ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ บทที่ 1

คนที่ยืนอยู่นอกศาลาต่างก็ได้ยินบทสนทนาด้านใน ชายฉกรรจ์ที่สวมหมวกจูเก่อเหล่านั้นเห็นหัวหน้าเงียบขรึมไม่เอ่ยคำ ในใจต่างก็หนาวเย็นไปแล้วครึ่งหนึ่ง การสู้กันรอบนี้ดูเหมือนจะสู้กันไม่ได้มากไปกว่านี้

“ผู้เฒ่าจวง เจ้ายังไม่ยอมบอกอีกว่ากำลังรอใครอยู่” หมาปาเร่งเร้าอย่างต่อเนื่อง “ยังจะลีลาอยู่อีก หรือว่า…” มันยิ้มพลางชี้ไปที่เฉินดาบปีศาจเบื้องหลัง “เห็นว่าข้าเชิญท่านเฉินมา เจ้าก็เลยกระดากอายที่จะพูดออกมางั้นหรือ”

ผู้เฒ่าจวงรู้ดีว่ามิอาจถ่วงเวลาต่อไปได้อีก

หากว่าพวกมันไม่มาจริงๆ ข้าก็คงแพ้แล้ว…

ผู้เฒ่าจวงเอ่ยปากในที่สุด “หากข้าพูดออกมา กลัวว่าพวกเจ้าจะนั่งไม่นิ่ง”

“หืม?” หมาปาแสร้งทำเป็นเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ กล่าวเหน็บแนมว่า “ตาเฒ่า ข้านั่งนิ่งแล้ว เจ้าก็พูดมาเถอะ!”

ผู้เฒ่าจวงหลับตาสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นยื่นมือชี้ไปยังแนวเขาระยะไกลนอกศาลา

“คนในเขานั้น”

สี่พยางค์กล่าวออกมา คนสองร้อยกว่าพลันมีสีหน้ายำเกรงโดยพร้อมเพรียง

แม้แต่เฉินดาบปีศาจเองก็เก็บสายตา

พวกมันต่างรู้ดีว่าคนในเขาหมายถึงใคร

ผู้คนนอกศาลาเหลียวหลังพร้อมกัน ทอดตามองสถานที่ห่างไกลเบื้องหลัง ยอดเขาเขียวขจีแอบแฝงอยู่ในหมอกฝน

เขาชิงเฉิง

หมาปามิได้ยิ้มต่อ

“ตาเฒ่า เจ้าอย่าขี้โม้” มันกล่าวแต่ละคำอย่างรอบคอบ “ขืนให้พวกมันรู้ว่ามีคนแอบอ้างชื่อของพวกมันมาแต่งเรื่อง เจ้ากับข้ารวมกันก็รับผิดชอบไม่ไหว”

“เจ้าหาว่าข้าผู้เฒ่าจวงเป็นพวกไม่รู้สมควรหรือ ห้าวันก่อน ข้านำเทียบเชิญขึ้นเขาไปเชิญพวกมันมาด้วยตัวเอง”

หมาปากำลังปากสั่น แต่หาได้พูดออกมาอีกไม่

ผู้เฒ่าจวงสีหน้าสงบนิ่ง ความจริงมันปิดบังเรื่องบางอย่าง ไม่ได้พูดออกมา วันนั้นมันขึ้นเขา แต่มิได้พบเจ้าสำนัก ซ้ำฝ่ายตรงข้ามยิ่งมิได้ตอบรับว่าวันนี้จะลงมา คนต้อนรับเพียงรับเทียบเชิญ ฟังคำเรียกร้องของผู้เฒ่าจวง ไม่ทันได้ตอบก็ผลักไสมันลงเขา

แต่ว่าอย่างน้อยพวกมันก็ไม่ได้ปฏิเสธข้า…เรื่องนี้จะหาว่าข้าพูดปดมิได้

ผู้เฒ่าจวงไม่ได้กล่าวอะไรอีก มันแสร้งทำเป็นมองหมาปาผู้เย่อหยิ่งอย่างสงบนิ่ง ผู้เฒ่าจวงวางแผนในใจ ต่อให้พวกมันไม่ลงเขามา ขอเพียงหลังหมาปาได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็จะขอสงบศึกทันที จากนั้นมันก็จะสามารถกอบกู้หน้าตาคืนมาได้

แต่ว่ายังต้องดูเฉินดาบปีศาจด้วย

เฉินดาบปีศาจได้ยินคำว่าคนในเขา แววตาที่หมางเมินทุกสิ่งแต่เดิมนั้นก็จางหายไป แทนที่ด้วยสีหน้าระแวดระวังเสมือนสัตว์ป่า

แย่แล้ว เจ้าดาวร้ายนี่เพ่งเล็งข้าเข้าแล้ว…

ผู้เฒ่าจวงมองดูสีหน้าโหดเหี้ยมของเฉินดาบปีศาจแล้วก็หวาดกลัวขึ้นในใจ ถ้าหากให้อีกฝ่ายรู้ว่าพวกมันไม่ลงเขามาจริง ถึงเวลานั้น มิใช่แค่จ่ายเงินแล้วก็จะสามารถคลี่คลายเรื่องราวได้