ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 5 บทที่ 3

แน่นอนว่าศิษย์แต่ละรุ่นในอดีตยังสั่งสมประสบการณ์ต่อสู้ที่เป็นของแต่ละคนได้ แต่ปัญหาคือสำนักใหญ่เลื่องชื่อเองก็มีชื่อเสียงที่คนนอกมิกล้าล่วงเกิน คนที่มีความกล้าท้าประลองกับศิษย์ของสำนักเลื่องชื่อ ในความเป็นจริงมีน้อยจนนับได้ สำนักใหญ่อื่นๆ ก็ติดตรงขนบธรรมเนียมยุทธภพกีดกั้น โดยทั่วไปจึงไม่เปิดศึกโดยง่าย

ด้วยเหตุนี้ อยู่ในสำนักเลื่องชื่อ โอกาสสัประยุทธ์กับคนนอกกลับไม่เท่านักสู้ไร้นามของสำนักเล็กๆ แม้ระหว่างสหายร่วมสำนักจะมีการทดสอบกระบวน ประลองฝีมือกันบ่อยก็ตาม แต่นั่นจะเทียบกับการต่อสู้เป็นตายด้วยหอกจริงดาบจริง หรือการสัประยุทธ์สุดกำลังที่เดิมพันด้วยชื่อเสียงสำนักได้อย่างไร

นี่คือความทุกข์ตลอดมาของอิ่นอิงชวน

ผู้มีชื่อเสียงสายตรงแห่งฐานใหญ่สำนักปากว้าในอันฮุย น้องชายเจ้าสำนักคนปัจจุบัน เวลาว่างจากการฝึกฝนอย่างหนักในสี่สิบปียังสอนศิษย์มีชื่อมากมายออกมา…ยุทธภพภายนอกพอมองเห็นคุณลักษณะนี้ก็จัดอิ่นอิงชวนเป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่งของแท้แน่นอนอย่างไร้ข้อกังขา มันเองก็สุขสมกับเกียรตินี้

แต่ส่วนลึกในใจ เจ้าแห่งเพลงดาบอันดับหนึ่งสำนักปากว้ายังคงมิพอใจเพียงเท่านี้

อิ่นอิงชวนคือคนที่ซื่อสัตย์กับตนเองอย่างมาก คนที่จะฝึกวรยุทธ์ได้ดีทุกคนล้วนต้องซื่อสัตย์ต่อตนเอง

มันกระจ่างอย่างมากว่ายอดฝีมือที่แท้จริงไม่มีเส้นบรรทัดฐานที่สามารถข้ามผ่านไปอย่างชัดแจ้ง และมิใช่เพียงสถานะประเภทหนึ่งที่ชาวยุทธ์ยอมรับ แต่เป็นหัวใจที่ไม่ว่าจะอยู่ภายใต้สถานการณ์ใด เวลาใด เผชิญหน้ากับศัตรูระดับใด ล้วนมีความเชื่อมั่นในตนเองว่าจะโค่นล้มศัตรูได้

อิ่นอิงชวนเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่าตนเองมีความสามารถเช่นนี้

แต่ความเชื่อมั่นในตนเองคือเรื่องหนึ่ง การพิสูจน์เป็นอีกเรื่องหนึ่ง…

เรียนยุทธ์สี่สิบปี อิ่นอิงชวนหาได้มีโอกาสพิสูจน์ตนเองไม่ เนื่องเพราะติดที่ชื่อเสียงของสำนักปากว้า หลายปีมานี้โอกาสที่มันสัประยุทธ์เป็นตายอย่างแท้จริงกับผู้อื่นมีเพียงสามครั้ง สังหารไปหกคน อีกทั้งล้วนมิใช่คู่ต่อสู้ที่คู่คี่สูสี

คนผู้หนึ่งเชื่อมั่นว่าตนเองมีกำลังเกินกว่าปกติ แต่กลับไร้ซึ่งโอกาสพิสูจน์ ความทุกข์เช่นนี้ใหญ่โตเกินกว่าจะจินตนาการได้ โดยเฉพาะเมื่อย่างเข้าอายุห้าสิบสองปี เบื้องหน้าของวิถียุทธ์ชั่วชีวิตมันเหลือเพียงทางลาดลงทางเดียว

ครั้นรับรู้ว่าสำนักอู่ตังฝ่าฝืนธรรมเนียมข้อปฏิบัติของยุทธภพในใต้หล้า ท้ารบและทำลายล้างสำนักใหญ่แต่ละสำนักทั่วสารทิศ ซ้ำยังเอาชนะตู้เยี่ยนเฟิงศิษย์สำนักปากว้าในการประลองต่อหน้าพระพักตร์ อิ่นอิงชวนรู้สึกเดือดดาลอย่างแท้จริง แต่ในขณะเดียวกันก็มิอาจไม่ยอมรับว่าส่วนตัวมันรู้สึกซาบซึ้งใจสำนักอู่ตังเล็กน้อย

…ในที่สุดก็มีโอกาสสุดท้ายแล้ว!

ที่นี่ ขณะนี้ โอกาสที่หาได้ยากชั่วชีวิตอยู่ตรงหน้านี้เอง

วันนี้ในวัยห้าสิบสองปี บนถนนแคบๆ ของตรอกเส้าฉือเมืองซีอาน ต่อหน้าศิษย์อู่ตังรูปร่างดุจลูกทรงกลมผู้นี้ที่ปิดกั้นอยู่กึ่งกลางถนน

ยามใดก็ตาม ภายใต้สถานการณ์เช่นไร ไม่ว่าศัตรูระดับใด

โค่นล้มมัน

นี่คือศึกที่สำคัญที่สุดของอิ่นอิงชวนตั้งแต่มีชีวิตมาจนบัดนี้อย่างมิต้องสงสัย มันจะกลายเป็นยอดฝีมือที่ตนเองเชื่อมั่น หรือฝึกปรือโดยเสียเปล่าสี่สิบปีกันแน่

ดาบเดี่ยวปากว้าใหญ่ยักษ์ออกจากฝักสองชุ่น แสงอาทิตย์ที่ค่อยๆ คล้อยเฉียงสาดส่อง สีคมดาบเปล่งประกาย