ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 3

ห้องหนังสือของจวนแม่ทัพอยู่ลึกเข้าไปในสวนเหมันต์ บนชั้นไม้ที่อยู่ติดผนังห้องจัดวางอาวุธไว้สารพัดชนิด ส่วนพู่กันหมึกและตำรากลับมีให้เห็นเป็นส่วนน้อย แสงสลัวจากท้องฟ้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา กลิ่นอายสังหารเข้มข้นถูกบรรยากาศในห้องกดดันจนไม่มีปัญญาเคลื่อนไหว

กู่ซีที่ปรึกษาทางการทหารของซย่าโหวยืนเงียบไม่พูดจาอยู่ข้างโต๊ะหนังสือ สองมือใต้แขนเสื้อบัดเดี๋ยวกำแน่น บัดเดี๋ยวคลายออก มิทราบว่าต้องข่มกลั้นอารมณ์อยู่นานเท่าใดจึงค่อยกล่าวเสียงแหบพร่าออกมา

“ผู้น้อยไม่ยินยอมพร้อมใจ”

ซย่าโหวมองหนังสือกราบทูลที่น้ำหมึกยังไม่แห้ง กล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า

“เมื่อไม่ได้ครองคัมภีร์สวรรค์ ข้าก็คือปุถุชนคนธรรมดา คนธรรมดาก็ต้องฟังลิขิตจากฟ้า การลาออกจากตำแหน่งเสียตั้งแต่ตอนนี้คือทางออกที่ดีที่สุดเท่าที่ข้ามองเห็น ข้าจะส่งหนังสือกราบทูลไปฉางอัน บอกว่ายินดีละทิ้งตำแหน่งทางการทหารทั้งหมดเพื่อใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างสงบ เชื่อว่าฝ่าบาทจะต้องทรงเห็นแก่อะไรหลายๆ อย่าง ไม่ทำให้ข้าต้องลำบากนัก ส่วนเรื่องราวภายหลังในกองทัพ สวี่ซื่อกับกรมทหารก็คงจะจัดการไปตามเหตุผล สำหรับเจ้า หากกังวลว่าอาศรมเทพจะเรียกตัวกลับไปก็สามารถลาออกไปใช้ชีวิตในบั้นปลายพร้อมกันกับข้า”

แววซาบซึ้งผุดขึ้นในดวงตาของกู่ซี ก่อนเปลี่ยนเป็นความเศร้ารันทด มันกล่าวอย่างใจหาย

“ปีนั้นข้าถูกอาศรมเทพส่งตัวมาคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของท่าน พริบตาเดียวเวลาถึงกับล่วงเลยไปหลายปีแล้ว พวกเรากลับกลายเป็นนายบ่าวกันจริงๆ ท่านแม่ทัพตัดสินใจลาออกจากราชการไปใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างสงบ แต่ข้าต้องกลับซีหลิงไปรายงานตัว มิทราบว่าจะมีโอกาสได้พบหน้ากันอีกหรือไม่”

ซย่าโหวมีหรือจะไม่เข้าใจสิ่งที่กำลังรบกวนจิตใจมัน

“อย่ากังวลจนเกินไป ขอเพียงข้าส่งมอบอำนาจทางการทหารออกไปแต่โดยดี ฝ่าบาทกับเหล่าขุนนางบุ๋นบู๊คงไม่ติดใจในเรื่องอื่นๆ ส่วนทางด้านอาศรมเทพ ถึงอย่างไรนี่ก็คือข้อเสนอของสถานศึกษา เชื่อว่าพวกมันคงไม่อยากมีความขัดแย้งด้วยเพียงเพราะแม่ทัพที่ลาออกจากตำแหน่งแล้วคนหนึ่ง”

กู่ซีจำต้องพยักหน้ารับเบาๆ

ซย่าโหวมองลูกกรงบนหน้าต่างกับแสงสลัวๆ ที่ส่องลอดเข้ามาอยู่ครู่หนึ่ง คิ้วขมวดเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า

“เซียนเซิงใหญ่ของสถานศึกษาเป็นคนใจกว้างมีความเมตตาปรานีอย่างที่ข้าคิดไว้จริงๆ แต่เซียนเซิงสิบสามที่มีนามว่าหนิงเชวีย มิรู้เป็นเพราะเหตุใดมันถึงอยากสังหารข้านัก จิตพิฆาตของมันรุนแรงยิ่ง ข้าคิดว่าอาจจะยังมีเรื่องอื่นมิใช่เพียงแค่เรื่องที่ทะเลสาบฮูหลัน”

ทันทีที่หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด บรรยากาศภายในห้องก็เปลี่ยนเป็นหนักอึ้งอีกครา

ซย่าโหวเป็นหนึ่งในยอดคนที่เก่งกาจที่สุดในปฐพี มีความเฉียบไวต่อการเคลื่อนไหวของลมปราณของผู้คนน่ากลัวถึงระดับใดแล้ว ในเมื่อสามารถรับรู้ได้ล่วงหน้าถึงการมาเยือนจวนของศิษย์พี่ใหญ่ ก็ต้องสามารถรับรู้ถึงจิตพิฆาตของหนิงเชวียได้ ที่สำคัญ ดูเหมือนตอนพบกันในสวนเหมันต์ หนิงเชวียก็มิได้คิดที่จะปกปิดอารมณ์และความรู้สึกของตัวเอง

กู่ซีปรายตามองไปที่หน้าต่างแวบหนึ่งก่อนลดเสียงเบากล่าวว่า

“ครั้งที่แล้วผู้น้อยเคยรายงานต่อท่านแม่ทัพว่าการเดินทางไปฉางอันครั้งสุดท้ายของหลินหลิงคล้ายจะสืบได้เบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับการตายของจางอี๋ฉี เบาะแสนั้นชี้ไปที่ตัวเซียนเซิงสิบสาม คิดว่าการที่หลินหลิงต้องการสังหารมันในทุ่งร้างคงจะเป็นเพราะเรื่องนี้”

กู่ซีหลุบตาลงแล้วกล่าวต่อ