• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 3

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    บทที่ 3

    ทัพตะวันตก

     

    ทัพตะวันตกที่อิ่นอิงชวนนำยาตราไปตามถนนใหญ่ตะวันตกภายใต้การนำทางของผู้คุ้มภัย ครานี้สำนักปากว้าส่งศิษย์เด่นล้ำกลุ่มใหญ่มาหมายชิงความชอบ ด้วยเหตุนี้จึงเดินอย่างเร่งรีบ ไม่นานก็ถึงตลาดจู๋ปาทางตะวันตกของเมือง

    ตลาดจู๋ปายามปกติวุ่นวายอย่างยิ่ง แต่ผู้คนที่สัญจรมองเห็นนักสู้กลุ่มใหญ่จากไกลๆ เดินมาอย่างเกรียงไกรต่างก็หลบไปอยู่ในตรอกเล็กหรือร้านค้าข้างถนน ทำให้ถนนใหญ่ว่างโล่งทั้งสาย ชาวบ้านกลั้นหายใจชมดูกองทัพนักสู้ขบวนนี้ผ่านไป โดยเฉพาะหยวนซิ่งที่รูปร่างสูงใหญ่ เปลือยแขนหุ้มเกราะทองสำริดครึ่งร่างยิ่งทำให้พวกมันประหลาดใจ

    “ท่านดูดาบนั่นสิ ใหญ่มาก!” เด็กน้อยคนหนึ่งยื่นศีรษะออกมาจากปากตรอกมองดาบใหญ่ที่ศิษย์สำนักปากว้าถือให้อิ่นอิงชวนอย่างละเอียด อดมิได้ที่จะชมเชยเสียงแผ่วเบากับเพื่อนเล่นที่อยู่ข้างกาย ในนักสู้เกือบร้อย มีคนจำนวนหนึ่งถืออาวุธจำเพาะพวกกรงเล็บเหล็ก พู่กันพิพากษา ตะขอคู่หัวพยัคฆ์ สิ่งเหล่านี้เด็กน้อยทั่วไปยิ่งไม่เคยเห็นมาก่อนจึงชี้ไม้ชี้มือพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

    นักสู้บางคนได้ยินคำชมเชยของเด็กน้อยก็ลอบรู้สึกภาคภูมิใจ มือดีสำนักหลู่ซานที่มาจากอำเภออู่หยางมณฑลเหอหนานคนหนึ่งในนั้นในมือถือโล่ทองแดงรูปหน้าสัตว์ที่สะดุดตาอยู่อันหนึ่ง หลังได้ยินก็จงใจชูโล่ไปยังเหล่าเด็กน้อยแล้วแกล้งทำเป็นเดือดดาล ถลึงมองพวกมันแวบหนึ่ง เด็กน้อยล้วนถูกขู่จนหนีเข้าไปในตรอก ทั้งตระหนกทั้งสนุก เหล่าผู้กล้าเองก็หัวเราะเกรียวกราวขึ้นมา

    อิ่นอิงชวนหันหน้ามา มองเห็นชาวยุทธภพที่มาจากสำนักเล็กๆ วินัยหย่อนยานเช่นนี้ก็ถอนหายใจส่ายหน้า

    “อาจารย์อา” ติงจวิ้นฉีศิษย์ภายในของฐานใหญ่สำนักปากว้ามณฑลอันฮุยข้างกายมันกล่าว “พวกเราทำเอิกเกริกที่ซีอานเช่นนี้ เหยาเหลียนโจวผู้นั้นย่อมรู้แต่ไกลว่าพวกเรามาแล้ว เช่นนั้นจะจับมันได้อย่างไร”

    “คึกคักเช่นนี้สิดี” หยวนซิ่งที่อยู่อีกข้างได้ยินจึงกล่าวเสียงเย็นชา “มันรู้ว่าพวกเรามาแล้ว”

    ติงจวิ้นฉีไม่เข้าใจ อิ่นอิงชวนมองหยวนซิ่ง จากนั้นกล่าวอธิบายแก่ศิษย์หลาน “ความหมายของเขาคือเหยาเหลียนโจวมิได้คิดจะหนีอยู่แล้ว”

    “อาจารย์อา…”

    “ข้าเองก็คิดเช่นนั้น” อิ่นอิงชวนกล่าว “เดิมทีข้ามิได้หวังพึ่งคนของเหยียนชิงถงนั่นสืบพบที่อยู่เหยาเหลียนโจว ในเมื่อรู้ว่ามันอยู่ในเมือง มิสู้เรียกมันออกมาโดยตรงจะดีกว่า” ขนคิ้วขาวข้างดำข้างของมันขมวดขึ้น ดวงตารวบชิด กล่าวอีก “มันอยู่ที่ซีอานก็เพื่อรอพวกเรากระมัง”

    “ผู้อาวุโสอิ่น” หยวนซิ่งมิได้มองอิ่นอิงชวน ยังคงหันไปยังถนนข้างหน้าอย่างจดจ่อ “รับปากข้าสักเรื่องได้หรือไม่ หากว่าทัพตะวันตกขบวนนี้ของพวกเราพบเจ้าสำนักอู่ตังก่อน โปรดให้ข้าสู้ก่อน”

    “ข้าไม่รู้ว่าไต้ซือเยาว์วัยเช่นเจ้า ตำแหน่งวรยุทธ์ในวัดเส้าหลินเป็นเช่นไร…” อิ่นอิงชวนยิ้มน้อยๆ “แต่ถามตัวเองเถิดว่าเทียบหลิวจงอู้เทพกระบี่เก้าปรากฏเจ้าสำนักฮว่าซานได้หรือไม่ อย่ารนหาที่ตาย”

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook