ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 2

“เรียนศิษย์พี่รอง นี่เป็นความต้องการของศิษย์พี่ใหญ่ แต่ข้าเองก็อยากพานางมาเที่ยวด้วยเช่นกัน”

ศิษย์พี่รองพยักหน้ารับรู้

หนิงเชวียยืนตัวตรง พยายามข่มใจที่จะไม่มองหมวกรูปทรงขัดตาของอีกฝ่าย สีหน้ามันดูสงบนิ่ง แต่แท้ที่จริงแผ่นหลังกลับเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันนึกชื่นชมไหวพริบตัวเองที่เติมประโยคสุดท้ายเข้าไปด้วย มิเช่นนั้นหากถูกศิษย์พี่รองเข้าใจผิดคิดว่ามันจงใจใช้นามศิษย์พี่ใหญ่มาข่มขู่ มันคงไม่แคล้วต้องโดนสั่งสอนด้วยกฎของสถานศึกษาอย่างแน่นอน

ศิษย์พี่รองมิทราบว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หลังเงียบไปครู่หนึ่งจึงค่อยเอ่ยปากถาม

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดศิษย์พี่ถึงรับผู้งมงายอักษรเป็นน้องสาว”

ว่ากันตามจริง หนิงเชวียไม่ทราบถึงสาเหตุ จริงอยู่ สตรีอย่างโม่ซันซันคู่ควรให้ทุกผู้คนชอบ แต่เขาหลังสถานศึกษาถึงอย่างไรก็มิใช่ดินแดนในโลกิยะ ฐานะของศิษย์พี่ใหญ่ก็สูงส่งยิ่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ออกจะกะทันหันเกินไปและไม่ธรรมดาอยู่บ้าง

หนิงเชวียส่ายหน้าตอบว่า

“ข้าก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย”

ศิษย์พี่รองเดินไปหยุดอยู่ริมลำธาร หันมามองมันแล้วเปลี่ยนเรื่องกล่าวว่า

“การต่อสู้ที่อารามเฮ่าเทียนฝ่ายใต้ เจ้าทำได้ไม่เลว”

นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้รับคำชมจากศิษย์พี่รอง หนิงเชวียดีใจจนแทบหัวเราะร่าออกมา จากนั้นก็นึกถึงเคล็ดวิชาวิญญูชนมิใช่ภาชนะที่กวนไห่เอ่ยถึงขึ้นมาได้ จึงถามด้วยความอยากรู้

“ศิษย์พี่ ตอนทดสอบขึ้นเขา ข้าเห็นคำว่าวิญญูชนมิใช่ภาชนะที่สลักหินหน้าประตูไม้ มิทราบว่าองค์ชายหลงชิ่งเห็นคำว่าอะไร”

“ที่หลงชิ่งเห็นคือคำว่าวิญญูชนไม่แย่งชิง”

ศิษย์พี่รองตอบเสร็จก็กล่าวต่อว่า

“อาจารย์เคยกล่าวไว้ว่า วิญญูชนไม่แย่งชิง พึงแย่งชิงยามแข่งธนูเท่านั้น องค์ชายหลงชิ่งในเมื่ออยากแย่งชิงกับเจ้า ถูกเจ้ายิงด้วยธนูก็นับว่าเป็นการสมควรแล้ว”

หนิงเชวียคิดในใจอย่างแตกตื่น หรือคำที่จอมปราชญ์ทิ้งไว้บนสลักหินจะสามารถบอกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้ด้วย และแล้วความเลื่อมใสยำเกรงก็แผ่พุ่งขึ้นในจิตใจมันทันที

ศิษย์พี่รองแม้จะกำลังขบคิดถึงเรื่องน่าเวียนหัวอยู่เรื่องหนึ่ง แต่พอเห็นสีหน้าเลื่อมใสของมันใบหน้าก็อ่อนโยนลง กล่าวชี้แนะมาว่า

“หากต้องการเข้าใจด่านฌานของอาจารย์ เจ้าต้องมุ่งมั่นฝึกฌานไปตลอดชีวิต ไม่แน่ว่าอาจจะมีความเป็นไปได้”

หนิงเชวียพยักหน้าอย่างแข็งขัน

ศิษย์พี่รองเห็นดังนั้นก็กล่าวต่อ

“อาจารย์ไม่เคยแต่งงาน ดังนั้นตลอดชีวิตนี้จึงไม่มีเรื่องระหว่างชายหญิงมารบกวนจิตใจ เรื่องการแต่งงานของเจ้าจะให้ดีก็น่าจะเก็บเอาไว้ชั่วคราวอย่าเพิ่งคิด”

หนิงเชวียทวนคำอย่างประหลาดใจ

“เก็บเอาไว้ชั่วคราวอย่างนั้นหรือ”

ศิษย์พี่รองกล่าวเสียงเข้ม

“แน่นอน หรือจะดีที่สุดก็คือไม่ต้องคิดไปเลยชั่วชีวิต”

หนิงเชวียตะลึงงันไป รีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน ลืมไปว่าการถกหาเหตุผลกับศิษย์พี่รองเป็นเรื่องอันตรายเพียงใด

“ชั่วชีวิตไม่แต่งภรรยา เช่นนั้นยามแก่ชรามิต้องกลายเป็นคนน่าสงสารเหมือนซือฟูของข้าหรอกหรือ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด”

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านตอนอื่นๆได้ที่ >> สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 2 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 3 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 1 | พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 2 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 3 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 1 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 2 | สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 3