• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 5 บทที่ 2

    เฉินไต้ซิ่วยังคงนิ่งเงียบ เหยียนชิงถงอดมิได้ที่จะเอ่ยปาก “ทุกท่านเชิญออกจากที่นี่ก่อน ถอยไปนอกถนนสองเส้น แล้วข้าจะส่งคนไปเจรจากับสำนักท่าน” ขณะเหยียนชิงถงกล่าวยังรักษายิ้มน้อยๆ เอาไว้ สุ้มเสียงเองก็เบามากด้วยต้องการอำพราง เหตุผลย่อมเพราะไม่อยากให้เหยาเหลียนโจวและฝานจงที่อยู่ชั้นบนได้ยินคำพูดของมัน

    สถานการณ์ในห้องนั้นยังคงไม่สงบ มันกล่าวเท็จเช่นนี้เพียงต้องการถ่วงสถานการณ์ลำบากตรงหน้าไว้ก่อน

    …ขอเพียงรอจนทัพตะวันตกของอิ่นอิงชวนและหยวนซิ่งมาสนับสนุน!

    คนมากมายที่เหยียนชิงถงจัดการใช้ให้ถ่วงเวลาทัพตะวันตกไม่ให้มาถึงเร็วนัก ขณะนี้กลับแทบอยากจะให้พวกมันมาอยู่ตรงปากประตูทันที

    ได้ยินคำพูดของเหยียนชิงถง เฉินไต้ซิ่วก็แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา

    เหยียนชิงถงตื่นตระหนก “เจ้าไม่เข้าใจคำพูดข้ากระมัง” มันชูกระบี่สันเดียวขึ้น “พวกเจ้ามาสายเกินไปแล้ว”

    ครั้งนี้กลับเป็นตาเฉินไต้ซิ่วยิ้มน้อยๆ

    “ศิษย์น้องฝู…” เฉินไต้ซิ่วหันหน้าเล็กน้อย กล่าวกับฝูหยวนป้าด้านซ้าย “คนนอกเหล่านี้ดูเหมือนมิค่อยเข้าใจสำนักอู่ตังเรา มิสู้เจ้าท่องสามข้อบัญญัติอู่ตังให้พวกมันฟังสักรอบดีหรือไม่” ฝูหยวนป้าพยักหน้ายิ้มเย้ยขึ้นมา มันสูดลมหายใจเข้ายาวๆ หนึ่งเฮือก ปลุกเร้าเสียงห้าวหาญจนเต็มเปี่ยมแล้วเอ่ยเสียงดัง “หนึ่ง ทั้งสำนักอู่ตังเรา เมื่อมอบกายให้เส้นทางการฝึกฝน เช้าค่ำไม่เกียจคร้าน ไม่คำนึงถึงความเป็นความตาย เพื่อไปถึงสุดยอดแห่งวิถียุทธ์ร่วมกัน!

    สอง หากประสบผู้ขวางทางหรือท้ารบ ต้องมีจิตใจไร้หวาดกลัวไร้ความรู้สึก แม้มันเป็นเทพเจ้าหรือมารปีศาจ ต้องสังหารมันสุดกำลัง เพื่อพิสูจน์ความจริงว่าอู่ตังเราไร้เทียมทาน!

    สาม ตาไม่มองชื่อเสียงลาภยศที่จูงใจ หูไม่ฟังอำนาจที่คุกคามความรู้สึก ไร้การผูกมัดใดๆ แสวงหามรรคาบนโลกด้วยตนเอง!”

    สามข้อบัญญัติสำนักอู่ตังกังวานทั่วห้องโถงหออิ๋งฮวา ทุกคำล้วนราวกับตะโกนอยู่ข้างหูผู้คน แม้แต่ในใจก็ยังสั่นสะเทือนเพราะมัน

    “พวกเจ้าเข้าใจแล้วกระมัง” เฉินไต้ซิ่วกล่าวสืบต่อ “ศิษย์อู่ตังเราไม่รับการข่มขู่จากพวกเจ้าอย่างเด็ดขาด หากว่าเจ้าสำนักเหยาอยู่ในกำมือของพวกเจ้าจริง จะฆ่าก็ฆ่าได้ตามสบาย” มันกวาดมองคนทั้งหมดในโถงแวบหนึ่งอย่างเย็นชา

    “เพียงแต่หลังฆ่าเจ้าสำนักเราแล้ว พวกเจ้าคนใดก็ตาม อย่าคิดรอดออกไปจากที่นี่”

    เหยียนชิงถงหัวใจสั่นไหววูบหนึ่ง แต่มันยังคงพยายามรักษาสีหน้าเอาไว้ ปล่อยหัวเราะพลางส่ายหน้า “ข้ามิเชื่อคำลวง! พวกเจ้าเดินทางไกลเร่งมาซีอานมิใช่จะปกป้องมันหรอกหรือ มันเป็นถึงเจ้าสำนักของพวกเจ้า หรือพวกเจ้าจะทนเห็นมันตายหน้าตาเฉย”

    “วันใดที่เรื่องราวยังไม่สิ้นหวัง ย่อมต้องพยายามสุดสามารถ” เฉินไต้ซิ่วใช้น้ำเสียงเหมือนสั่งสอนตอบคำมัน “แต่การพยายามกระทำสุดความสามารถกับฝ่าฝืนศรัทธาของตนเองเป็นคนละเรื่อง หากว่าเจ้าสำนักเหยาต้องตายอยู่ที่นี่ในวันนี้จริงๆ ก็จนปัญญา และสำนักอู่ตังจะมีเจ้าสำนักคนใหม่”

    เหยียนชิงถงพอได้ยินคำนี้ สีหน้าสงบที่พยายามรักษาไว้สุดกำลังแต่เดิมนั้นประหนึ่งพังทลาย กล้ามเนื้อใบหน้าบิดเบี้ยว เปลี่ยนเป็นความตกตะลึงที่ยากจะปักใจเชื่อประเภทหนึ่ง

    ในที่สุดมันก็เข้าใจข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งแล้วว่าการหลอกลวงและแผนการทุกอย่างบนโลกล้วนมีขีดจำกัด อย่างไรก็มีตอนที่ใช้มิได้

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook