไปสิ ไฉนถึงได้เอ่ยวาจาไร้สาระมากมาย!”

    คนรับใช้แซ่ล่ายส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว “ไม่ได้ นี่ถ้านายท่านรู้เข้าต้องลงโทษข้าแน่ ข้ารับไม่ไหวหรอก ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด…”

    ต้วนเฉิงซื่อยิ่งปั้นสีหน้าเคียดขึ้ง “ท่านพ่อไม่รู้หรอก ต่อให้รู้ ข้าก็มีวิธีช่วยให้รอดได้ แต่ว่าถ้าท่านไม่ช่วยข้า…นับแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะหาเรื่องท่านทุกวัน ท่านคอยดู ไม่เกินครึ่งเดือน ข้าจะให้ท่านแม่ไล่ท่านออกจากคฤหาสน์!”

    “เวรกรรมอะไรของข้าหนอ!” บ่าวชราแซ่ล่ายเจ็บปวดใจมาก ความฉลาดของต้วนเฉิงซื่อในเวลาปกติ เขารู้เห็นด้วยตาตนเองเป็นประจำว่านายน้อยผู้นี้หาใช่ตะเกียงไร้น้ำมัน* อย่างเด็ดขาด คิดแล้วอยากไล่ตนเองออกไปจริงๆ แต่ยังอยากรอดพ้นจากเคราะห์ร้ายครั้งนี้ ตลอดชีวิตของคนแซ่ล่ายทำงานรับใช้อยู่แต่ในคฤหาสน์อู่หยวนเหิง ไม่เคยคิดเรื่องที่ว่าภายหลังหากออกไปแล้วจะมีชีวิตสืบต่อไปอย่างไรแม้แต่น้อย

    ถนนจูเชวี่ยก็อยู่ที่ตรงหน้าแล้ว

    “ฮึ่ม!” คนรับใช้แซ่ล่ายกัดฟัน สะบัดแส้เร่งม้าวิ่งข้ามไป ดีร้ายอย่างไรนายหญิงในคฤหาสน์ยังเป็นคุณหนูใหญ่แห่งสกุลอู่ ต้วนเฉิงซื่อก็เป็นลูกรักของมารดา เขาก็เลือกข้างนายท่านตัวน้อยๆ ผู้นี้ก็แล้วกัน

    * มาจากสำนวน ‘ไม่ใช่ตะเกียงขาดน้ำมัน’ หมายถึงผู้มีปัญญาหลักแหลม มีพื้นภูมิดี หรือมีผู้คอยสนับสนุน

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook