ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 1

ต้นแขนซ้ายของพวกมันทุกคนล้วนผูกผ้าขาวผืนหนึ่ง

เมื่อเหล่านักสู้หลายสิบคนนี้ออกมาจากประตูจนหมด พวกมันล้วนยืนนิ่งบนถนน ผู้นำที่แท้จริงพลันออกโรง

เยียนเหิงที่ร่างพกสามกระบี่ ศีรษะพันผ้าขาว ถูกเหยียนชิงถงจูงมือก้าวออกมาจากประตูโรงเตี๊ยมหลินเหมิน

ยามเปิดเผยตนภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรง คิ้วหนาอันกล้าหาญคู่นั้นของเยียนเหิงขมวดแน่น ในดวงตาที่หรี่มองฉายความเฉียบคมดุจกระบี่ออกมา

มันถูกเหยียนชิงถงบุรุษร่างใหญ่ผู้นี้ฝืนดึงมือเอาไว้ และเดินนำหัวหน้าผู้กล้าสำนักใหญ่แต่ละสำนักออกมา ในใจเยียนเหิงควรรู้สึกเก้อเขินไม่สบายใจ แต่ขณะนี้หัวใจมันได้ถูกอารมณ์อีกชนิดหนึ่งกลบกลืนแล้ว

อาจเป็นเพราะเมื่อครู่ในงานเลี้ยงฝืนดื่มสุราหลายจอกนั้นลงท้อง หรืออาจเป็นรูปขบวนแถวของนักสู้มากมายบนถนนตรงหน้า…เยียนเหิงรู้สึกเพียงหัวใจเต้นอย่างรุนแรง ทุกลมหายใจล้วนเหมือนเป็นไอเผาไหม้ นั่นคือความตื่นเต้นที่ตนเองก็มิอาจใช้คำพูดบรรยายได้ชนิดหนึ่ง

มิใช่เพียงเพราะฤทธิ์สุรา และมิใช่เพียงเพราะขบวนศึกอันยิ่งใหญ่นี้

มือซ้ายของเยียนเหิงอดมิได้ที่จะกุมด้ามกระบี่เจ้าพยัคฆ์ตรงบั้นเอวเอาไว้

โอกาสแก้แค้นอยู่ตรงหน้านี้เอง

ครั้นนึกถึงศัตรูที่ไม่เคยพบกัน มือที่กุมกระบี่ของเยียนเหิงก็พลันสั่นเล็กน้อย

วันนี้มันจะได้เห็นเจ้าสำนักอู่ตังผู้นั้นกับตา ผู้นำของศัตรูคู่แค้น ตัวการทำลายล้างสำนัก

นักสู้มากมายบนถนนทั้งหมดล้วนจับจ้องมือกระบี่วัยเยาว์ที่อายุยังไม่ถึงสิบแปดปีผู้นี้ ผ้าขาวบนแขนของทุกคนผูกเพื่ออาจารย์ของมัน

เหยียนชิงถงที่อยู่ข้างกายมันขณะนี้สีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน มองเห็นสายตาเคารพนับถือเหล่านี้ มันจึงจับมือขวาเยียนเหิงชูขึ้นสู่ฟ้า

เหล่านักสู้ยกแขนร้องตะโกนเสียงดังทั่วถนนใหญ่

ยามเผชิญกับเสียงโห่ร้องเช่นนี้ เยียนเหิงกลับมิได้ประหม่าเช่นก่อนหน้าอีก มันกำมือที่ชูสูงไว้แน่นอย่างฮึกเหิม กอปรกับแรงกดดันของการเป็นศิษย์สาวกสืบมรรคาสำนักชิงเฉิง ทำให้เยียนเหิงขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างเจ็บปวดใจ

เยียนเหิงรู้ว่าการตกเป็นศูนย์รวมความสนใจของคนในยุทธภพเช่นนี้คือหน้าที่ชั่วชีวิตของตนเองไปแล้ว

ข้าคือสำนักชิงเฉิง

ผู้ที่ตามหลังเยียนเหิงและเหยียนชิงถงมาติดๆ คือไต้ขุยและหลี่เหวินฉยงสหายร่วมสำนักของเหยียนชิงถง ยังมีศิษย์สำนักซินอี้ที่เหลืออีกสิบหกคน พวกมันเองต่างก็พกอาวุธ ไต้ขุยเอวแขวนดาบเดี่ยวหนึ่งเล่ม หลี่เหวินฉยงถือแท่งเหล็กเหลี่ยมสี่มุม* อันหนักอึ้งคู่หนึ่ง

* แท่งเหล็ก คืออาวุธสั้นทื่อน้ำหนักมาก สร้างจากสำริดหรือเหล็ก รูปร่างลักษณะเป็นแท่งกลมหรือขึ้นมุม (เหลี่ยม) มีด้ามจับคล้ายแส้แข็ง เดิมเป็นอาวุธสงคราม ใช้ทำลายเกราะและหมวกของศัตรู