ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 2

(4)

ครั้นกลับมาได้สติอีกครั้ง สรรพสิ่งรอบกายก็กลับกลายสว่างไสว แสงอาทิตย์ลอดผ่านช่องว่างระหว่างม่านไม้ไผ่เข้ามาภายใน สาดแสงลงบนเปลือกตาของเผยเสวียนจิ้ง

หญิงวัยกลางคนใบหน้าเปี่ยมเมตตาที่อยู่หน้าตั่งเตียงร้องออกมาด้วยความยินดี “อา…เสวียนจิ้ง ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว”

เห็นเผยเสวียนจิ้งมองดูตนเองด้วยสีหน้างุนงงเช่นนั้น นางก็รำพันออกมา “อมิตาภพุทธ ข้าก็คืออาสะใภ้ของเจ้า”

หลังเผยเสวียนจิ้งดื่มน้ำแกงถ้วยเล็กๆ เสร็จ นางก็กินโจ๊กต่ออีกถ้วย สีหน้าของนางเริ่มมีเลือดฝาด เรี่ยวแรงหยัดยืนเริ่มกลับมา

นางแสดงคารวะต่ออาสะใภ้หยางซื่อตรงหน้าตั่ง ส่วนบุรุษผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ ใต้เท้าเผยตู้ผู้ดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าสำนักตรวจการหรือท่านอาของเผยเสวียนจิ้งนั้น ในเวลานี้กำลังเข้าร่วมประชุมราชกิจเช้าอยู่ที่พระราชวังต้าหมิง ต้องรอให้เขาเลิกประชุมกลับบ้านมาเสียก่อน เผยเสวียนจิ้งถึงจะมีโอกาสได้พบหน้า

หยางซื่อถอนหายใจพูด “พระพุทธองค์ทรงคุ้มครอง ครั้งนี้นับว่าโชคดีที่หลานเพียงตกใจไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้น เช้าวันนี้ตอนหวังอี้รับเจ้ากลับมา เจ้าตัวร้อนดั่งไฟหน้าตาแดงก่ำไปหมด ปากก็พร่ำเพ้อไม่หยุด เฮ้อ ทำเอาข้าตกอกตกใจแทบแย่…”

“เช้าวันนี้?”

“ก็ใช่น่ะสิ เสวียนจิ้งเจ้าไม่ได้สติไปนานมากเลยทีเดียว”

หยางซื่อพูดกลับไปกลับมาอยู่ครึ่งค่อนวัน เผยเสวียนจิ้งถึงจะพอเข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ที่แท้เมื่อสามวันก่อนบ่าวที่ชื่อหวังอี้ถูกส่งตัวให้เดินทางไปอำเภอหย่งเล่อเพื่อตามหาตัวเผยเสวียนจิ้ง แต่ตลอดทางเขากลับไม่ได้ข่าวคราวคืบหน้าใดๆ เลยแม้แต่น้อย วันนี้ตอนเช้า ตอนหวังอี้กลับมาถึงยังนอกเมืองฉางอัน ตอนนั้นระฆังบอกเวลาเช้ายังไม่ดัง ขณะที่กำลังรอประตูเมืองเปิด หวังอี้ที่มีเรื่องกลัดกลุ้มรุมสุมอยู่เต็มอกก็ได้ยินผู้คนรอบๆ พูดถึงเรื่องฝนฟ้าคะนองที่เกิดขึ้นเมื่อตอนพลบค่ำ ที่หน้าประตูทงฮว่าม้าลากรถตัวหนึ่งด้วยเพราะตกใจเสียงฟ้าร้องจึงเกือบเหยียบผู้คนที่สัญจรไปมาละแวกนั้นบาดเจ็บ ส่วนสตรีที่อยู่บนรถก็พยายามร้องไล่คนบนท้องถนน สุดท้ายม้าตัวนั้นก็ราวกับคลุ้มคลั่ง ลากรถวิ่งเตลิดไปทางทิศใต้…

หวังอี้ตกใจ รีบถามรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวที่อยู่บนรถม้า

พวกชาวบ้านล้วนบอกว่าเรื่องเกิดขึ้นกะทันหันพวกเขาเลยไม่ทันได้ดูให้แน่ชัด เท่าที่พอบอกได้ก็มีเพียงอีกฝ่ายเป็นสตรี และเพราะตกใจเสียขวัญจึงหวีดร้องเสียงหลงไปหมด

หวังอี้รู้สึกว่าเรื่องราวไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น สมควรไปสืบดูสักเล็กน้อย พอระฆังเช้าดัง เขาจึงไม่ได้เข้าเมือง แต่มุ่งหน้าไปประตูชุนหมิงแทน

เขาพบรถม้าของเผยเสวียนจิ้งอยู่ที่นอกวัดเจิ้นกั๋ว ส่วนม้าไม่รู้หายไปไหนก่อนแล้ว ร่องรอยรถม้าขาดๆ หายๆ ล้อรถหายไปข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็บิดเบี้ยวเสียหาย มีเพียงตู้รถเท่านั้นที่ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ดี ด้านในมีหญิงสาวนอนคว่ำหน้าอยู่คนหนึ่ง ส่วนสารถีก็นั่งหน้าม่อยคอตกอยู่บนพื้นข้างรถม้า

หวังอี้ลองเข้าไปซักไซ้ไล่เลียงดู ถึงได้พบว่าเป็นรถม้าของเผยเสวียนจิ้งจริงๆ เขาดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที!