• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยาย หฤหรรษ์สังหาร ตอนที่ 1

    ผมบอกเขาว่าอยากนอนกับเขาอีก โกหกไปว่าตัวเองก็อยู่ในคลับและเห็นเขาเต้นอยู่ แต่ประหม่าเกินกว่าจะเข้าหาในตอนนั้น ทว่าตอนนี้ผมต้องการเขาจริงๆ เราพูดคุยสัพเพเหระกันต่ออีกหน่อย จากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณก็รู้ว่าผมไม่ถูก ถ้าคุณอยากนอนกับผมอีกก็ต้องจ่ายแพงนะ”

    เขาแนะให้ไปที่ห้องผม ผมจึงบอกเขาว่าแฟนหนุ่มของผมคงอยู่ที่นั่น แต่แล้วเขาก็เริ่มพล่ามเรื่องที่ว่าจะไม่พาลูกค้ากลับไปที่แฟลตตัวเองแล้วและว่าครั้งล่าสุดนั้นถือเป็นกรณียกเว้น กระทั่งผมดึงธนบัตรห้าสิบปอนด์ออกมาจากกระเป๋าสตางค์อีกสองใบและยัดใส่มือเขานั่นแหละ เขาฉีกยิ้ม

    เราไปที่รถผมซึ่งเปลี่ยนเป็นทะเบียนปลอม และขับไปยังห้องโกโรโกโสของเขาในลอนดอนเขตตะวันออกเฉียงใต้ ผมดูให้แน่ใจว่าไม่ได้จอดใกล้ตึกของเขาเกินไปนัก หลังจากบอกเขาว่าผมไม่อยากเสี่ยงให้มีคนเห็นผมเดินเข้าแฟลตไปกับเขา และก็แนะให้เขาเข้าไปก่อนแต่ไม่ต้องล็อกประตู

    ผมรออีกสองนาที จากนั้นเมื่อถนนว่างเปล่าและไม่มีใครมองออกมาจากหน้าต่าง ผมก็เดินไปที่แฟลต ตึกนั้นเก่าโทรม เย็นยะเยือก และมีกลิ่นปัสสาวะ แต่เขาก็เป็นเด็กดีและไม่ได้ล็อกประตู ผมเข้าไปเงียบๆ และล็อกตามหลัง เขาโผล่มาตรงมุมโถงทางเดินซึ่งผมรู้ว่าเป็นห้องนั่งเล่น เขาเอ่ยขึ้นว่า

    “คุณล็อกประตูเหรอ”

    “ใช่” ผมตอบ “สมัยนี้ระวังเท่าไหร่ก็ไม่พอ”

    “กลัวว่าใครจะบุกเข้ามาทำลายงานเลี้ยงของเราหรือไง”

    “ก็ประมาณนั้น”

    ความตื่นเต้นแทบจะเกินทานทน ท้องไส้ผมบิดมวนไปด้วยความคาดหวังจนแทบหายใจไม่ออก สมองกำลังกรีดร้องอยู่ภายใน แต่ผมยังประทับรอยยิ้มประหม่าเอาไว้ขณะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

    คุณตัวกำลังคุกเข่าโน้มตัวอยู่ตรงเครื่องเล่นซีดี ผมบอกเขาว่าอยากล้างหน้าล้างตาสักหน่อยและมุ่งหน้าไปทางห้องน้ำตรงโถงทางเดิน

    ผมเอากระเป๋ามาด้วยและรีบสวมชุดคลุม หมวกอาบน้ำ ถุงมือยาง และตบท้ายด้วยเอาถุงพลาสติกใส่ครอบรองเท้าอย่างรวดเร็วแม้จะงกๆ เงิ่นๆ ก่อนส่องกระจกพลางสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด ผมพร้อมแล้ว

    เมื่อเตรียมทุกอย่างเสร็จ ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาหันมาเห็นเครื่องแต่งกายโดดเด่นเป็นสง่าของผม เขาถอดเสื้อยืดออกไปเรียบร้อยแล้ว และเริ่มหัวเราะคิกคักพลางเอามือปิดปากราวกับพยายามหยุดตัวเอง

    “คืนนี้เราจะสนุกกันในสภาพนี้งั้นเหรอ” เขาพูดกับผม

    “ประมาณนั้น” ผมตอบ “ประมาณนั้น”

    นั่นเป็นคำสุดท้ายที่เขาได้เอ่ยออกมา อาจจะพูดว่า ‘ได้โปรด’ หลังจากนั้นนิดหน่อย แต่ถึงตอนนั้นเลือดก็ท่วมกบปากเขาจนกลายเป็นแค่เสียงครอกๆ แล้ว

    ผมคว้ารูปหล่อคนอินเดียเปลือยเปล่าทำจากเหล็กที่เขาวางไว้บนโต๊ะตัวเล็กขึ้นมาฟาดกะโหลกด้วยมือว่องไวที่ฝึกฝนมาอย่างดี ไม่ได้หวดแรงพอจะฆ่าเขาในทันที แค่ทำให้เขากึ่งหมดสติและเป็นอัมพาตโดยสิ้นเชิง เขาคุกเข่าอยู่ตอนที่ผมตีเขา ซึ่งก็ดีแล้ว ยิ่งล้มจากที่ต่ำเท่าไหร่ เวลากระแทกพื้นก็ยิ่งส่งเสียงน้อยเท่านั้น

    ผมมองดูเขาอยู่ครู่หนึ่ง ยืนค้ำอยู่เหนือร่างเหมือนผู้ชนะการแข่งชกมวย เฝ้าดูหน้าอกเขากระเพื่อมขึ้นลงไปตามจังหวะหายใจติดขัดเจ็บปวด เลือดเริ่มพุ่งทะลักออกมาจากบาดแผลบนศีรษะเขา จากนั้นก็ค่อยๆ ไหลรินเป็นสายช้าๆ ขณะที่หัวใจของเขาอ่อนแรงเกินกว่าจะสูบฉีดได้ตามที่ร่างกายต้องการเพื่อความอยู่รอด ขาขวาของเขาจะกระตุกเหมือนนกใกล้ตายทุกสองสามวินาที

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook