ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 5 บทที่ 1

ธรรมดาหลักการทหาร มิมีอันใดเหนือกว่ารวมเป็นหนึ่ง เมื่อเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว สามารถไปมาอิสระได้

 ‘ตำราหกกลยุทธ์ ฉบับที่หนึ่ง กลยุทธ์ฝ่ายบุ๋น หลักการทหารที่สิบสอง’

บทที่ 1

จิงเลี่ย

“ไอ้เด็กเวรสมควรตายนั่น! ไสหัวไปไหนแล้ว” ปากซึ่งเต็มไปด้วยหนวดเคราสีดอกเลาสั้นยาวไม่เท่ากัน เปล่งเสียงตะโกนอันแหบแห้งและทรงอำนาจออกมาจากลำคอ สุ้มเสียงประหนึ่งสัตว์คำราม แฝงกลิ่นสุราเข้มข้น

ตามมาด้วยเสียงดั่งสิ่งของแตกกระจาย

ขวดสุราใบเล็กที่เพิ่งดื่มหมดใบหนึ่งถูกทุบลงบนที่รองแขนของเก้าอี้ไม้อย่างแรงจนแตก

ฝ่ามือใหญ่หนาที่จับขวดสุราอยู่กลับมิได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย เศษแตกอันแหลมคมของขวดสุราแทงหนังด้านหนาที่สั่งสมจากการฝึกฝนหลายปีนั้นไม่เข้า

เหล่าศิษย์ที่ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ได้ยินเสียงตะโกนจนแหบอย่างเดือดดาลนี้ แต่ละคนสีหน้าซีดเผือด

ไม่มีใครกล้าตอบคำถามของอาจารย์

เหนือศีรษะพวกมันแขวนธงห้าสีแถวหนึ่งรับลมคิมหันต์ที่พัดมาจากท่าเรือทะเลโบกพลิ้วพรึบๆ โดดเด่นเปี่ยมอำนาจ อักษรตัวใหญ่คำว่า ‘วรยุทธ์กล้าแกร่ง’ ‘ฮึกเหิมห้าวหาญ’ ‘รวมสหายสี่ทะเล’ เป็นต้น ปักอยู่บนธง สะบัดพลิ้วไปตามลมเหมือนมีชีวิต

ด้านหน้าริ้วขบวนธงคือเวทีประลองขนาดใหญ่ที่ใช้โครงไม้ไผ่และไม้กระดานสร้างขึ้น สูงหกฉื่อ กว้างยาวหนึ่งจั้ง ท่าเรือแห่งนี้บรรยากาศแจ่มใส เวทีหันหาผืนน้ำแผ่นฟ้าที่เป็นสีเดียวกันด้านตะวันออก ทิวทัศน์และที่ตั้งดีงามอย่างยิ่ง

เงาร่างสองเงากำลังสัประยุทธ์ดุเดือดกันอยู่กลางเวทีประลอง สี่ด้านรอบเวทีอัดแน่นเบียดเสียดไปด้วยกลุ่มผู้ชมที่ไม่หลบแดดอ่อนๆ อาจมีถึงสี่ห้าร้อยคน แต่ละคนสีหน้าแช่มชื่น โห่ร้องเสริมพลังให้นักสู้บนเวทีอย่างคึกคัก ด้านตะวันตกมีอัฒจันทร์บังแดดแถวหนึ่ง ผู้ที่นั่งอยู่ล้วนเป็นพ่อค้าและผู้หลักผู้ใหญ่ในพื้นที่ แม้มิได้กู่ร้องยินดีแต่ก็มองดูอย่างตื่นเต้น

สถานที่แห่งนี้คือชายฝั่งทะเลนอกเมืองเฉวียนโจวมณฑลฝูเจี้ยน ซึ่งกำลังจัดการต่อสู้ประลองฝีมือที่มีสี่ครั้งในหนึ่งปีของยุทธภพในพื้นที่

กระแสนิยมวรยุทธ์พื้นบ้านในมณฑลฝูเจี้ยนค่อนข้างเฟื่องฟู โดยเฉพาะในร้อยปีที่ผ่านมา ทะเลแถบนี้เผชิญความทุกข์ยากจากการรุกรานของโจรสลัดแคว้นวออย่างหนัก ลูกๆ หลานๆ ในหมู่บ้านมากมายต่างฝึกยุทธ์เพื่อปกป้องที่อาศัย ฝูเจี้ยนแม้ไม่มีสำนักที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานชื่อเสียงสะท้านยุทธภพ ทว่าชาวยุทธ์แต่ละสำนักในมณฑลเองก็กระฉับกระเฉงอย่างยิ่ง มักจัดการต่อสู้ประลองฝีมือหรือการแสดงอื่นๆ พรรค์นี้อยู่บ่อยครั้ง เหตุผลไม่พ้นเพื่อสร้างชื่อเพลงมวยของสำนัก หวังได้รับความโปรดปรานจากผู้เฒ่าผู้แก่ในพื้นที่ ถูกจ้างเป็นผู้ฝึกสอนวิทยายุทธ์ของหมู่บ้าน รับค่ากราบอาจารย์และเบี้ยหวัดอย่างสบายๆ

ขณะนี้สองคนที่กำลังประลองหมัดเท้ากันอยู่บนเวที ต่างก็เป็นศิษย์สำนักมีชื่อในพื้นที่เฉวียนโจว คนหนึ่งคือจางเอ๋ามือดีวัยเยาว์แห่งสำนักหมิ่นเจียว อีกคนหนึ่งคือจิงเยวี่ยบุตรชายโทนของเจ้าสำนักหู่จุนแห่งหนานไห่คนปัจจุบัน