ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ บทที่ 1

บทที่หนึ่ง ประลองยุทธ์ ณ ศาลาอู่หลี่*

ดวงตาคู่หนึ่งที่ล้อมรอบด้วยริ้วรอยยับย่นกำลังเงยขึ้นมองสีของท้องฟ้า สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยประสบการณ์อย่างโชกโชน

สีนภามืดครึ้ม ฝนหอบไอเย็นเดือนสิบเอ็ดตกลงมาอย่างหนักหน่วง มิอาจมองเห็นได้ว่าดวงอาทิตย์เคลื่อนไปอยู่ที่ตำแหน่งใดแล้ว

แต่ผู้เฒ่าจวงล่วงรู้ มันได้นัดหมายเอาไว้ยามอู่**

ผู้เฒ่าจวงเงยหน้ามองฟ้าต่อ ปากบ่นพึมพำ

“ข้าเชื่อมั่นว่าพวกมันต้องมาแน่…”

มันนั่งหลังตรงอยู่ในศาลาชมทิวทัศน์หลังใหญ่ที่ทำจากหญ้าฟาง ตัวศาลาตั้งอยู่ข้างทาง สองฝั่งของทางถนนล้วนเป็นเนินเขาที่มีต้นไม้เขียวชอุ่ม มีเพียงที่ราบโล่งกว้างด้านหน้าศาลาหลังนี้ที่เต็มไปด้วยหญ้ารกร้าง

ผู้ที่เฝ้ารออยู่ด้วยกันกับผู้เฒ่าจวงคือชายฉกรรจ์สองร้อยคนที่รวมตัวกันแน่นขนัดบนพื้นที่ว่างผืนนี้ พวกมันบ้างถือร่มเคลือบน้ำมัน บ้างก็ห่มชุดฟาง ยืนตากฝนอันหนาวเหน็บอย่างเงียบๆ นอกจากเสียงฝนแล้ว บนพื้นที่ว่างทั้งหมดเงียบงันจนน่ากลัว

คนสองร้อยคน มือสองร้อยคู่ บ้างถืออาวุธ บ้างถือเครื่องมือทำไร่ทำนาที่ลับจนคมกริบ ปากสองร้อยปากระบายลมหายใจเร่งถี่ท่ามกลางความหนาวเย็น พ่นไอขาวออกมาเป็นระยะ ดวงตาสองร้อยคู่สะท้อนแววอันตราย หากสีหน้าแสดงออกซึ่งความหวาดกลัว

ชายฉกรรจ์สองร้อยคนแบ่งครึ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งบนศีรษะสวมหมวกจูเก่อ* สีขาว อีกฝ่ายหนึ่งพันแถบผ้าย้อมครามไว้บนแขนขวา ระหว่างสองฝ่ายถูกสิ่งที่ไร้รูปชนิดหนึ่งแบ่งแยกเป็นช่องว่าง

สิ่งที่เรียกว่าความแค้น

คนหนึ่งร้อยที่สวมหมวกจูเก่อนั้นเป็นคนที่ผู้เฒ่าจวงเรียกมารวมตัว ส่วนหัวหน้าของอีกฝ่าย ยามนี้ก็นั่งอยู่ในศาลาตรงข้ามกับผู้เฒ่าจวง

ผู้เฒ่าจวงมองหมาปาที่อายุน้อยกว่ามันสิบกว่าปีด้วยความเคียดแค้น

* อู่หลี่ แปลว่า ห้าลี้ โดยคำว่าหลี่ (ลี้) เป็นหน่วยมาตราวัดของจีน 1 หลี่ (ลี้) เทียบระยะทางประมาณ 500 เมตร

** ยามอู่ หมายถึงเวลา 11.00 น. ถึง 13.00 น.

* หมวกจูเก่อ (จูเก่อจิน) หรือผ้าโพกกวนจิน เดิมหมายถึงการพันโพกศีรษะชนิดหนึ่งโดยใช้แถบผ้าสีน้ำเงินครามคลุมครอบจุกผมของบุรุษ ตามตำนานกล่าวว่าผู้ริเริ่มคือจูเก่อเลี่ยง ข่งหมิง (จูกัดเหลียง ขงเบ้ง) ต่อมาใช้เรียกหมวกของกุนซือแม่ทัพซึ่งเป็นตำแหน่งของจูเก่อเลี่ยง ลักษณะเป็นหมวกครอบ มีเส้นริ้วลายก้นหอยโค้งไปด้านหลัง