ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 1

เหยียนชิงถงกล่าวแล้วหันมองดูเหล่านักสู้ยุทธภพที่ล้อมอยู่สองฟากถนนอีกครั้ง พลันชูหมัดขึ้นร้องตะโกน “วันนี้คือวันที่พวกเราจะโค่นล้มสำนักอู่ตัง ประกาศความยุติธรรมแห่งยุทธภพ!”

สองร้อยกว่าคนตะโกนร้องอย่างคล้อยตามพร้อมกัน

เยียนเหิงตื้นตันจนหลั่งน้ำตาออกมา

เหยียนชิงถงลุ่มหลงอยู่ในเสียงตะโกนตอบรับนี้จนหน้าแดงดุจเมาสุรา

ส่วนฟางจี้เจี๋ยศิษย์สายพญางูแห่งสำนักอู่ตังซึ่งจับตามองโรงเตี๊ยมหลินเหมินอยู่ที่มุมถนนมาตลอด หลังมองเห็นการจัดกระบวนทัพออกโจมตีนี้ก็จากไปอย่างเร่งร้อนโดยไร้สุ้มเสียง และมิได้ยินประโยคว่าจะโค่นล้มสำนักอู่ตัง

ในขณะเดียวกันคนผู้หนึ่งกำลังจับตามองการเคลื่อนขบวนอันยิ่งใหญ่ของเหล่าผู้กล้ายุทธภพอยู่ตรงหน้าต่างชั้นสองของหอหลินเซียน ตรงหัวถนนใหญ่ฝั่งตะวันตกของประตูใต้ ห่างจากโรงเตี๊ยมหลินเหมินหลายสิบจั้ง

บุรุษผู้นี้อายุสี่สิบโดยประมาณ แต่งกายชุดปัญญาชน แต่มองวัสดุรองเท้าโดยละเอียดแล้วล้ำค่ายิ่งนัก หาใช่ปัญญาชนยากจนไม่ สายคาดเอวยังห้อยหยกเขียวใหญ่ครึ่งฝ่ามือชิ้นหนึ่ง ลักษณะโปร่งใสมันเงาล้ำค่า

หวังฟางรองผู้บังคับกองพันองครักษ์เสื้อแพรที่อยู่ในห้องนี้เช่นกัน ยืนอยู่ข้างกายปัญญาชนผู้นี้ตลอด ประเดี๋ยวมองไปยังนอกหน้าต่าง ประเดี๋ยวก็ลอบชำเลืองจ้องมองหยกงามชิ้นนี้ คล้ายกำลังวางแผนว่าจะได้มันมาอยู่ในมืออย่างไร

“ดูเหมือนจะเริ่มสู้แล้วจริงๆ” ปัญญาชนผู้นั้นทอดมองถนน ค่อยๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ฉากของหอกดาบเรียงรายในระยะไกลตรงหน้า แม้มันสนใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็คล้ายมิใช่เรื่องของตนเองโดยตรง

“พวกเรามิใช่พวกเกาะกิน” หวังฟางยิ้มน้อยๆ เพราะเป็นขุนนางในราชสำนักมาหลายปี การเอาหน้าหาความชอบอย่างถูกที่ถูกกาลย่อมเป็นเรื่องถนัดของมัน “ในเมื่อได้รับคำสั่งจากผู้บัญชาการเฉียน พวกเราจึงใช้สายข่าวขององครักษ์เสื้อแพรที่เฝ้าอยู่ทุกที่ทุกคนส่งข่าวของเหยาเหลียนโจวไปทั่วทุกสารทิศ คนของเจ้าเมืองซีอานบอกข้าว่านักสู้ที่รวมตัวกันที่ถนนฝั่งตรงข้ามอย่างน้อยที่สุดมาจากสี่มณฑล” ผู้บัญชาการเฉียนที่มันหมายถึงย่อมเป็นใต้เท้าเฉียนหนิงหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร ขุนนางโปรดคนปัจจุบันของจักรพรรดิ

ปัญญาชนผู้นั้นแสดงออกด้วยการพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ดวงตากลับยังคงไม่ห่างจากเหล่าผู้กล้ายุทธภพบนถนนใหญ่

“คนเยอะมากจริงๆ…แต่มิรู้ว่าที่ใช้การได้จะมีสักเท่าใด”

หวังฟางได้ยินคำนี้พลันเลิกหัวคิ้วขึ้นมา

ตอนแรกที่ได้รับภารกิจประหลาดนี้ หวังฟางไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่มาโดยตลอด องครักษ์เสื้อแพรแม้หูตากระจายทั่วแผ่นดิน แต่เป้าหมายในการสืบจับหลักๆ ล้วนเป็นขุนนางและทหาร ประชาชนรากหญ้าที่พัวพันกับการถูกจำคุกมีไม่มากนัก ส่วนบุคคลในยุทธภพโดยเฉพาะสุดยอดฝีมือของเก้าสำนักใหญ่ยิ่งถูกราชสำนักเห็นเป็นคนนอก ยิ่งไม่เคยข้องเกี่ยวกับองครักษ์เสื้อแพรของพวกมันมาก่อนเลย

หลายเดือนก่อนนักหมัดมวยสำนักอู่ตังเอาชนะตู้เยี่ยนเฟิงตัวแทนองครักษ์เสื้อแพรในการประลองต่อหน้าพระพักตร์ ในวันนั้นหวังฟางเองก็อยู่บนลานประลองของเรือนเป้าฝางด้วย หลังการประลองนั้นแม้คนของสำนักอู่ตังจะได้รับความโปรดปรานเป็นพิเศษจากฝ่าบาทแต่ก็มิได้รับพระราชทานตำแหน่งใดๆ และมิได้คุกคามตำแหน่งของเฉียนหนิง ใต้เท้าเฉียนแม้เป็นคนแค้นฝังใจแต่ไม่ใช่พวกเอาไม้ซุงงัดไม้ซีกเด็ดขาด