ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 2

คำพูดเปิดอกของมันครั้งนี้กินเวลาไม่น้อย ระหว่างนั้นศิษย์พี่ใหญ่กับหนิงเชวียต่างก็มิได้สอดปาก เพียงตั้งใจรับฟังเรื่องราวในอดีตที่เป็นเสมือนเงามืดในช่วงนั้น ฟังความขมขื่นและความอัดอั้นตันใจที่แม่ทัพใหญ่ผู้นี้ซ่อนไว้ภายใต้สีหน้าสงบนิ่ง ฟังความลับที่ในโลกนี้มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

ศิษย์พี่ใหญ่มองมันด้วยสายตาอ่อนโยน ถามเสียงนุ่มนวลว่า

“เพราะเหตุใดถึงพูดให้พวกเราฟัง”

ซย่าโหวยิ้ม เทน้ำชาลงถ้วยก่อนยกดื่มจนหมด แล้วถอนใจเบาๆ ตอบว่า

“ที่พูดมิใช่หวังว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพียงแต่วาจาเหล่านี้เก็บซ่อนอยู่ในใจมานานเกินไปแล้ว ที่ผ่านมาไม่มีโอกาสพูดให้ใครฟัง ในโลกนี้คนที่มีคุณสมบัติพอที่จะฟังมีน้อยยิ่ง เซียนเซิงใหญ่ ท่านก็คือหนึ่งในคนที่ว่านี้”

ศิษย์พี่ใหญ่ส่ายหน้าทอดถอนใจ

“ในเมื่อพูดไปก็ไม่ก่อประโยชน์ ไยต้องพูดออกมา”

ซย่าโหวมองศิษย์พี่ใหญ่ กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ปีนั้นข้าเคยขอพบจอมปราชญ์ หวังให้ท่านผู้เฒ่าชี้ทางบรรเทาทุกข์ในใจและแก้ข้อสงสัยให้ ข้าคิดว่าสถานศึกษาคือสถานที่ที่สอนคนทุกประเภท ในเมื่อสามารถปรากฏคนอย่างเคอเซียนเซิงออกมาได้ ชี้แนะเศษเดนพรรคมารอย่างข้าสักคนจะเป็นไรไป แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะจอมปราชญ์ไม่ยอมพบข้า เพียงให้ฝ่าบาททรงถ่ายทอดคำพูดแก่ข้าสองคำ จนกระทั่งบัดนี้ข้าก็ยังไม่เข้าใจว่าคำพูดสองคำนั้นหมายความว่าอะไร”

ศิษย์พี่ใหญ่ถาม

“สองคำอะไร”

ซย่าโหวตอบ

“ไม่กระทำ”

ศิษย์พี่ใหญ่ขบคิดชั่วอึดใจก็มองมันพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ในรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย มีทั้งสงสารเห็นใจ ปลงอนิจจัง และนึกเสียดาย

“ดูจากการกระทำที่ผ่านมาของแม่ทัพใหญ่ ดูเหมือนจนถึงทุกวันนี้ท่านก็ยังไม่เข้าใจความหมายของสองคำนั้นจริงๆ”

“ขอเซียนเซิงใหญ่ช่วยชี้แนะด้วย”

“ไม่กระทำ คือปล่อยให้สรรพสิ่งเป็นไปตามวิถี นับจากแม่ทัพใหญ่ออกจากพรรคมารมาถึงแคว้นต้าถังเรา สิ่งที่คิดสิ่งที่กระทำล้วนเต็มไปด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง ใช้วิชายุทธ์ ใช้ความดีความชอบทางการทหาร ใช้ความโหดเหี้ยมอำมหิตเบ่งบารมีกระทำเรื่องราว เพื่อให้สามารถปักหลักมั่นกลางธารน้ำไหลเชี่ยว หวังว่าจะได้ไม่นำความยุ่งยากมาสู่คนที่อยู่ข้างหลัง แต่ท่านกลับไม่เคยคิด หากตั้งแต่ต้นท่านไม่ทำอะไรเลย บางทีทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะดีกว่านี้ก็ได้”

ศิษย์พี่ใหญ่อธิบายอย่างไม่รีบร้อน ทั้งยังยกมือห้ามเมื่อเห็นซย่าโหวจะสอดปาก

“ส่วนเรื่องของปราชญ์หญิงมู่หรงหลินซวง ตอนนั้นจักรพรรดิองค์ก่อนพอได้รับจดหมายจากเจ้านิกายก็ทรงพิโรธเป็นฟืนเป็นไฟ เตรียมกรีธาทัพทำสงครามกับอาศรมเทพ แต่เจ้ากังวลว่าฐานะของคนผู้นั้นจะถูกเปิดเผย จึงชิงต้มมู่หรงหลินซวงตายทั้งเป็นเพื่อซื้อความไว้วางใจจากอาศรมเทพ แล้วอย่างนี้จะตำหนิองค์จักรพรรดิได้อย่างไรว่าไม่เคยช่วยเจ้า