ทดลองอ่านนิยาย หฤหรรษ์สังหาร ตอนที่ 1

ผมยืนอยู่ท่ามกลางฝูงมนุษย์สกปรกเหม็นหึ่งอัดแน่นเบียดเสียดผ่านร่างผมไป ทำให้ตัวตนผมเปรอะเปื้อนไปด้วยตำหนิโสมมของพวกเขา ขณะเดียวกันก็จุดประกายประสาทสัมผัสตื่นเต้นเร้าใจซึ่งพุ่งสูงอยู่แล้วของผม ผมอยากจะเอื้อมมือออกไปคว้าคอพวกเขาทีละคนแล้วขยี้หลอดลมหลอดแล้วหลอดเล่าขณะที่ศพเริ่มกองสุมอยู่แทบเท้า ผมพยายามควบคุมพลังที่พลุ่งพล่านขึ้นภายในอย่างหนัก แต่แล้วความหวาดหวั่นอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตก็เข้าเกาะกุมใจ ความหวั่นกลัวว่าผมกำลังเผยธาตุแท้ของตัวเอง กลัวว่าผู้คนที่อยู่รายล้อมจะเห็นผมเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา จะเห็นว่าเส้นผมของผมเรืองแสงสีแดงก่ำ แสงสีขาวเจิดจ้าสาดออกมาจากดวงตาและหูทั้งสองข้าง พุ่งออกมาจากปาก เหงื่อเม็ดโตไหลเป็นทางลงมาตามแผ่นหลัง นำทางโดยกล้ามเนื้อหลังเกร็งแน่นปูดโปน ผมขยับขาแทรกผ่านฝูงชนผู้ชอบต่อล้อต่อเถียงกันในเรื่องจุกจิกไร้สาระจนกระทั่งมาถึงบาร์และจ้องตรงเข้าไปในกระจกบานยักษ์ซึ่งแขวนอยู่ด้านหลัง แล้วความโล่งอกก็แล่นปราดไปทั่วร่าง ช่วยให้หัวใจผมเต้นช้าลงและเหงื่อเหือดแห้งเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ไม่ได้เปิดโปงตัวเองสักนิด

บัดนี้เวลาเฝ้าดูหมดลงแล้ว ถึงเวลารางวัลของผม เวลาปลดปล่อย เวลาปลดเปลื้องผ่อนคลายของผมเสียที ทุกอย่างลงตัวแล้ว ทุกอย่างเป็นอย่างที่มันต้องเป็น ในที่สุดผมก็เห็นเขาออกจากคลับ เขากำลังตะโกนบอกลาแต่ดูเหมือนจะไปคนเดียว เขาเดินสบายๆ ไปใต้สะพานลอดทางรถไฟพลางมุ่งหน้าไปยังสะพานว็อกซ์ฮอลล์ ผมข้ามไปอีกฝั่งของสะพานลอดทางรถไฟอย่างรวดเร็ว เงียบเชียบ และรอคอย เมื่อเขาเข้ามาใกล้ ผมก็ก้าวออกไป เขาเห็นผมแต่ไม่ได้ดูหวาดกลัว และยิ้มตอบขณะที่ผมพูดด้วย

“ขอโทษนะครับ”

“ครับ” เขาตอบรับขณะยังคงยิ้มอยู่พลางก้าวเข้าหาแสงไฟถนนเพื่อให้เห็นผมชัดขึ้น “มีอะไรให้ผมช่วย…คุณไหม” เขาถาม สีหน้าเหมือนจดจำได้ “เราต้องเลิกเจอกันแบบนี้จริงๆ นะเนี่ย”

ใช่ ผมเคยไปกับเขามาก่อน เสี่ยงหน่อยแต่ก็คำนวณมาดีแล้ว ผมแนะนำตัวกับเขาโดยไม่พูดอะไรในคลับเมื่อกว่าสัปดาห์ก่อน ผมทำให้แน่ใจว่าเขาเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของผมนานพอที่จะนึกออกได้เมื่อพบกันอีกครั้ง หลังจากนั้นผมก็มาเจอเขาข้างนอก จ่ายล่วงหน้าให้เต็มจำนวนในราคาที่เขาต้องการ แล้วเราก็กลับไปที่แฟลตของเขาที่ซึ่งผมทำให้ตัวเองแปดเปื้อนอยู่ภายในตัวเขา และยอมให้เขาบุกรุกเข้ามาในตัวผมด้วยซ้ำ เรื่องบนเตียงนั้นไม่สำคัญหรือสุขสมอะไรหรอก…นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่ผมอยู่กับเขา ผมอยากสัมผัสเขาขณะที่ยังมีชีวิต เพื่อจะได้เข้าใจว่าเขาไม่ได้เป็นเพียงสิ่งของไร้จิตวิญญาณ แต่เป็นบุคคลมีลมหายใจจริง ผมไม่อาจอยู่กับเขาในสภาพนั้นได้ในคืนที่ผมกำจัดเขาเผื่อว่าผมเผลอทิ้งร่องรอยอสุจิหรือน้ำลายแม้เพียงน้อยนิดไว้บนร่างเขา การนอนกับเขาก่อนประมาณหนึ่งสัปดาห์จะช่วยให้หลักฐานใดๆ ก็ตามเสื่อมสลายหมดสภาพไป และแน่นอนว่าเราต้องปลอดภัยไว้ก่อน เขาต้องป้องกันตัวเองจากโรคเอดส์ ส่วนผมก็ต้องป้องกันตัวเองไม่ให้โดนจับได้ ผมโกนขนส่วนนั้นเกลี้ยงและสวมหน้ากากยางซึ่งคลุมไปทั้งศีรษะไม่ให้เส้นผมร่วงทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุ เช่นเดียวกับถุงมือยางที่มีไว้เพื่อขจัดความเสี่ยงว่าผมจะทิ้งรอยนิ้วมือเอาไว้ พ่อเกย์ตัวน้อยคิดว่าทั้งหมดเป็นแค่ส่วนหนึ่งของความสนุกเท่านั้น แต่ความสนุกความรื่นรมย์ที่แท้จริงยังมาไม่ถึง และผมก็มีเวลาจินตนาการภาพเหตุการณ์ที่รอคอยอยู่เบื้องหน้าอย่างเพลิดเพลินมากกว่าหนึ่งสัปดาห์

วันคืนผ่านไปอย่างเชื่องช้าทรมาน เป็นการทดสอบความอดทนและการควบคุมของผมจนถึงขีดสุด แต่ความทรงจำในค่ำคืนที่อยู่กับเขาและห้วงความคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ทำให้ผมรอดผ่านมาได้ และก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้า ฟันขาวซี่เล็กๆ เป็นระเบียบเหล่านั้นสะท้อนวิบวับกับแสงไฟถนน ใบหน้ารูปไข่ใหญ่โตเกินไปอยู่บนคอผอมแห้งซึ่งตั้งอยู่บนไหล่แคบบาง ผมของเขาเป็นสีทองเหยียดตรงยาวประบ่าแต่งทรงให้ดูเหมือนนักเล่นกระดานโต้คลื่นแต่ผิวกลับซีดเซียวและร่างกายไร้เรี่ยวแรง งานออกแรงมากที่สุดที่เขาเคยทำก็คือทรุดตัวลงคุกเข่า เสื้อยืดของเขารัดติ้วและสั้นเกินไป เผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบหายเข้าไปในกางเกงยีนมียี่ห้อสไตล์ฮิปสเตอร์ซึ่งมีไว้ยั่วยวนตัณหาคนพวกเดียวกับเขา