• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 5

    กลางฤดูใบไม้ร่วงปีนั้น ท่านพ่อของนางได้แต่งงานใหม่ ท่านแม่ของนางอำลาจากโลกนี้ไปตั้งแต่นางอายุได้ห้าขวบ หลังจากนั้นท่านพ่อก็ครองตัวเป็นโสดมาโดยตลอด จนกระทั่งรัชศกหยวนเหอปีที่สี่บิดาของนางถึงได้รับเจินซื่อเข้ามาเป็นภริยาใหม่ ทำให้เผยเสวียนจิ้งที่เป็นกำพร้าก็กลายกลับมีมารดาขึ้นอีกครั้ง

    เจินซื่อแต่งเข้ามาได้ไม่นาน นางก็ยุยงเผยเซิงให้หาคู่หมั้นคู่หมายให้เผยเสวียนจิ้ง ดังนั้น ปีนั้นช่วงปลายสารท เผยเสวียนจิ้งที่อายุเพียงสิบห้าก็ได้พบหน้าค่าตาของเขาเป็นครั้งแรก

    และนั่นก็เป็นการพบกันครั้งแรกและครั้งเดียวของพวกเขา จวบจนถึงทุกวันนี้ นางยังคงจดจำทุกแสงเงา ทุกสรรพเสียงที่เกิดขึ้นในยามนั้นได้เป็นอย่างดี แม้แต่กลิ่นอายเพียงน้อยก็ยังประทับลึกอยู่ในความทรงจำของนาง ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน

    ความจริงตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุสิบแปด นางจำได้ว่าเขารูปร่างผ่ายผอมยิ่งนัก อาภรณ์ตัวยาวใหญ่หลวมโคร่งบนร่างนั้นคล้ายแขวนอยู่บนไหล่ ไม่ว่าจะมองเช่นไรก็ล้วนไม่เหมาะเจาะ หน้าผากขาวสะอ้านจนแทบจะโปร่งแสง นิ้วมือเรียวยาว รูปร่างเป็นไปตามแบบฉบับมาตรฐานของบัณฑิตอ่อนแอ แค่เพิ่งได้พบเขา เผยเสวียนจิ้งก็เกือบหลุดหัวเราะออกมา แต่ครั้นประสานเข้ากับสายตาของอีกฝ่าย เผยเสวียนจิ้งก็หัวเราะไม่ออก

    นางไม่เคยพบแววตาใสสะอาดเช่นนี้มาก่อน ทั้งฉลาด ทั้งอ่อนโยน ทั้งนอบน้อม ทั้งลึกล้ำเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ทำเอาหญิงสาวอายุสิบห้าอย่างนางถึงกับขวยเขิน เผยเสวียนจิ้งรู้สึกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบีบเค้นใจของนางแผ่วเบา ความรู้สึกเศร้าสร้อยภายในเอ่อท้นทะลักล้นเต็มอกขึ้นมาทันที

    ต่อมาครั้นถูกบิดาสอบถามความคิดเห็น นางกลับทำเพียงก้มหน้านิ่ง ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งสิ้น ท่านพ่อของนางนึกหงุดหงิดสงสัย แต่ไหนแต่ไรบุตรีของตนก็ไม่เคยใช่พวกที่ชอบทำตัวกระบิดกระบวนขวยเขินเสียหน่อย แต่เจินซื่อกลับยิ้มบอก ‘ดูท่างานหมั้นหมายคราวนี้คงไม่อาจเลี่ยงแล้ว’

    บิดาของเผยเสวียนจิ้งปรบมือยินดี ‘เดิมข้าคิดว่าหากไม่หาสามีที่เป็นนายอำเภอให้ ความสามารถในการเป็นนักสืบเทวดาของนางคงมิแคล้วต้องสูญเปล่าเป็นแน่ นึกไม่ถึงนางกลับเลือกพวกเจ้าบทเจ้ากลอน…’

    เจินซื่อพูด ‘ท่านพี่ก็ สตรีสุดท้ายก็ต้องเชื่อฟังสามีอบรมผู้เป็นบุตร จะไปจริงจังกับเรื่องนักสืบเทวดาไม่เทวดาได้อย่างไรกัน’

    ท่านพ่อหันหน้ากลับมาถามนาง ‘งั้นหรือเสวียนจิ้ง เช่นนั้นวันหน้าเจ้าอย่าได้นึกเสียใจ’

    ‘ท่านพ่อ!’ เผยเสวียนจิ้งหน้าแดงขึ้นมาทันที นางวิ่งกลับเข้าห้อง ล้มตัวลงบนตั่งครุ่นคิดขวยเขิน ตนเองสนใจก็แต่ความจริงเท่านั้น ไม่ได้สนใจเรื่องเป็นนักสืบเทวดาอะไรนั่นเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ในเมื่อความรักปรากฏขึ้นตรงหน้านางแล้ว เรื่องอื่นย่อมไม่มีอันใดสลักสำคัญอีก

    หลังขั้นตอนถามชื่อดูสมพงศ์ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ทั้งสองฝ่ายด้วยเพราะอายุยังน้อย ฝ่ายชายยังวางแผนหมายสร้างชื่อเสียงให้เป็นที่รู้จักก่อน ดังนั้นจึงตกลงกันว่าหลังจากสอบเข้ารับราชการเป็นที่เรียบร้อยพวกเขาจะกลับมาพูดคุยปรึกษาเรื่องวันมงคลกันอีกครั้ง

    เขาไปแล้ว ขณะที่เผยเสวียนจิ้งกำลังรู้สึกผิดหวัง สาวใช้ตัวน้อยเยี่ยนเอ๋อร์ก็แอบยัดถุงไหมใบหนึ่งให้นาง

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook