• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 6 บทที่ 2

    บัดนี้เยี่ยเฉินยวนได้เลือกอดีตศิษย์เอ๋อเหมยสิบสามคนในนั้นแล้ว พวกมันต่างก็…ตอบรับ…ที่จะอยู่บนเขาอู่ตัง แต่ไรมาไม่มีสักคนถูกบีบให้เข้าสำนัก

    เยี่ยเฉินยวนมองดูทิวทัศน์ป่าไม้นอกหน้าต่าง คิดเงียบๆ ในใจว่าจวนจะได้เวลากลับไปแล้ว…

    หน้าต่างด้านนี้หันไปยังทิศเหนือพอดี ในระยะห่างหลายร้อยหลี่ย่อมมิอาจมองเห็นเขาชิงเฉิงได้จริงๆ แต่เยี่ยเฉินยวนสายตากว้างไกล ในใจยังคิดถึงเงาร่างและประกายกระบี่ที่ทำให้มันสะเทือนใจขึ้นมาอีก

    เหอจื้อเซิ่ง ทุกขณะทุกการปะทะคมในศึกนั้น เยี่ยเฉินยวนล้วนจดจำอยู่ในใจอย่างแจ่มชัด ทุกวันมักจะปรากฏขึ้นอีกครั้งในอากาศว่างเปล่าตรงหน้าชั่วขณะหนึ่ง บางครั้งเป็นขณะนิทรา ยามผวาตื่นขึ้นมาทั่วร่างมันจะเดือดพล่าน

    หลังพ่ายแพ้ในการท้าประลองตำแหน่งเจ้าสำนักให้กับเหยาเหลียนโจวเมื่อหลายปีก่อน เยี่ยเฉินยวนเชื่อว่าชาตินี้คงไม่มีคู่ต่อสู้ที่จะสั่นคลอนมันได้เช่นนี้อีก คิดไม่ถึงว่าบั้นปลายชีวิตมือกระบี่ของตนเองที่มาถึงขั้นสุดยอด ยังจะพบอีกหนึ่งคน นี่คือโชคดีที่ถึงตายก็ไม่เสียใจ

    ในใจเยี่ยเฉินยวนแต่ไรมาไม่เคยคิดว่าตนเองเอาชนะเหอจื้อเซิ่งได้แล้ว

    …ข้าเพียงแค่สังหารมันเท่านั้น

    มันลอบจินตนาการถึงการประลองหลายครั้ง เหอจื้อเซิ่งหากปราศจากโรคที่ดวงตา สู้ตัดสินกับเหยาเหลียนโจว แพ้ชนะจะเป็นเช่นไร มันมิได้คำตอบ

    ครั้นแล้วมันเข้าใจโดยฉับพลัน หากลองให้ผู้ที่เหนือกว่าตนสองคนประลองกัน เช่นนั้นจะเป็นเรื่องที่น่าขันเพียงไร

    เยี่ยเฉินยวนเงยหน้ามองท้องนภา สายตาเย็นชาดุจคมกระบี่นั้นราวกับมีการตื่นรู้

    มันตัดสินใจแขวนกระบี่นับจากนั้น เดินทางไกลซื่อชวนคือศึกสุดท้ายของมัน เหอจื้อเซิ่งคือคู่ต่อสู้คนสุดท้าย หลังกลับเขาอู่ตังค่อยมอบภารกิจเดินทางไกลกลับคืนให้ซือซิงเฮ่าหรือเจ้าสำนักเหยาจัดการก็แล้วกัน

    …ชีวิตที่เหลือนี้ของข้า จะต่อสู้มายากับเหอจื้อเซิ่งสืบต่อในใจ

    ยามนี้นอกห้องของหอตำราพลันมีคนเคาะประตูเบาๆ

    “เข้ามา” เยี่ยเฉินยวนตื่นขึ้นมาจากในความครุ่นคิดอันลึกล้ำ

    ผู้ที่ผลักประตูเข้ามาคือชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียว ผิวหน้าขาวนวล นามว่าหยางเจินหรู

    “รองเจ้าสำนัก รบกวนแล้ว…” หยางเจินหรูประสานหมัดแสดงมารยาท “เหล่าศิษย์พี่สายพลอีกาบอกว่ามีเรื่องจะรายงาน เชิญรองเจ้าสำนักไปยังห้องโถงชั้นล่าง”

    เยี่ยเฉินยวนมิได้ตอบคำ เพียงแค่เอามือไพล่หลังเดินออกนอกห้อง หยางเจินหรูปิดประตูก่อนเดินตามหลังเยี่ยเฉินยวนไป

    ขณะหยางเจินหรูผู้นี้เรียกรองเจ้าสำนักช่างเป็นธรรมชาติยิ่งนัก แต่มันหาได้เป็นสมาชิกทัพเดินทางไกลสายพลอีกาอู่ตังไม่ แต่เป็นศิษย์สำนักเอ๋อเหมยเดิม และเป็นผู้ที่อวี๋ชิงหลินอดีตเจ้าสำนักถ่ายทอดวิชาด้วยตัวเอง บัดนี้ถูกเยี่ยเฉินยวนคัดเลือกเป็นหนึ่งในบุคคลที่จะนำกลับเขาอู่ตังทั้งสิบสาม

    เยี่ยเฉินยวนเดินอยู่ตรงเฉลียงทางเดินชั้นสองของหอเถี่ยเฟิง คนของอาศรมเอ๋อเหมยที่พบระหว่างทาง ล้วนแสดงความเคารพให้มันอย่างยำเกรง

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook