ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 1

เมื่อเทียบกับตัวรถที่เก่าผุจนแทบจะหลุดออกเป็นชิ้นๆ ม้าสีดำที่ใช้ลากรถกลับมีลักษณะยอดเยี่ยมเลิศล้ำราวกับเป็นพาหนะของเทพเซียน ลำตัวรึก็สูงใหญ่กำยำเกินม้าทั่วไป มิหนำซ้ำตอนส่ายหัวสะบัดหางยังดูคึกคักกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวายิ่ง ทั้งทหารและชาวบ้านที่อยู่ตามชายแดนเคยเห็นม้าศึกมานักต่อนัก แต่ก็ยังไม่เคยเห็นม้าวิเศษเช่นนี้ จึงยิ่งอยากรู้หนักเข้าไปอีกว่าบุคคลในรถม้าเป็นใครกัน ถึงกับสุรุ่ยสุร่ายใช้ม้าแบบนี้มาลากรถโดยไม่นึกเสียดายแม้แต่น้อย

มุมม่านหน้าต่างด้านหนึ่งถูกเลิกขึ้น หนิงเชวียมองลอดออกมา เห็นขอทานคนหนึ่งกำลังนั่งพิงกำแพงประตูเมืองอยู่ มิทราบว่านึกอะไรขึ้นมาจึงเอ่ยขึ้น

“ที่ผ่านมาไม่ว่าจะลำบากยากแค้นสักเพียงใด ข้ากับซังซังก็ไม่เคยคิดที่จะไปขอทาน”

ศิษย์พี่ใหญ่ถาม

“เพราะเหตุใด”

หนิงเชวียมองชามบิ่นๆ ที่วางอยู่ตรงหน้าขอทานคนนั้นพลางตอบว่า

“เพราะสิ่งที่ขอมามักจะถูกคนแย่งชิงไปได้ง่าย อีกอย่าง รสชาติของสิ่งที่ขอมาไม่หอมหวนเท่ารสชาติของสิ่งที่ได้จากการแย่งชิง ข้ายินดีจะไปแย่งชิงเอามามากกว่า”

โม่ซันซันขบคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งก็ยังไม่เข้าใจตรรกะในคำพูดของมัน จึงถามขึ้นว่า

“หรือการเป็นขโมยคู่ควรให้เข้าใจและเห็นใจมากกว่าการเป็นขอทาน”

หนิงเชวียปล่อยม่านลง ตอบว่า

“การเห็นอกเห็นใจและเข้าใจผู้อื่นเป็นความรู้สึกที่ไม่มีราคาค่างวด ในโลกที่มีแต่อันตรายและความโหดร้าย หากต้องการมีชีวิตอยู่จะต้องเรียนรู้ที่จะปฏิเสธความรู้สึกเหล่านี้ อย่าปล่อยให้ตัวเองหมกมุ่นจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ไหนแต่ไรมาข้าคิดว่าคนที่พอเผชิญหน้ากับอุปสรรคเพียงเล็กน้อยก็เอาแต่ทำตัวหมดหวัง โทษฟ้าโทษดิน ทำตัวโดดเดี่ยวอ้างว้าง ทำร้ายตัวเองและญาติพี่น้อง เข้าใจว่าคนทั้งแผ่นดินกระทำผิดต่อมัน ล้วนเป็นเศษสวะในบรรดาเศษสวะทั้งสิ้น”

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านตอนอื่นๆได้ที่ >> สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 2 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 3 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 1 | พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 2 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 3 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 2