ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 1

หยวนซิ่งแม้เป็นศิษย์เส้าหลิน แต่ก่อนหน้าในโรงเตี๊ยมมันแสดงอากัปกิริยาแปลกประหลาด เหล่าผู้กล้าล้วนเห็นมันขวางหูขวางตา แต่รูปลักษณ์และท่าทางของหยวนซิ่งขณะนี้ไม่มีผู้ใดกล้าดูแคลน พลองและหมัดพุทธะของสำนักเส้าหลินโด่งดังทั่วหล้า แต่ที่ผ่านมาน้อยนักที่จะมีหลวงจีนลงเขาเปิดเผยทักษะวรยุทธ์ ขณะนี้เห็นหยวนซิ่งปรารถนาที่จะต่อสู้เต็มเปี่ยม ผู้คนยิ่งเฝ้ารอชมวรยุทธ์เส้าหลินมากกว่าเพลงดาบสำนักปากว้า และถึงแม้อิ่นอิงชวนจะเป็นผู้อาวุโสประสบการณ์โชกโชน แต่ในอดีตก็มิเคยขึ้นเขาเส้าซื่อเพื่อเยี่ยมเยือนสำนักเส้าหลิน วันนี้จึงอยากเห็นวิชาล้ำเลิศสำนักเส้าหลินกับตาว่าหากเทียบกับวิทยายุทธ์สำนักปากว้าจะเป็นเช่นไรกันแน่

เทียบกับบุคคลที่ชวนให้จับจ้องหลายคนก่อนหน้า สำนักมี่จงที่เรียงแถวอยู่หลังสุดในการออกเดินทางก็มิได้สะดุดตาอันใด

ต่งซานเฉียวแห่งสำนักมี่จง บนหน้าแขนซ้ายพันไว้ด้วยแส้เหล็กเก้าท่อนที่เปล่งแสงระยิบระยับ เดินเคียงไหล่ออกประตูมากับหานเทียนเป้าอาจารย์อาที่ห้อยดาบเร็วขนปักษาเอาไว้ที่เอว ด้านหลังตามมาด้วยคนในสำนักสิบหกคนที่มาจากสาขาย่อยมี่จงแต่ละที่ ต่งซานเฉียวเชิดจมูกงุ้มของมันขึ้น สีหน้าโกรธจัด เห็นชัดว่าไม่ยินดีอย่างยิ่งต่อการถูกจัดไว้ด้านหลังสุด

“อย่าทำหน้าตาบึ้งตึงเช่นนี้” หานเทียนเป้าสังเกตเห็นแต่แรกแล้ว ลอบดึงแขนเสื้อของศิษย์หลาน “ผู้อื่นมองเห็นเข้าจะหัวเราะเยาะว่าสำนักมี่จงเราใจคับแคบ”

ต่งซานเฉียวกลับไม่ได้คิดจะปิดบังอารมณ์แต่อย่างใด

“จะหัวเราะก็หัวเราะต่อหน้าข้า ดูว่าหมัดของใครจะแข็งกว่ากัน”

เหล่าผู้กล้าได้ออกจากโรงเตี๊ยมหลินเหมินจนหมดแล้ว แบ่งเป็นฝั่งตะวันออกและตะวันตกบนถนนใหญ่ประตูใต้ ด้านตะวันออกมีเหยียนชิงถงเป็นผู้นำ รวมถึงสหายร่วมสำนักซินอี้ของมัน เยียนเหิง และกลุ่มคนสำนักมี่จง รวมสามสิบเก้าคน และด้านตะวันตกมีอิ่นอิงชวนเป็นหัวหน้า นำคนในสำนักปากว้ามากมาย กอปรกับหยวนซิ่งสำนักเส้าหลินอีกคนหนึ่ง

ทัพใหญ่ตะวันออกและตะวันตกสองขบวนนี้ยังมีกองหนุนสหายร่วมทางยุทธภพของสำนักอื่นอีกสามสิบกว่าคน และมีผู้คุ้มภัยสำนักคุ้มภัยเจิ้นซีที่รับหน้าที่นำทางรวมถึงรายงานข่าวอีกสิบกว่าคน ทุกขบวนล้วนมีศิษย์เด่นล้ำของห้าสำนักใหญ่รวมอยู่ในนั้นมากถึงเกือบหนึ่งร้อยคน เป็นขบวนรบที่ไม่เคยมีมาก่อนในยุทธภพยี่สิบปีอย่างแท้จริง

แบ่งทัพพันธมิตรออกเป็นตะวันตกและตะวันออกเพื่อลงมือคือความคิดของเหยียนชิงถง แม้ยังมิได้สืบรู้ที่ซ่อนตัวของเหยาเหลียนโจวในทันที แต่หากแบ่งกองกำลังใหญ่สองขบวนปักหลักอยู่ทางตะวันตกและตะวันออกทั้งสองด้านของเมือง เมื่อมีข่าวคราว ฝ่ายที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ย่อมรุดหน้าไปล้อมจับได้ทันที เพื่อป้องกันเหยาเหลียนโจวย้ายที่อยู่หรือหลบหนีได้ทัน ถึงแม้มันคิดจะหนี สองทัพก็อยู่ในลักษณะขนาบล้อมตัดการโจมตี ย่อมได้เปรียบกว่า

อิ่นอิงชวนได้ฟังความคิดนี้ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลจึงเห็นด้วย มันมิได้กังวลว่าทัพตะวันออกจะชิงไปจับเป็นเหยาเหลียนโจวและได้ความชอบนี้ไปก่อน มันเชื่อว่าพละกำลังและฝีมืออันน่าอัศจรรย์ของเหยาเหลียนโจวที่ทำลายสำนักฮว่าซานได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่มีมันนั่งบัญชาการคงมิอาจเอาชนะได้

เพียงแต่มันไม่รู้ว่าเหยียนชิงถงยังมีแผนการอีกมากที่มันหาได้ล่วงรู้ ถึงขนาดว่าที่อยู่ของเหยาเหลียนโจวก็สืบจนทราบแล้ว…

ครั้นทัพตะวันตกและตะวันออกแบ่งทัพเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหยียนชิงถงก็ประสานมือให้อิ่นอิงชวน

“พวกเราแยกทางกันตรงนี้ เมื่อลูกน้องของข้าได้ข่าวที่แน่นอนแล้วก็จะแจ้งฝ่ายที่ใกล้ที่สุดทันที ในขณะเดียวกันก็จะแจ้งแก่อีกทัพเพื่อเรียกให้มาช่วยเหลือกัน”