ทดลองอ่านสยบฟ้า 23_1

หนิงเชวียเล่าเหมือนกำลังครุ่นคิด

“มีตำนานเล่าว่าเมื่อครั้งปฐมพุทธะเดินทางผ่านมาที่เขาหว่าซาน สัมผัสได้ว่าที่ใต้เขามีสถานที่แห่งหนึ่งที่มีความเชื่อมโยงกับวัดเสวียนคง จึงสั่งให้สานุศิษย์สร้างวัดลั่นเคอที่นั่น ต่อมาปฐมพุทธะสำเร็จมรรคาสูงสุดของการเดินทางฝ่าจักรวาล จึงก่อเจดีย์ศิลาอย่างง่ายๆ ไว้ที่นั่น สามารถนำพาหลวงจีนในวัดไปยังดินแดนสุขาวดีที่อยู่สุดขอบฟ้าทางทิศตะวันตกได้ ข้าถามต้าซือว่าตอนนี้ค่ายกลนั้นยังอยู่หรือไม่ ต้าซือตอบว่าผ่านมาหลายพันหลายหมื่นปีแล้ว พลังของปฐมพุทธะสูญหายไปจนหมดสิ้นนานแล้ว เจดีย์องค์นั้นก็กลายเป็นละอองธุลีไปแล้วเช่นกัน หลวงจีนในวัดสร้างวิหารหลังหนึ่งไว้ตรงตำแหน่งของเจดีย์ศิลาในตำนาน ซึ่งก็คือวิหารหลังนั้นที่พวกเราอยู่ก่อนหน้านี้”

ซังซังไม่มีทางเชื่อคำอธิบายนี้ จึงถลึงตาใส่ ถามว่า

“ท่านจะบอกว่าตอนที่ต้าซือเปิดโลกในกระดานหมาก ก็เปิดค่ายกลเจดีย์ศิลาของปฐมพุทธะด้วยในเวลาเดียวกัน ดังนั้นจึงส่งพวกเรามาที่นี่อย่างนั้นหรือ”

หนิงเชวียส่ายหน้า บอกว่า

“ในเมื่อต้าซือคิดว่าค่ายกลของปฐมพุทธะใช้การไม่ได้แล้ว ก็ย่อมไม่ใช่ต้าซือที่เป็นผู้เปิดมัน น่าจะเป็นเพราะหลังจากที่รถม้าเข้าสู่กระดานหมากแล้ว ในวัดลั่นเคอเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น เพียงแต่ตอนนี้พวกเราไม่อาจรู้ได้ แต่ต้องไม่ใช่เรื่องเล็กแน่นอน”

ค่ายกลเจดีย์ศิลาที่อยู่ลึกลงไปใต้ฐานของวิหารหลังวัดลั่นเคอ ถูกกลบฝังมานาน พลังของปฐมพุทธะสลายไปเกือบหมดแล้วจริงๆ แต่หลวงจีนในวัดสวดมนต์บูชาพระมานานจนนับปีไม่ได้ ภายใต้การอาบชโลมของพุทธจิตเหล่านี้ เจดีย์ศิลาจึงยังรักษาพลังสายสุดท้ายไว้ได้

หลังจากรถม้าสีดำเข้าสู่กระดานหมากแล้ว แม้หนิงเชวียไม่รู้ว่าในวัดลั่นเคอเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่นับว่าคาดเดาได้ถูกต้อง เหตุการณ์ที่ทำให้ค่ายกลของปฐมพุทธะทำงานได้อีกครั้งย่อมไม่ธรรมดา

ณ เวลานั้น ชีเนี่ยนศิษย์สัญจรของนิกายพุทธทำลายฌานผนึกโอษฐ์สิบหกปี เพื่อบังคับเปลี่ยนกฎกาลของโลกในกระดานหมาก ส่วนศิษย์พี่รองจวินโม่ก็ทุ่มพลังฌานทั้งชีวิตใช้กระบี่เหล็กเล่มนั้น

ฌานผนึกโอษฐ์ของนิกายพุทธและกระบี่เหล็กสถานศึกษา เป็นสุดยอดวิชาในโลกของการฝึกฌานยุคปัจจุบัน หากว่ามีเพียงหนึ่ง ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ค่ายกลทำงาน ทว่าเมื่อสองวิชามารวมกัน จึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์

พุทธจิตของปฐมพุทธะที่ซ่อนอยู่ใต้ซากบ่อน้ำถูกกระตุ้น ค่ายกลในเจดีย์ศิลาจึงทำงานอีกครั้ง และอาจเป็นเพราะกระดานหมากก็เป็นของวิเศษของปฐมพุทธะด้วย ค่ายกลจึงส่งกระดานหมากมาที่ทุ่งร้างตะวันตกโดยครรลอง

ดังนั้นตอนที่รถม้าสีดำพุ่งออกจากโลกในกระดานหมาก ย่อมต้องตกลงสู่ทุ่งร้าง

“แต่มีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ ทำไมพวกเราจึงออกจากโลกในกระดานหมากได้เอง”

หนิงเชวียไม่เข้าใจจริงๆ

ตอนนี้ซังซังเชื่อเรื่องประหลาดนี้แล้ว และด้วยเหตุนี้เองจึงคิดไปถึงอีกเรื่องหนึ่ง ใบหน้าน้อยๆ พลันซีดเผือดลง กล่าวว่า

“ถ้าค่ายกลที่ว่าเชื่อมต่อวัดลั่นเคอกับวัดเสวียนคง เช่นนั้นตอนนี้พวกเราไยมิใช่…”

หนิงเชวียมองต้นโพธิ์ที่ใบคล้ายรูปหัวใจต้นสีเทาอ่อนที่อยู่ห่างไกล แล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

“ไม่ผิด ตอนนี้พวกเราน่าจะอยู่ห่างจากวัดเสวียนคงไม่ไกล”