ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 5 บทที่ 2

บทที่ 2

สามข้อบัญญัติอู่ตัง

เหล่าผู้กล้าทัพตะวันออกแห่งพันธมิตรยุทธภพที่เหยียนชิงถงนำ กระจายกันอยู่โดยรอบห้องโถงในหออิ๋งฮวา ปรากฏรูปขบวนโอบล้อมครึ่งวงกลม หันหน้าหาศิษย์สำนักอู่ตังสามคนที่เชิดหน้าเหยียบเข้ามา

ไม่มีสักคนกล้าลงมือก่อน

เฉินไต้ซิ่ว ถังเลี่ยง และฝูหยวนป้า แผ่บรรยากาศเหี้ยมหาญดุจหมาป่าอันเป็นลักษณะเฉพาะของศิษย์อู่ตัง ยามเหยียบเข้ามาในห้องโถงจากด้านนอกที่แสงอาทิตย์เจิดจ้า ร่างของพวกมันประหนึ่งพกพาเงามืดอันเป็นสัญลักษณ์แห่งความตายเข้ามา

จำนวนคนของทั้งสองฝ่ายแม้เทียบกันมิได้ แต่บรรยากาศขณะนี้ไม่เหมือนคนหลายสิบโอบล้อมสามคนอยู่เลยแม้แต่น้อย กลับเหมือนสามคนเฝ้าปากประตูไว้มิให้หลายสิบคนนั้นหนีไป

เฉินไต้ซิ่วและพวกคล้ายมิได้มองกลุ่มคนที่ล้อมอยู่ในห้องโถงโดยสิ้นเชิง มันเดินไปกลางโถงจึงหยุดฝีเท้าลง บนดาบตัดม้าพัวเตาที่ฝูหยวนป้าถือยังคงเปื้อนโลหิตสดที่สังหารนักสู้เฝ้าประตูเมื่อครู่ หยดลงเป็นรอยเลือดแถวหนึ่งจากปากประตูมาตลอดทาง คนมากมายมองเห็นภาพนี้ สีหน้าอดมิได้ที่จะขาวซีด

เหยียนชิงถงเร่งลงมาสำรวจดูจากชั้นบน พลันเห็นสามคนนี้เข้ามาในห้องโถง เผชิญหน้ากับกลุ่มศัตรูเกินสิบเท่าแต่กลับปราศจากสีหน้าหวาดกลัว ก็รู้ว่าต้องเป็นศิษย์เด่นล้ำของสำนักอู่ตังเป็นแน่

มันมองดูตนเองด้านนี้อีกครั้ง สหายร่วมสำนักซินอี้แปดคนที่เหลือรอดล้วนมีบาดแผลน้อยใหญ่ ครึ่งหนึ่งดูเหมือนมิอาจสู้ได้อีกแล้ว นักสู้สำนักรองคนอื่นๆ หลายสิบคน ในนั้นแม้มีจำนวนหนึ่งที่กำลังรบค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่คู่ต่อสู้คือศิษย์อู่ตังชื่อเสียงสะท้านใต้หล้า จะต้านศัตรูได้หรือไม่เป็นข้อสงสัยโดยแท้จริง ส่วนผู้คุ้มภัยสำนักคุ้มภัยเจิ้นซีสิบกว่าคนนั้นที่รวมตัวอยู่ข้างกาย ลูกน้องมีฝีมือเพียงไร เหยียนชิงถงไหนเลยจะไม่กระจ่าง ยามปกติรับมือกับโจรข้างถนนหรืออันธพาลยังพอใช้ได้ แต่การต่อสู้ระดับนี้ไม่ต้องกล่าวถึง…

มันคำนวณความห่างชั้นของกำลังรบที่แท้จริงจากทั้งสองฝ่าย ความจริงมิเพียงจำนวนคนที่ดูผิวเผินก็แตกต่างอย่างมาก แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือพันธมิตรยุทธภพด้านนี้หาได้มีความกล้าและเชื่อมั่นในการรวมพลังสู้ตายไม่…

ตอนนี้ในใจเหยียนชิงถงสำนึกผิดอย่างมาก เพื่อที่จะผูกขาดความชอบในการจับเหยาเหลียนโจว มันจึงตัดสินใจแบ่งกำลังสองเส้นทาง กระจายกำลังรบของทัพพันธมิตรออก ที่เสียใจยิ่งกว่าจนคิดจะตบหน้าตนเองสองทีคือเหตุใดจึงโง่จนต้องเข้ามาในหออิ๋งฮวานี้ ทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์จนมุม

เรือนร่างอ้วนหนาของมันหลั่งเหงื่อเย็น ในใจคิดหนักว่ามีแผนการอะไรที่ช่วยให้หลุดออกจากสถานการณ์ลำบากตรงหน้า…มีวิธี…ต้องมีวิธีสิ ขอเพียงคิดให้ดีๆ…ความคิดมากมายหมุนเวียนอยู่ในหัวสมองมันหลายรอบ

ข้าพยายามจนถึงวันนี้ ทำเรื่องราวมากเช่นนี้ วางอุบายมากเช่นนี้…จะตายอยู่ที่นี่มิได้

มันคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมด เช่นการเจรจาสงบศึกแล้วมอบเหยาเหลียนโจวคืนให้ศัตรูที่นี่ จำนวนคนฝ่ายตรงข้ามอย่างไรก็น้อย เหยาเหลียนโจวยังอยู่ในสภาพเช่นนี้ ขอเพียงให้พวกมันได้เจ้าสำนักกลับไปก็คงจะไม่พัวพันต่ออีก…

คิดถึงตรงนี้ ในใจเหยียนชิงถงเกือบตัดสินใจได้แล้ว ต้องพลิกลิ้นขอเจรจาสงบศึกกับศิษย์อู่ตังที่ยืนอยู่ตรงโถง แต่ขณะนี้มันพลันคิดได้อีกเรื่องหนึ่ง…