ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 2

ในเมื่อต้วนเหวินชางแสดงท่าทีเช่นนี้ เผยเสวียนจิ้งจึงจำต้องบอกอำลา

ต้วนเหวินชางเพียงให้คนรับใช้ผู้หนึ่งส่งนางออกจากคฤหาสน์

ออกมาทางประตูข้าง ตรอกเล็กข้างคฤหาสน์อัครเสนาบดีว่างเปล่าไร้ผู้คน เผยเสวียนจิ้งเดินมุ่งหน้าไปได้ระยะหนึ่ง ทันใดนั้นพลันหยุดเดินหันกลับมา จับต้วนเฉิงซื่อที่ติดตามมาด้านหลังได้ทันที

นางเจตนาปั้นสีหน้าถาม “คุณชายน้อย ท่านกำลังสะกดรอยข้าหรือ”

ใบหน้าต้วนเฉิงซื่อแดงก่ำ แต่ยังคิดปากแข็ง “ข้า…ข้ากำลังจะไปทางนี้เท่านั้น”

เผยเสวียนจิ้งยิ้มพลางส่ายศีรษะ นางเอ็นดูหนุ่มน้อยที่ซุกซนผู้นี้จากใจจริง โดยเฉพาะความเฉลียวฉลาดกับท่วงท่าโอ่อ่าที่เร้นแฝงอยู่หางคิ้วหางตา เกือบเป็นพิมพ์เดียวกับผู้เป็นตาของเขา ทำให้นางคาดเดาโดยไม่รู้ตัว เป็นไปได้หรือไม่ว่าวาสนาผูกพันที่ฟ้าลิขิตยังคงดำเนินสืบเนื่องต่อ

ดังนั้นนางจึงกล่าวโดยไม่อ้อมค้อม “ข้ารู้ คุณชายน้อยคิดช่วยข้า”

“ท่านรู้ได้อย่างไร” เพิ่งขาดคำ ตัวต้วนเฉิงซื่อเองก็ยิ้มขัดเขิน รีบถามว่า “พี่สาวนักพรต ท่านคิดเสาะหาสิ่งของอันใดของท่านตาข้า ต้องการให้ข้าช่วยหาหรือไม่”

“ข้าคิดเสาะหาสิ่งของชิ้นหนึ่ง แต่ว่าสิ่งของนั้นไม่อยู่ในคฤหาสน์ท่านมานานแล้ว เป็นข้าเองที่ทำมันตกหล่นภายนอก”

“เป็นเช่นนี้เอง…” ต้วนเฉิงซื่อผิดหวังเล็กน้อย

เผยเสวียนจิ้งครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะบอกว่า “หนึ่งราตรีก่อนที่ท่านตาของเจ้าจะถูกลอบสังหาร ได้เขียนกลอนหนึ่งบทให้ข้า ข้าก็อาศัยกลอนบทนี้เสาะหาของสิ่งนั้นจนพบ วันนี้ข้าอยากขอให้คุณชายน้อยช่วยข้าคิดว่า ในบทกลอนมีจุดพิเศษใดหรือไม่ หรือมีสิ่งที่ข้ายังไม่สังเกตพบ”

ต้วนเฉิงซื่อยืดเอวตรง “ท่านว่ามา บทกลอนว่ากระไร”

“ในคืนดึกลมสงบไร้สรรพเสียง ริมสระเคียงหอสูงมีจันทร์ผ่อง ไร้หนทางจึงพำนักถิ่นชวนมอง ตะวันส่องสรรพสิ่งล้วนหวนคืน”

ท่องจบลง ต้วนเฉิงซื่ออ้าปากค้าง คล้ายโง่งมไปบัดดล เผยเสวียนจิ้งรีบปลอบใจเขา “คิดไม่ออกก็ไม่เป็นไร ข้าเพียงทดสอบง่ายๆ เล็กน้อย”

“พี่สาวนักพรต ท่านเคยไปสวนหลังบ้านของบ้านข้าหรือไม่” ต้วนเฉิงซื่อถาม

“ไม่เคย”

“มิน่าเล่า” ต้วนเฉิงซื่อพูดเน้นทีละคำ “ห้องหนังสือของท่านตาข้ามีชื่อว่า ‘เรือนเซวียนซี (ไร้สรรพเสียง)’ สร้างอยู่กลาง ‘สระหมิงเยวี่ย (จันทร์ผ่อง)’ ในสวนดอกไม้ด้านหลัง”

คราวนี้กลับเป็นฝ่ายเผยเสวียนจิ้งอ้าปากค้างหุบไม่ลงแล้ว

ที่แท้คำตอบชัดเจนและตรงไปตรงมาเช่นนี้เองหรอกหรือ ก่อนหน้านี้ตนอ้อมโค้งคลำมุมแก้ปัญหาโดยใช้วิธีที่ไม่ตรงกับปัญหา ขบคิดหมดสิ้นเรี่ยวแรงเสาะหาเจดีย์ต้าเยี่ยนจนพบ หรือว่าหลงทางแต่สำเร็จเพราะโชคบันดาล? หรือว่าก็เป็นแผนส่งเสียงตะวันออกโจมตีตะวันตกของอู่หยวนเหิงอีก?

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ห้องหนังสือของอู่หยวนเหิงย่อมควรค่าแก่การชมดู

เพียงแต่ต้วนเหวินชาง… เผยเสวียนจิ้งมองต้วนเฉิงซื่อแล้วยิ้ม

ต้วนเฉิงซื่อเข้าใจความนัยของนางทันที ท่าทางล้วนกระตือรือร้นอยากลงมือ “ข้าจะไปหาในห้องหนังสือของท่านตา! แต่ว่า…” เขาทำท่าลำบากใจ “ข้าไม่รู้ว่าหาอะไร”