ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 6 บทที่ 1

แต่นี้ต่อไปอย่าได้ประเมินความน่ากลัวของใจคนต่ำนัก

อนึ่งมือสังหารของสายพลอีกาอู่ตังเคยลอบโจมตีมันที่เฉิงตู เมื่อวานได้พบกับเจียงอวิ๋นหลันผู้นั้นอีกครา ดวงตาเรียวเล็กทั้งสองที่สาดความแค้นมาหาได้ลดน้อยถอยลงเพราะวันเวลาไม่

…ไหนเลยข้าจะไม่อยากฆ่ามัน เพื่อแก้แค้นให้สหายรบสำนักเอ๋อเหมย

จิงเลี่ยยื่นมือวางบนด้ามดาบตรงบั้นเอว

ไม่นานคนที่สะกดรอยตามก็ปรากฏตัวจากปลายสุดของถนนหลัก เป็นเพียงคนขี่ม้าเพียงคนเดียว

พวกจิงเลี่ยมองเห็นได้ไกลๆ ภายใต้แสงอาทิตย์ ผู้อยู่บนหลังม้าผู้นั้นสวมหมวกไผ่สานใบใหญ่ปกปิดหน้าตา ทั้งร่างเต็มไปด้วยอาภรณ์มีลวดลายโบกสะบัดพั่บๆ ตามความเร็ว บนร่างและข้างอานม้าแขวนวัตถุขนาดต่างๆ เอาไว้หลายชนิด บางชิ้นก็สะท้อนแสงโลหะ

ท่วงท่าของผู้ควบขี่นั้นแลห้าวหาญเป็นพิเศษ ทักษะสูงล้ำยิ่งยวด โจนทะยานเข้ามาใกล้

จิงเลี่ยและหู่หลิงหลันล้วนผ่อนคลายลง แม้ไม่เห็นหน้าตา แต่จำแนกได้จากเสื้อผ้า อาวุธ และทักษะ ที่แท้เป็นเลี่ยนเฟยหงเจ้าสำนักคงถงที่เคยช่วยพวกมันอีกแรงเมื่อวาน

ท่านเฟยหงมองเห็นคนทั้งสี่จากไกลๆ จึงหยุดลงคล้ายตกตะลึงอยู่บ้าง มันดึงบังเหียนหยุดม้าเอาไว้ ยื่นมือลูบเคราสีดอกเลาท่วงท่าคล้ายกำลังลังเล เนิ่นนานมิได้เข้าไปหา

“เป็นเจ้าสำนักคงถง…” เยียนเหิงอุทานเบาๆ “เมื่อวานพวกเรายังมิได้ขอบคุณมันให้ดี มิสู้…”

“ไม่ต้องสนใจมัน” จิงเลี่ยกลับดึงเชือกบังเหียนม้า

“พี่จิง เช่นนี้ไม่ถูกธรรมเนียม…” เยียนเหิงกล่าวอย่างผิดคาด

“ฟังข้าก็พอ” จิงเลี่ยกระตุ้นม้าให้เร่งเดินไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันยิ้มน้อยๆ อย่างมีนัย “เป็นข้อดีที่มีเจ้า…”

สามคนที่เหลือล้วนไม่เข้าใจ จึงทำได้เพียงเดินไปทางตะวันออกต่อ

ครั้นมองเห็นคนทั้งสี่ออกเดินทางต่อ เลี่ยนเฟยหงก็ควบม้าไป แต่ยังรักษาระยะห่างกับพวกมันไว้หนึ่งช่วงตลอด

ทั้งหมดเดินทางไปเช่นนี้ พวกจิงเลี่ยสี่คนบังเอิญหยุดลง เลี่ยนเฟยหงเองก็หยุด คนทั้งสี่ไปต่อ เลี่ยนเฟยหงก็ตามมาอีก

เหมือนเช่นเด็กน้อยคนหนึ่งมองเห็นเด็กคนอื่นหลายคนกำลังเล่นอยู่ ตนเองอยากเข้าร่วมอย่างมากชัดๆ แต่ก็เขินอายทำได้แต่มองอยู่ไกลๆ ตลอด

ขณะยังไม่ถึงเที่ยงวัน พลันมีเสียงกีบเท้าม้าเร่งร้อนอีกตัวหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังเลี่ยนเฟยหง

เลี่ยนเฟยหงและพวกจิงเลี่ยสี่คนต่างก็หยุดลงด้วยความระแวดระวัง

ผู้ขี่ม้าคนนั้นห้อมาบนถนนหลักเพียงหนึ่งเดียวทางตะวันออกสายนี้อย่างรวดเร็ว ไม่ถึงครู่หนึ่งก็ปรากฏตัวตรงหน้า เห็นได้ว่าบนหลังผู้ขี่มีด้ามดาบแกว่งไกว ใช้เพียงมือขวาข้างเดียวกุมบังเหียน ทักษะขี่ม้ามั่นคงถึงที่สุด

คนทั้งห้าล้วนมองเห็น ที่แท้เป็นไต้ขุยยอดฝีมือสำนักซินอี้ แขนซ้ายที่ถูกเหยาเหลียนโจวโจมตีจนหักข้างนั้นใช้ผ้าห้อยไว้ตรงหน้าอก ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นนี้กลับควบม้าได้รวดเร็ว เดิมควรเจ็บปวดอย่างยิ่งแต่ไต้ขุยคล้ายปราศจากความรู้สึก

ไต้ขุยจำเจ้าสำนักคงถงได้ เห็นอีกฝ่ายอยู่ที่นี่เช่นกันก็ผิดคาดอย่างมาก ขณะขี่ผ่านจึงชะลอม้าลงเล็กน้อย มันพยักหน้าทักทายท่านเฟยหงแต่มิได้หยุดลง ยังคงควบม้าไปหาพวกจิงเลี่ยทั้งสี่คน

จิงเลี่ยมองเห็นไต้ขุยเร่งมา แววตาก็แวบประกายผิดปกติ กระโดดลงอานม้าในทันใด สามคนที่เหลือเองลงม้ามาบ้าง