ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 5

เผยตู้เจ็บเท้า จึงทำได้เพียงส่งอู่หยวนเหิงผู้เป็นแขกอยู่ในห้องหนังสือ

เงาร่างของอู่หยวนเหิงหายลึกเข้าไปหลังดงดอกบัวนานแล้ว แต่บรรยากาศภายในห้องหนังสือกลับยังคงเงียบงัน อาหลานสองคนนั่งอยู่กันคนละฟาก ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด เผยตู้ถึงได้ยอมเอ่ยปากพูด “เจ้าไม่ยินดีจะยกเลิกงานหมั้นหมาย ย่อมบอกให้อารู้ได้ หรือจะบอกกับอาสะใภ้ก็ได้เช่นกัน ทำไมต้อง…”

เผยเสวียนจิ้งคุกเข่าหมอบลงกับพื้นรับผิด “เพราะเสวียนจิ้งไม่ใคร่ครวญให้รอบคอบถ้วนถี่ ขอท่านอาลงโทษด้วย”

เผยตู้ทั้งนึกโมโหทั้งนึกขันผู้เป็นหลานสาว เห็นอยู่ชัดๆ ว่านางตัดหัวก่อนทูลเกล้า ยังจะมาแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวอีก คำพูดก่อนไปของอู่หยวนเหิงก็บอกอยู่ชัดๆ ว่าเขาสนับสนุนเผยเสวียนจิ้ง ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วผู้เป็นอาอย่างเขายามนี้ยังจะพูดอันใดได้อีก

เขาถาม “ทำไมเจ้าถึงมั่นใจว่าหลี่เฮ่อยังไม่แต่งงาน”

“อาสะใภ้เคยพูดกับหลานเช่นกันว่าถอนหมั้นมาสามปีแล้ว ไม่แน่ว่าฉางจี๋อาจแต่งงานไปแล้วก็เป็นได้ แต่อาสะใภ้เป็นคนสัตย์ซื่อ หากแม้นมีข่าวคราวเรื่องแต่งงานของฉางจี๋จริง นางย่อมต้องบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หลานทราบโดยละเอียดพร้อมน้ำเสียงหนักแน่นเป็นแน่ แต่ตอนพูดกับหลาน อาสะใภ้กลับละล่ำละลักอึกอัก หลาน…หลานจึงคิดว่านั่นต้องไม่ใช่เรื่องจริง”

คำพูดท่อนนี้ของเผยเสวียนจิ้งฟังดูเหมือนไม่มั่นใจ แต่เผยตู้กลับนึกตำหนิตนเอง เขาน่าจะเดาได้ตั้งแต่แรก ด้วยนิสัยสัตย์ซื่อของผู้เป็นภรรยา นางไหนเลยจะใช้คำพูดคลุมเครือหลอกเผยเสวียนจิ้งได้

เขาอดถอนหายใจยาวๆ ออกมาไม่ได้ “เฮ้อ นั่นเป็นความผิดของข้าเอง”

“ท่านอาพูดเช่นนี้ เสวียนจิ้งรู้สึกหวั่นใจยิ่งนัก”

เผยตู้ทำมือทำไม้ “เสวียนจิ้ง เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมตอนนั้นพ่อเจ้าถึงได้ยกเลิกงานหมั้นหมายนี้”

เผยเสวียนจิ้งส่ายหน้า

เผยตู้พูด “เสวียนจิ้งน่าจะเข้าใจ ไม่ว่าจะท่านพ่อของเจ้าหรือตัวข้าเอง ล้วนรู้จักรักและทะนุถนอมผู้มีความสามารถ มิใช่พวกรังเกียจคนจนปลาบปลื้มคนรวยแต่อย่างใด”

พอได้ยินน้ำเสียงหนังอึ้งของผู้เป็นอาเช่นนั้น ใจที่ปลาบปลื้มยินดีเมื่อพบว่าเหตุการณ์มีการเปลี่ยนแปลงก็หม่นหมองลงรวดเร็ว หรือว่าความยุ่งยากวุ่นวายในงานหมั้นหมายของนางนี้ยังมีความลับอันใดซ่อนอยู่อีก

แต่ครั้นคำพูดเคลื่อนมาถึงริมฝีปาก เผยตู้กลับพูดต่อไม่ออก หลังจากนิ่งเงียบอยู่เป็นนาน เขาถึงยอมเอ่ยมันออกมา “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเจ้ายืนยันจะไปหาหลี่เฮ่อ เช่นนั้นอาก็คงได้แต่ต้องทำตามความต้องการของเจ้า”

เผยเสวียนจิ้งโขกศีรษะพูด “ขอบคุณท่านอา” ในใจทั้งยินดีทั้งเป็นทุกข์ บอกไม่ถูกว่ารสชาติความรู้สึกในยามนี้เป็นเช่นไรกันแน่

“แต่ครั้งนี้อาคงปล่อยให้เจ้าเดินทางไปตามลำพังไม่ได้” เผยตู้กลับมามีทีท่าเยือกเย็นเหมือนเก่า “เจ้าทำใจให้สบายไม่ต้องรีบร้อน อยู่ที่ฉางอันต่ออีกสักสองสามวันก่อน ไว้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยถึงตอนนั้นอาจะส่งเจ้าออกเดินทางทันที”

“ลำบากท่านอาแล้ว”

เผยเสวียนจิ้งบอกลา ตอนเดินมาถึงประตูห้องหนังสือ จู่ๆ นางก็ชะงักเท้าพูด “ฉางจี๋ป่วยหนัก…เสวียนจิ้งใคร่จะออกเดินทางให้เร็วที่สุด ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี”

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านตอนอื่นๆได้ที่ >> ตอนที่ 1 | ตอนที่ 2 | ตอนที่ 3 | ตอนที่ 4 | ตอนที่ 5