ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 15 ตอนที่ 2

“วิญญูชนมิใช่ภาชนะ”

หนิงเชวียขมวดคิ้วถาม

“แล้วมันคืออะไรกันเล่า”

เฉินผีผีเข้าใจว่าตัวเองกำลังถูกอีกฝ่ายยียวนกวนโทสะ จึงกล่าวอย่างเดือดดาลว่า

“วิญญูชนมิใช่ภาชนะก็คือวิญญูชนมิใช่ภาชนะ หากเจ้ายังถามอีกว่ามันคืออะไร ข้าจะไปฟ้องอาจารย์!”

วิญญูชนมิใช่ภาชนะ?

หนิงเชวียมองตำรายับยู่ยี่ในมือแล้วนึกถึงว่าตอนทดสอบเข้าชั้นสอง มันเคยเห็นคำคำนี้บนสลักหินหน้าประตูไม้ จึงอดขมวดคิ้วครุ่นคิดมิได้

มันรู้จากศิษย์พี่ใหญ่เมื่อหลายวันก่อนว่า วิญญูชนไม่แก่งแย่งที่หลงชิ่งเห็นบนสลักหิน จริงๆ ก็คือคำวิจารณ์ที่จอมปราชญ์มีให้ เช่นนั้นวิญญูชนมิใช่ภาชนะก็น่าจะเป็นคำที่จอมปราชญ์ทิ้งไว้ให้มันโดยเฉพาะเช่นกัน หรืออาจพูดได้ว่าเป็นคำวิจารณ์เกี่ยวกับอนาคตของมัน

ที่แท้ความหมายของคำคำนี้คืออะไรกันแน่ จอมปราชญ์รู้ล่วงหน้าใช่หรือไม่ว่ามันจะได้เข้าเรียนในชั้นสองของสถานศึกษาและจะได้อ่านตำราเล่มนี้

หนิงเชวียถาม

“หากมีข้อสงสัยแล้วจะทำอย่างไร”

เฉินผีผีตอบ

“ทุกสิบวันข้าจะขึ้นมาหาเจ้าครั้งหนึ่ง หากเจ้ามีจุดใดไม่เข้าใจ…”

หนิงเชวียฟังแค่ประโยคแรกก็รู้ว่าเฉินผีผีจะต้องพูดเหมือนกับศิษย์พี่สามอวี๋เหลียน จึงส่ายหน้ากล่าวดักคอมาว่า

“เจ้าไม่ใช่ศิษย์พี่สาม ดังนั้นอย่าได้คิดให้สวยหรูเกินไปนัก เจ้าต้องขึ้นมาที่นี่ทุกวัน มิเช่นนั้นข้ากับซังซังจะต้องเบื่อตายแน่”

เฉินผีผียิ้มเยาะอย่างได้ที

“หึๆ หากข้าจะตบก้นลงจากเขาเสียอย่าง เจ้าจะทำอะไรข้าได้ จะให้ข้าขึ้นมาทุกวันก็ได้ ขอร้องข้าสิ เมื่อครู่เจ้ายังแยกเขี้ยวใส่ข้าอยู่เลย”

หนิงเชวียถลึงตาใส่มันอย่างหงุดหงิด

“เช่นนั้นเจ้าก็รีบไสหัวลงไปเลย”

เฉินผีผีเชื่อฟังมันเป็นอย่างดี หมุนตัวเตรียมก้าวเท้าจากไป แต่แล้วก็ต้องชะงัก หันกลับมามองหนิงเชวียเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนกล่าวว่า

“ได้ยินว่าอาจารย์เตรียมตำราไว้ให้เจ้าสามเล่ม หากอ่านจบทั้งสามเล่มแล้วเจ้ายังออกมาไม่ได้ เจ้าอาจจะต้องอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตก็ได้”

หนิงเชวียขมวดคิ้ว

“เล่มที่สามคืออะไร”

เฉินผีผีส่ายหน้า

“ไม่มีใครรู้”