ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 1

ชุยเหมี่ยวสีหน้าเคร่งขรึม “ไม่ผิด เฮ้อ เป็นเพราะข้าประมาทเอง ตอนเห็นอาการแปลกๆ ของเขาเมื่อกลางวัน ข้ากลับคิดว่าเขาอาจเป็นเพียงติดโรคล้มป่วยธรรมดาๆ เท่านั้น นึกไม่ถึงว่าจะออกอาการรวดเร็วเช่นนี้ ตอนนี้ดูท่า…น่าจะเป็นโรคระบาดที่รุนแรงพอดู”

หลางส่านเอ๋อร์สีหน้าซีดเผือด

ชุยเหมี่ยวเปลี่ยนน้ำเสียงให้ฟังดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย “โชคยังดี เท่าที่ข้าเห็น โรคระบาดชนิดนี้ขอเพียงไม่ไปสัมผัสถูกมันตรงๆ เชื้อร้ายก็ไม่มีทางแพร่กระจายได้ คนผู้นี้มาเข้าพักเพียงลำพัง วันทั้งวันไม่มีใครสนใจ ในเมื่อเป็นเช่นนี้คนอื่นๆ ก็น่าจะยังปลอดภัยดีอยู่ ขอเพียงคืนนี้พวกเราทุกคนปลอดภัยไม่เป็นอะไร พรุ่งนี้เช้าเอาศพส่งออกไปเงียบๆ เท่านั้นก็ได้แล้ว เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปก่อนก็แล้วกัน พวกชาวบ้านคนอื่นๆ จะได้ไม่พากันหวาดผวา”

ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เผยเสวียนจิ้งก็อดมองไปรอบๆ ไม่ได้ ยามนี้ค่ำมืดดึกดื่น ผู้คนในเรือนต่างพากันหลับสนิท ที่นี่ดูราวกับมีเพียงนางและพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ยังตื่นอยู่

“ถึงอย่างนั้นอย่างไรข้าก็ต้องไปบอกเรื่องนี้ให้ผู้เฒ่าจย่ารู้” หลางส่านเอ๋อร์พูดใบหน้าโศกเศร้า “ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่แคล้วถูกตำหนิ”

“พูดอ้อมๆ หน่อยก็แล้วกัน อย่าให้คนแก่คนเฒ่าพลอยตกใจเสียขวัญไปด้วย”

หลางส่านเอ๋อร์รีบวิ่งไปยังสวนด้านหลัง ชุยเหมี่ยวเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเผยเสวียนจิ้ง เขาเอ่ยปากกล่าวขอโทษ “ทำให้แม่นางตกใจแล้ว”

ครั้นหลางส่านเอ๋อร์เดินจากไป ศพบนพื้นก็ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเผยเสวียนจิ้ง ท้องฟ้ายามค่ำหลังฝนตกอาบไปด้วยแสงหรุบหรู่ ใบหน้าของร่างไร้วิญญาณที่เผยเสวียนจิ้งเห็นนั้นซีดเขียว บนคางมีแผลเป็นลึกๆ อยู่รอยหนึ่ง นางอดสั่นสะท้านไม่ได้ เสื้อผ้าเปียกชื้นแนบสนิทอยู่กับผิวหนัง ร่างทั้งร่างเย็นเยียบ ในอกปั่นป่วนคล้ายคลื่นเหียนอาเจียน

ชุยเหมี่ยวพูด “แม่นางตามข้ามา พวกเราไปหาที่นั่งไกลจากตรงนี้สักหน่อยจะดีกว่า”

ยังไม่ทันจะได้หันหลัง พวกเขาทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งร้อนดังมาจากทางสวนด้านหลัง เพียงชั่วพริบตาหลางส่านเอ๋อร์ก็วิ่งกลับมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา

เผยเสวียนจิ้งตกตะลึง

ใบหน้าของหลางส่านเอ๋อร์บิดเบี้ยว ดวงตาเบิกโพลงเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว หากจะบอกว่าเมื่อครู่เขาเพียงตื่นตกใจเล็กๆ เช่นนั้นหลางส่านเอ๋อร์ในยามนี้สติสัมปชัญญะก็คงใกล้พังพาบสิ้นแล้ว

ชุยเหมี่ยวจับไหล่ของหลางส่านเอ๋อร์ “ส่านเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้น”

หลางส่านเอ๋อร์กัดริมฝีปาก น้ำตาทะลักท้นออกจากเบ้าตา

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านตอนอื่นๆได้ที่ >> ตอนที่ 1 | ตอนที่ 2 | ตอนที่ 3