ทรงนึกถึงการเปลี่ยนล้างหย่งเจินที่น่าหวาดหวั่นที่ทำให้อู่หยวนเหิงถูกส่งมาอยู่ข้างกายพระองค์ ในเวลานั้นพระองค์ยังทรงเป็นเพียงองค์รัชทายาทหลี่ฉุน
อดีตองค์จักรพรรดิซุ่นจงทรงสละราชบัลลังก์โดยให้เหตุผลว่าประชวรหนัก ไม่อาจออกว่าราชกิจบริหารกิจการบ้านเมือง จำต้องมอบหมายงานทั้งหมดให้หวังซูเหวินขุนนางที่ทรงไว้วางพระทัยที่สุดเป็นคนจัดการแทน ทำให้ฝ่ายเปลี่ยนแปลงที่มีหวังซูเหวินเป็นหัวหน้าอาศัยพระนามขององค์จักรพรรดิจัดการเรื่องราวต่างๆ ได้อย่างสบาย อีกทั้งยังสามารถกุมอำนาจการปกครองแผ่นดินไว้ในมือได้เกือบทั้งหมด แน่นอนว่าเรื่องนี้สร้างความไม่พอใจให้กับผู้คนจำนวนมาก เพียงไม่นานคนเหล่านั้นก็ลุกขึ้นเป็นปฏิปักษ์ต่อหวังซูเหวิน ราชสำนักตกอยู่ในสภาวการณ์ช่วงชิงอำนาจของคนสองกลุ่ม
อู่หยวนเหิงในเวลานั้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าสำนักตรวจการควบตำแหน่งผู้แทนพิธีตรวจตราสุสานหลวงจักรพรรดิเต๋อจง เป็นขุนนางราชสำนักที่เปี่ยมด้วยความรู้ความสามารถแท้จริง หวังซูเหวินคิดชักจูงเขาให้เข้ามาอยู่ร่วมกับฝ่ายเปลี่ยนแปลงหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะพยายามแสดงความจริงใจสักกี่ครั้ง อู่หยวนเหิงก็ยังคงไม่หวั่นไหว ท่าทีปฏิเสธไม่ยอมร่วมมือด้วยของเขาทำเอาหวังซูเหวินโมโห สุดท้ายก็อาศัยพระนามขององค์จักรพรรดิซุ่นจงมีราชโองการให้ปลดอู่หยวนเหิงออกจากตำแหน่ง
ยามนั้นองค์จักรพรรดิซุ่นจงที่บรรทมประชวรอยู่บนพระราชบรรจถรณ์มิอาจมีรับสั่งอันใดได้แล้ว ปกติพระองค์แทบพยักพระพักตร์เห็นด้วยกับราชโองการที่หวังซูเหวินร่างขึ้นเกือบทั้งหมด แต่ตอนทอดพระเนตรเห็นราชโองการถอดถอนอู่หยวนเหิง พระองค์ถึงกับทรงฝืนหยิบพู่กันลงลายลักษณ์อักษรด้วยพระองค์เองว่า ‘ให้ย้ายอู่หยวนเหิงไปเป็นผู้ช่วยฝ่ายเลขาธิการในองค์รัชทายาท’
และก็ด้วยเหตุนี้ อู่หยวนเหิงที่ถูกลดขั้นจึงรับพระบัญชาย้ายไปทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลรับผิดชอบฝ่ายตำราหลวงในวังตะวันออกขององค์รัชทายาท ซึ่งในเวลานั้นเพิ่งผ่านจากวันที่หลี่ฉุนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทมาได้เพียงสามวันเท่านั้น
หลังจากผ่านไปได้เพียงไม่กี่เดือน องค์รัชทายาทหลี่ฉุนก็กลายเป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่ พระองค์ทรงกวาดล้างลูกสมุนของหวังซูเหวินทั้งหมดทันที อู่หยวนเหิงด้วยเพราะยืนอยู่ถูกฝ่าย เพียงไม่นานก็ได้รับพระราชทานตำแหน่งคืน รัชศกหยวนเหอปีที่สองได้เลื่อนยศขึ้นเป็นมุขมนตรีฝ่ายราชเลขาธิการและฝ่ายตรวจสอบ เทียบศักดิ์เท่าอัครเสนาบดีในจักรพรรดิองค์ปัจจุบันนับตั้งแต่นั้น
เพียงเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในวังตะวันออกชั่วระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่เดือน หลี่ฉุนกับอู่หยวนเหิงก็ต่างเรียนรู้เข้าใจถึงอุปนิสัย ความสามารถและความคิดอ่านของกันและกันลึกซึ้ง จนกลายเป็นรากฐานความร่วมมือที่ดีต่อมาในภายหลัง ซึ่งนับเป็นคุณูปการจากการบังเอิญแต่งตั้งให้อู่หยวนเหิงได้ดำรงตำแหน่งเป็น ‘ผู้ช่วยฝ่ายเลขาธิการในองค์รัชทายาท’ พอดีนั่นเอง
แต่ก็ด้วยเพราะตำแหน่งนี้องค์จักรพรรดิซุ่นจงเป็นผู้มอบให้อู่หยวนเหิง ดังนั้นในใจของหลี่ฉุนจึงรู้สึกเป็นปมค้างคาในใจมาโดยตลอด ไม่อาจวางใจในตัวอู่หยวนเหิงได้อย่างสนิทใจ และก็ด้วยเพราะเหตุนี้ ในรัชศกหยวนเหอปลายปีที่สอง หลี่ฉุนจึงทรงแต่งตั้งอู่หยวนเหิงให้ไปเป็นข้าหลวงตรวจการซีชวน บริหารเฉิงตู
ตลอดระยะเวลาเจ็ดปีในการบริหารซีชวน อู่หยวนเหิงประสบความสำเร็จงดงาม รัชศกหยวนเหอปีที่แปด สงครามปราบปรามอำนาจผู้ครองหัวเมืองชายแดนเข้าสู่สภาวะชะงักงัน จำเป็นต้องปรับกลยุทธ์เร่งด่วนพร้อมมอบหมายหน้าที่นี้ให้กับขุนนางที่จงรักภักดีและมีอำนาจมากที่สุด ขณะกำลังอยู่ในก้าวย่างสำคัญของการตัดสินชะตากรรมของราชวงศ์ถัง ในที่สุดหลี่ฉุนก็ตัดสินใจเรียกอู่หยวนเหิงกลับมาจากซีชวน ทรงแต่งตั้งให้เขาเป็นมุขมนตรีฝ่ายราชเลขาธิการและฝ่ายตรวจสอบ มอบหมายภารกิจสำคัญของแผ่นดิน รวมถึงความไว้วางพระทัยขององค์จักรพรรดิทั้งหมดให้กับเขา นับแต่นั้นเป็นต้นมา สำหรับหลี่ฉุนแล้ว อู่หยวนเหิงมีความหมายเกินกว่าขอบเขตของคำว่าขุนนางและจักรพรรดิ
เพราะอู่หยวนเหิงเป็นหลักฐานเพียงหนึ่งเดียวถึงความรักของผู้เป็นบิดาที่เขาเฝ้ายืนยันเฝ้าปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า
ณ ตำหนักเหยียนอิง สายตาขององค์จักรพรรดิกวาดมองไปยังศีรษะของเหล่าขุนนางที่อยู่เบื้องหน้า
ไม่มีสักคน ในหมู่พวกเขาไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะเข้าใจถ่องแท้ว่าวันนี้องค์จักรพรรดิได้สูญเสียสิ่งใด
หลังจากนั้นพวกขุนนางทั้งหลายก็ได้ยินองค์จักรพรรดิทรงมีรับสั่งด้วยพระสุรเสียงแหบพร่าทว่าหนักแน่น ให้ระดมกำลังทั้งหมดควานหาตัวคนร้ายที่ลงมือสังหารอัครเสนาบดีทันที และนับแต่นี้เป็นต้นไปองค์จักรพรรดิจะไม่ทรงออกว่าราชกิจ ไม่เสวยพระกระยาหาร จนกว่าคนร้ายจะถูกนำตัวมาดำเนินคดี!
