ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 3 บทที่ 2

ถงจิ้งเท้าแขนใช้มือรองแก้มอยู่บนกราบเรือ เฝ้ามองจิงเลี่ยเล่นอาวุธทุกประเภทไปเรื่อยเปื่อยด้วยท่าทางสง่างาม เห็นอีกฝ่ายร่ำเรียนได้เร็วถึงขีดสุด ในใจก็ยิ่งเคารพเลื่อมใส

“ข้าไม่เข้าใจ…เพราะเหตุใดต้องใช้มือซ้ายล่ะ” นางถูปลายจมูก ถามอย่างไม่เข้าใจ “พี่จิงมิใช่คนถนัดซ้าย ข้าเห็นมันใช้ดาบมือขวาอยู่บ่อยๆ นี่”

“มือขวานั้นเหลือไว้ถือดาบ” หู่หลิงหลันที่ยืนกอดอกอยู่ข้างนางกล่าว “อาวุธบินประเภทนี้ อย่างไรก็มิใช่กำลังหลักในการฆ่าศัตรู แต่ใช้เปิดทางในระยะไกล” หู่หลิงหลันยื่นมือทั้งสองออกมาแสดงท่าทาง “มือซ้ายขว้างอาวุธออกไปรบกวนศัตรู มือขวาชักดาบไปพร้อมกัน ฉวยโอกาสชิงโจมตี”

ถงจิ้งและเยียนเหิงได้ฟังก็กระจ่างโดยพลัน

ถงจิ้งมองดูพี่สาวที่มาจากตงอิ่งคนนี้ ต่างก็เป็นดรุณีเช่นเดียวกัน แต่ความรอบรู้วิทยายุทธ์และสติปัญญาของหู่หลิงหลันล้วนสูงเกินกว่านางมาก ทำให้นางละอายใจเล็กน้อย นี่คือความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนตลอดสิบกว่าปีของคุณหนูใหญ่ถงจิ้งแห่งพรรคหมินเจียง

หู่หลิงหลันหมุนตัวมองไปยังฝั่งแม่น้ำ ชื่นชมทิวทัศน์ของหน้าผานั้น

“สวยมาก…” หู่หลิงหลันจ้องมองทัศนียภาพนี้ ปากสีแดงอดมิได้ที่จะพึมพำคำชมเชยออกมา

พวกมันสี่คนอาศัยเรือสินค้าของพรรคหมินเจียงออกจากเฉิงตู ไม่ทันไรก็สามเดือนกว่าแล้ว เริ่มจากลงใต้ก่อน นั่งเรือล่องตามแม่น้ำไปยังตะวันออกเฉียงเหนือ ระหว่างทางยังจอดพักผ่อนที่เมืองข้างฝั่งอยู่บ่อยครั้ง กระทั่งวันนี้จึงบรรลุถึงเขตเมืองขุยโจวใกล้กับด่านฉวีถังแถบลุ่มน้ำเขาอูซาน นี่คือตะวันออกเฉียงเหนือสุดของมณฑลซื่อชวน พอเรือออกจากช่องเขาอูสยาก็เข้าสู่ชายแดนหูกว่าง ห่างจากเขาอู่ตังมิไกลนัก

แม้ว่าจิงเลี่ยจะตัดสินใจไม่ไล่ตามสำนักอู่ตังอีกชั่วคราวเพื่อพักผ่อนและเสริมวรยุทธ์ให้แกร่งก่อนระยะหนึ่ง แต่เพื่อที่จะสืบข่าวความเคลื่อนไหวของอู่ตังตลอดเวลา จึงสั่งการให้นำเรือล่องมายังเขตแดนนี้

สีสันแม่น้ำแถบเขาอูซานนี้สวยงาม เส้นทางน้ำวนเวียนคดเคี้ยว ขนาบด้วยหน้าผาชันทั้งสองข้าง หินผาบนหน้าผาสูงรูปลักษณ์แปลกประหลาดเป็นพิเศษ ป่าไม้แผ่กระจายไปดุจดั่งลูกคลื่นสีเขียว มองจากระยะไกลเห็นยอดเขาสูงเมฆหมอกม้วนเกลียว มิน่าจึงถูกกวีในแต่ละยุคสรรเสริญเป็นดินแดนเซียนบนโลกมนุษย์

หนึ่งปีมานี้ หู่หลิงหลันข้ามน้ำข้ามทะเลเดินทางด้วยตัวคนเดียว ในใจยังแฝงไว้ด้วยความแค้น ระหว่างทางมิเคยได้ผ่อนคลายสักช่วงหนึ่ง บัดนี้หาจิงเลี่ยพบแล้ว แม้แก้แค้นมิสำเร็จ ทว่าความแค้นก็สลายไปแล้วมากกว่าครึ่ง สามเดือนมานี้ร่อนเร่ฝึกดาบไปตามแม่น้ำ จิตใจผ่อนคลายไปแล้วไม่น้อย ยิ่งได้เห็นทิวทัศน์อันสวยงามเช่นนี้อีกก็รู้สึกเบิกบาน เผยยิ้มน้อยๆ ที่ปกติยากจะเห็นออกมา

ถงจิ้งเห็นหู่หลิงหลันแย้มยิ้มขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ ปรากฏอิริยาบถอันงดงามเจริญวัยก็พลันตะลึงงันไปวูบหนึ่งจากนั้นหน้าแดงขึ้นมา

นางงดงามจนแม้แต่ดรุณีด้วยกันยังต้องเขินอาย…

ถงจิ้งรีบหันหน้าหนีและมองไปยังฟากฝั่ง

“ไปด้านโน้นเถอะ!” นางชี้ฝั่งซ้าย ล่างหน้าผานั้นมีหาดหินกว้างขวางผืนหนึ่งพอดี เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับฝึกยุทธ์

ถงจิ้งเดินไปยังหางเสือเรือ สั่งการให้เรือสินค้าหยุดลงและเตรียมปล่อยเรือเล็กขึ้นฝั่ง นางเรียกกะลาสีให้เตรียมอาหารกลางวันล่วงหน้า รอหลังพวกมันฝึกทักษะจะได้กินได้ทันที