ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 15 ตอนที่ 3

ส่วนตำรา ‘วิญญูชนมิใช่ภาชนะ’ ก็บอกไว้ว่ามิต้องใส่ใจว่าพลังปฐมแห่งฟ้าดินจะเคลื่อนย้ายหมุนเวียนในลักษณะใด เพราะมันก็เหมือนกับมวลน้ำในโลกนี้ ไม่ว่าจะอยู่บนหน้าผาขาด กลางปุยเมฆ ในลำธารระหว่างภูเขา ในทะเลสาบอันสงบนิ่ง หรือในสายนทีที่เชี่ยวกราก แก่นสารที่แท้จริงล้วนไม่เคยเปลี่ยนแปลง น้ำก็ยังคงเป็นน้ำอยู่วันยังค่ำ

แนวความคิดในตำราทั้งสองเล่มมีความคล้ายคลึงกันในระดับหนึ่ง เพียงแต่ตำรา ‘ต้นกำเนิดลมหายใจแห่งฟ้าดิน’ สุดท้ายแล้วเลิกถกถึงเรื่องไร้รูปแบบก็คือเต๋า แต่มุ่งหน้าสู่แนวทางฝึกพลังปฐมแห่งฟ้าดินที่มีลักษณะจำเพาะให้ถึงจุดสุดยอด เพราะมีเพียงถึงจุดสุดยอดแล้วเท่านั้นจึงจะหวนกลับคืนสู่จุดกำเนิด

การที่จอมปราชญ์จับหนิงเชวียขังไว้ในถ้ำ เท่ากับเป็นการตั้งคำถามที่ลึกซึ้งเข้าใจยากให้แก่มันข้อหนึ่ง หลังจากนั้นก็วางวิธีไขปริศนาไว้ให้สามวิธี แนวความคิดในตำราทั้งสองเล่มนี้ก็คือสองในสามวิธีที่จอมปราชญ์ชี้แนะให้แก่มัน ซึ่งก็คือหากไม่เพาะเลี้ยงลมปราณสุดไพศาลให้มีอานุภาพบรรลุถึงขอบเขตที่สามารถเมินเฉยต่อฟ้าดินได้ ก็ใช้เคล็ดวิชาวิญญูชนมิใช่ภาชนะทำให้ลมปราณสุดไพศาลในร่างกับพลังปฐมแห่งฟ้าดินในธรรมชาติผสมกลมกลืนกันเป็นหนึ่งเดียวจนมิอาจแยกแยะความแตกต่างได้

เช่นนั้นตำราในเล่มที่สามเล่า จะชี้แนะวิธีอะไรให้กับมัน?

สองสามวันต่อมา หนิงเชวียคล้ายย้อนกลับไปยังช่วงเวลาที่เพิ่งเข้าสถานศึกษา ขึ้นหอจิ้วซูอ่านหนังสือทุกวัน ชีวิตสงบสุขและเรียบง่าย กินนอนอ่านตำราแล้วก็ขบคิดไตร่ตรอง ไตร่ตรองเสร็จก็กลับไปอ่านตำราต่อ จิตใจไร้ซึ่งความกังวล สมาธิจดจ่อแน่วแน่ ฆ่าเวลาที่น่าเบื่อและกำจัดชีวิตความเป็นอยู่ที่ซ้ำซากจำเจให้หมดไปกับการอ่านตำรา

ด้วยการช่วยเหลือของตำราทั้งสอง หนิงเชวียสามารถเข้าใจแก่นแท้ของลมปราณสุดไพศาลได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ลมปราณสุดไพศาลในร่างที่ถูกเพาะบ่มยิ่งนานก็ยิ่งบริสุทธิ์ ยิ่งทรงอานุภาพ นอกจากนี้มันยังเข้าใจรูปแบบการไหลเวียนของพลังปฐมรวมถึงเหตุผลที่แฝงอยู่ในนั้นได้ชัดเจนมากขึ้น แม้แต่มรรคาแห่งยันต์ก็มีความรุดหน้าอย่างเห็นได้ชัด

ทว่าแม้มันคล้ายสัมผัสได้รำไรว่าหัวใจสำคัญของการแก้ปัญหาอยู่ตรงที่ใด แต่กลับยังไม่มีปัญญาคว้าปลายเชือกอีกด้านได้ คิดไม่ออกว่าทำอย่างไรจึงจะสามารถผนวกลมปราณสุดไพศาลกับลมหายใจแห่งฟ้าดินให้เป็นหนึ่งเดียวกันจนทำให้ตัวตนที่แท้จริงมลายหายไปได้

สิบวันผ่านไป ในที่สุดศิษย์พี่สามก็มาตามนัดหมาย ชุดสถานศึกษาตัวกว้างปลิวสะบัดดังพึ่บพั่บอยู่ท่ามกลางลมภูเขาราวกับเป็นธงบนยอดกระโจม ทว่าพอมาถึงปากถ้ำกลับตกลงแนบตัว สงบนิ่งราวกับเป็นแพรพรรณบนโต๊ะ

หนิงเชวียค้อมตัวคารวะเสร็จก็ไม่รีรอชักช้า รีบหยิบกระดาษที่จดข้อสงสัยออกมาถามทันที

อวี๋เหลียนขบคิดเล็กน้อยก่อนตอบ นางใช้คำพูดที่เรียบง่ายสั้นกระชับอย่างคนถนอมถ้อยคำคลี่คลายความสงสัยให้มันอย่างตรงจุดและไม่เก็บงำ ทำให้ความคิดที่หน่วงหนืดติดขัดของหนิงเชวียปลอดโล่งในบัดดล สามารถมองเห็นเส้นทางใหม่ปรากฏขึ้นอย่างรางเลือนในม่านหมอก

สุดท้ายหนิงเชวียลังเลอยู่อึดใจ จึงค่อยเอ่ยปากสอบถามถึงการเพาะเลี้ยงลมปราณที่อยู่ตรงท้ายเล่ม ทว่าอวี๋เหลียนกลับนิ่งเงียบไปจนมันรู้สึกเอะใจ จึงหันไปมองซังซังซึ่งนั่งปักผ้าอยู่ใกล้ๆ เข้าใจไปว่าสาเหตุที่นางนิ่งเงียบอาจเป็นเพราะไม่สะดวกที่จะตอบคำถามโดยมีคนนอกนั่งอยู่ด้วย อวี๋เหลียนเห็นเช่นนั้นก็กล่าวยิ้มๆ